Change

65

"Καλα δες. Ο Άλεξ παντα ετσι ήταν. Δεν μου φαίνεται περίεργο. Μπορεί επειδή εσυ δεν εχεις ζήσει μαζί του να σου φαίνεται ακομα πιο έντονο." Ειπα

"Μένατε μαζί δηλαδή;" ειπε σαν να πειραχτηκε

"Ναι ενα διάστημα. Και βασικά και με τον Νίκο οταν έμενα ο Άλεξ ερχόταν συνέχεια εδώ ή πήγαινα εγω σε αυτον" ειπα αδιάφορα

"Πραγματικά δε καταλαβαίνω πως ζούσες με αυτον τον παπαρα. Εχει πηδήξει ολο τον γυναικείο πληθυσμό μαζί και εσένα" ειπε θυμωμένα

"Κρις αρκετά!" Φώναξα

"Σταμάτα να μιλάς ετσι για αυτον. Δεν τον ξερεις και δε ξερεις και τι εχει περάσει. Αν σε κανει να νιώθεις καλα με το να τον βρίζεις και με το να προσπαθείς να τον μειώσεις στα ματια μου, τι να πω. Λυπάμαι!" Του φώναξα εκνευρισμένη και ανέβηκα στο δωμάτιο μου-μας

"Τι ηταν ολο αυτο τωρα; τον υποστηρίζεις δηλαδή;" φώναξε

"Εμιλυ τελείωνε με τα παιδιαρισματα  και κατέβα κατω τωρα" ειπε μετα απο λιγο και του έκλεισα την πόρτα κλειδώνοντας την

Ποσο σπαστικός γίνεται ωρες ωρες. Εχει θεμα μαζι του και αυτο φαίνεται. Απλα δε καταλαβαίνω τον σκοπο ολο αυτου. Μπορεί και να τον ζηλεύει. Ποιός ξερει;

Τα νευρα μου. Αν δεν ζητήσει συγγνώμη εγω δε του μιλάω πάντως.

Κατέβηκα κατω μετα απο ενα 2ωρο που σαπιζα στον ινστα.

Θα παω λιγο απο την Άννα να κάτσουμε.

Ηταν στην κουζίνα.

"Επιτέλους" αναφώνησε οταν με είδε

Εβαλα τα παπούτσια μου και με κοίταξε.

"Εμιλυ που πας; πρέπει να μιλήσουμε"

"Κρις δε εχω όρεξη. Παω λιγο απο την Άννα αν ειναι πέρνα μετα καμία βόλτα. Θα ειναι και ο Νίκος" ειπα απλα

"Μμ και ο Άλεξ θα ειναι;" ειπε ξινισμενα

"Δε ξερω" ειπα και εφυγα

Κάθησα μπροστά απο την πορτα και πάτησα το κουδούνι. Τα νεύρα μου έχουν φτάσει μέχρι το κεφάλι μου. Χτυπάω νευρικά κατω το πόδι μου και ακομα δεν εχει ανοίξει κάποιος.

Ξαναχτυπαω το κουδούνι και επιτέλους ακούω βήματα.

Η πόρτα ανοίγει και ο Άλεξ είναι μισογυμνος και βρεγμένος με μια πετσέτα γύρω απο την μέση του να με κοιτάει παράξενα.

Δεν το ζω αυτο. Ειναι σαν όνειρο. Σαν μια σοκολατοπιτα.

Μαλλον δεν περίμενε να με δει;