Change

31

Κατεβαίνουμε από το αμάξι και μπαίνουμε στο μαγαζί που με φέρε.

Όμορφο είναι. Χαμηλός φωτισμός, κεριά στα τραπέζια, απαλή μουσική, ακριβό φαίνεται.

Μπραβοοοο... και δε του το χα.

"Ρε Άλεξ! Δες πως είμαι! Κοίτα πως είναι όλοι ντυμένοι" του ψιθυρίζω.

"Κούκλα είσαι μωρό μου πως θες να σαι;" ψιθυρίζει και αυτός ενώ με τραβάει από την μέση.

Ο τρόπος που βγαίνει από το στόμα του η λέξη 《μωρό μου》 κάνει την καρδιά μου να φτερουγίζει.

"Ένα τραπέζι για 2 παρακαλώ" λέει στον καλοντυμένο κύριο που δουλεύει στο μαγαζί.

"Από εδώ παρακαλώ" μας λέει

Παμε και καθόμαστε στο τραπέζι που μας έβαλε ο κυριουλης.

"Σαρεσει;" λέει ανυπόμονα.

"Ναι πολύ. Δε σου το χα" του λέω.

"Εδώ φέρνει ο μπαμπάς μου την μαμα μου όταν βγαίνουν τα βράδια" λέει

Παραγγείλαμε, φάγαμε, γελάσαμε.

Μπαίνουμε στο αμάξι και τον κοιτάω χαμογελώντας.

"Τι;" λέει γελώντας

"Πέρασα πολύ ωραία σήμερα. Ευχαριστώ" είπα ειλικρινά.

"Και γω κουνελάκι" είπε και ξεκίνησε το αμάξι

"Καλά ρε. Δε σου είπα να μη με λες έτσι " είπα και άρχισα να τον χτυπάω μέχρι που κουράστηκα.

Φτάσαμε έξω από τα σπίτια μας.

"Καληνύχτα μωρό μου" λέει και με φιλάει.

Οοοοο Θεε μου. Φιλάει τόσο καλά.

"Καληνύχτα" λέω χαμογελώντας αφού τελειώνουμε και βγαίνω έξω.

Μπαίνω στο σπίτι και ένα τεράστιο χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπο μου.

《Λιώνω》πάνω στην πόρτα και κάθομαι στο πάτωμα με την πλάτη μου να στηρίζεται σ'αυτή.

"Πας καλα παιδάκι μου; έχει χώρο έλα κάτσε" λέει ο Νίκος και κάνει χώρο στον καναπέ.

Σηκώνομαι αργά και ξαπλώνω δίπλα του χωρίς να σπάσω το ηλίθιο χαμόγελο.

"Να υποθέσω περάσατε ωραία;" ρωτάει

Δεν απαντάω αλλά βγαζω έναν αναστεναγμό ευτυχίας.

"Μμμ... κατάλαβα" λέει πονηρά

(...)

"Άντε κοπελιά σήκω 7 είναι!" με ξυπνάει ο Νίκος.