Wiersz XXIII

24 0 0
                                    

Zorza oblana poranną rosą,
Schyla się ku ziemi ubitej kosą,
Wychyla skruszone ramionka,
Otwiera zmarszczone oczka,
A stary kosioł z doniosłym rykiem,
Wita człowieka przed wschodnim mlekiem...

Dusza zamknięta w butli życiaOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz