Wiersz XXV

29 0 0
                                    


Pamiętasz te rozległe ziemię,
Które pokryte gęstym lasem,
Zagłusza smutek wojennym wrzaskiem,
A szeregowego skromne mienie,
Ginie pod ciężkim oddechem,

Wspominasz ten huk armatni,
Przezywające kulami powietrze,
Mokre od potu kołnierze,
I wrogowie pokonani,
Leżący na wznak - umarli,

Widzisz swych druchów we śnie,
Obok krwawej wstęgi,
I zardzwwiały bukłak, a na dnie,
Krople tworzą kręgi.

Dusza zamknięta w butli życiaOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz