Experiment 'taekook'

'a'

Jungkook

Sinirden olduğum yerde dönüp duruyordum. Bu kaçıncı deneyişimiz unutmuştum artık. Saat gecenin bilmem kaçı olmuştu ama biz hala bu aptal deney üzerinde uğraşıyorduk. Ahh, cidden delireceğim.

Şu an gördüğüm verilere göre neredeyse 20 cm büyüklüğünde olan bir et parçası elde etmiştik. Ne elleri ne kolları ne de başı vardı. Sadece göze benzer iki siyah benek vardı. Birde ağzı ve burnu. Yediği tek şey verdiğimiz mamaydı ki o da inanın cidden çok pahalıya mal oluyordu bize. 

Bu deney olayı nasıl mı başladı? Açıkçası hikayenin en başından gelirsem eğer ben bir bilim insanıyım. On iki kişilik ekibimle beraber sıkı bir şekilde çalışır ve her başarılı deney sonucunda ödül kazanırız. Mütevazi bir kişiliğim hiçbir zaman olmadı. Ben gecemi gündüzüme katıp bir şeyler oluşturmak için çabalıyorsam eğer bunun hakkında da konuşabilirdim gönül rahatlığıyla. 

Fakat ilk defa böyle bir deney yapıyorduk. Bu gerçekten farklıydı. Başkanımızın dediğine göre DNA'lar birleştiği anda gelişecekti ve bizde aptal gibi gelişeceği günü bekliyor ve sadece besliyorduk. Ah bir de düzenli olarak hayati fonksiyonlarını kontrol ediyorduk. Bu fikir baştan beri bize ait olmadığı için içimde sürekli bir huzursuzluk vardı ama diğerleri bunu abarttığımı söylüyordu sürekli. Onların da çok rahat olduğunu söyleyemezdim ama benim gözümde durum başkaydı.

Omuzumda hissettiğim el tabi ki sevgilim Jimin'e aitti. Böyle zamanlarda yanımda olması iyi geliyordu. Yoksa şimdiye kadar gerçekten delirirdim.

"Kendine gelmelisin ve sakin olmalısın. Tekrar tekrar deneyeceğiz. Bizler bilim insanıyız ve bu deneyin kolay olmayacağını en başından beri biliyorduk. Biraz daha çalışmamız gerek. Böyle boş verirsek elimizden bir şey gelmez. HADİ MİLLET DAHA SIKI ÇALIŞALIM VE BİZİM EKİBİ DÜNYAYA TANITALIM!"

Son cümlesini bağırarak sarf ettiğinde herkes sesli bir şekilde el çırpmış ve işinin başına koyulmuştu. Bende diğerlerine uyup öncelikle kendime şans diledim ve bilgisayarın başına geçip vücut değerlerine bakmaya başladım. Bu deney gerçekten de dünya çapında olay yaratacak büyüklükteydi çünkü sıfırdan bir canlı üretiyorduk. Başkanımızın tek hayali CERN gibi büyük bir bilim merkezine dönüşmekti ama egosunun kurbanı olmayı hiç düşünmüyordu. Bu insanlık için bir ilk olmasının yanında iyi mi olacaktı yoksa kötü mü olacaktı hiç kimsenin bu konu hakkında bir soru sormaması da cabasıydı.

Vücudunda birden fazla hayvanın DNA'sı bulunuyordu.  Ama gelgelelim bir türlü birleşmeyen DNA'lar bize asıl türünün nasıl bir şey olduğunu da belli etmiyordu. Et parçası gibiydi. Derisi ne kaygan ne sertti. İnsan derisine benziyordu ama daha açık renkliydi.

Sürünerek cam fanusunda hareket eden deneyimiz cama her çarptığında ön iki sivri dişini cama geçirmeye çalışıyor beceremeyince kuyruğunun ucundaki iğnemsi cismi batırmaya çalışıyordu.

DNA bölümüne girdiğimde dağınık halde duran DNA'lar sürekli hareket etmese de hareket ettiği zaman tamamen yer değiştiriyordu ve vücut içi düzeni sağlayan baskın DNA yerine başka bir DNA geçip baskın oluyordu. Başımı bilgisayarımdan kaldırdım ve arka bölmede cam fanusun içinde sürünen deneye baktım. Henüz bir ismi yoktu.

Şu an ki vitamin ve DNA durumuna bakmak için fanusun içine sakinleştirici gaz verdiğimde önce hareketleri düzensizleşmiş sonra da hırçınca kuyruğunu sallamaya çalışmıştı. Tüm hareketleri durana kadar bekleyip durduğu an gazı kestim. Elime aldığım şırınga ile fanusun yanına gittim.

Cam kapağı usulca kaldırdım ve deneyimizin omuz bölgesi olarak düşündüğüm yere şırınga ile giriş yaptım. Bir miktar kanından çektikten sonra şırıngayı vücudundan çıkardım. Ah bir de bu deneyin bünyesi ve vücudu gerçekten çok sağlamdı.

Bir keresinde ne olduğunu anlamadığımız bir biçimde hırçınlaşmış ve fanusa saldırırken kuyruğu ile kendine çok ciddi zararlar vermişti. Öldü sanıp umudu kesecekken akan kanın aktığı yerde pıhtı oluşturmaya başladığını gördük. Resmen kan kaybı olmaması için vücudu pıhtı yapıyordu. Sonra o pıhtı altında bir gün içerisinde eski haline dönmüştü.

Bu durum bizi fazlası ile şaşırtırken ondan korkmamızı da sağlamıştı. Ya DNA'lar oturduğunda o çok ciddi ve korkunç bir canavar haline gelirse. Bu herkesi düşündürüyordu. Sadece bizim ekip değil çalıştığımız kuruluş da bundan korkuyordu. O yüzden deney tamamen bitmeden kimseye duyurmayacaktık.

Fanusun camını kapattıktan sonra fanusun havalandırmasını açmıştım. Bu yeni gelen hava ile uyanacaktı deneyimiz. Şırıngadaki kanı hava ile nüfuz ettirmeden cihazın içine damla damla sıkmıştım. Kanı sıktığım kısım cam bir yüzeydi. Cam kısma tamamen değecek şekilde ayarlayacağım doku ise şu anki durumunu bilgisayara yansıtacaktı. İleri düzey teknoloji ile çalıştığımızı söylemiş miydim? Ah her neyse.

Bilgisayara yansıyan görüntü ile gözlerim büyüdü. Tanrım! Bu... BUNU KİM YAPTI!

~

#10.03.19