Multimedia'da Sena vardır. Hikaye kapağını değiştirelim diyorum. Hikaye kapağı için fikirleri veya tasarımı olan bana özelden mesaj atsın. Kısa bir bölüm oldu ama geçiş bölümü olarak düşünün.
''Şu an bu uçağa binmiştim ve kararımı vermiştim. İzmir'de kendime yeni bir hayat kuracaktım.''
Sarsıntıyla gözlerimi yavaşca açtım. Uçak iniş yaparken sesler de yükselmeye başlıyordu. İki gündür uykusuzluğumun üstüne 1 saatlik kısa dinlenmede hemen uykuya dalmıştım. Berna ile birlikte valizlerimizi aldıktan sonra Adnan Menderes Havaalanından bir taksiye bindik. Teyzem eniştemle bizi almaya gelmek için ne kadar ısrar etse de gereği olmadığını söyleyerek onu ikna etmiştim.
Cenaze aklıma geldiğinde dolan gözlerimi elimle sildim. Çağatayı şimdiden çok özlemiştim. Onu çok seviyordum ve bu duruma alışmak ne kadar zor olsa da unutacaktım.
Taksinin camını biraz indirerek içeriye hava girmesini sağladım. Ne zaman bunları düşünsem nefes alamayacak gibi oluyordum. İzmirin temiz havası beni kendine çekerken içerisinin soğumasıyla camı tekrar kapattım. Bernaya dönüp baktığımda kafasını koltuğa dayamış uyuyordu. O da en az benim kadar uyksuzdu. Onu buralara sürüklemek istemiyordum ama beni yalnız bırakmayacağını da biliyordum. Burada da pek olmasa da bir düzenim,arkadaşlarım vardı. İzmirde en yakın arkadaşım olan Sena'yla aynı okula girmeyi palnlıyordum. Uzun zamandır onunla da görüşmüyorduk ve beni görünce şaşıracağına emindim. Burayı da fazlasıyla özlemiştim ama 'İstanbul da kaybettiklerimi' düşündükce bura bana pekte sıcak gelmiyordu.
Taksi evin önünde durduğunda Bernayı istemeyerekte olsa uyandırdım.
''Geldik''dediğimde gözlerini yorgunlukla açarak kafasını salladı. Taksici bagajdaki valizleri sitenin önüne kadar getirdiğinde ufak bir teşekkür ederek gönderdim. Berna iki valizini de sürükleyerek yavaş yavaş gelirken soğuk içime işlemişti.
''Ece''diyerek valizin birini bıraktığında hızla yanına gidip elinden aldım.
''Gerek yoktu ya''dediğinde gülerek koluna vurdum.
Valizleri asansöre güçlükle yerleştirirken yüzüme yapmacık gülüşümü takındım. Yeni bir hayata başlıyordum ben bugün.
Zili çaldığımızda ayaklarımı yavaş tempoyla yere vuruyordum. Uzun bir zamandır teyzemi görmemiştim ve onu da özlemiştim. Kapı açıldığında teyzem gülümseyerek bize bakıyordu.Elini mutfak önlüğüne silerek ''Hoşgeldiniz kızlar''dedi neşeli sesiyle. Teyzemle iyi anlaşıyorduk ve iki yakın arkadaş gibiydik.
Valizleri içeriye taşımamıza yardım ederken bir yandan da söyleniyordu.
''Sizi kaçaklar. İnsan geleceğini önceden haber verir demi?''dediğinde Berna teyzeme gülerek baktı.
''Çok acele oldu teyze ya. Hem o kadar uykum var ki''diyerek esnediğinde teyzemle birlikte Bernanın tuhaf konuşmasına güldük.
''Odanız hazır.''diyerek benim her geldiğimde kaldığım odayı bize gösterdi. Tüm eşyalar değişmişti ve iki tane büyük yatak vardı.
''İki günde bunları nasıl hazırladın''dedim valizimi yere indirirken. Oda eskisinden daha güzel olmuştu. Ders çalışmamız için büyük bir masa ve etrafında rahat koltuklar vardı. Benim ve Berna için aldığı armut koltukları görünce gülümsedim. En ince ayrıntısına kadar herşeyi düşünmüştü. Odanın sağ tarafında büyük bir gardrop vardı.
''Yorgunum''diyerek kendini yatağa atan Bernaya baktım. Gözaltları benim kadar olmasa da şişmişti ve kızarmıştı. Uykusu olduğunu ve yorgun olduğunu da çok iyi biliyordum. İki gündür benimle birlikte ordan oraya sürüklenmişti. Ve en sonunda da İzmire kendimizi atmıştık.
