Sabah kaç haftadir ilk defa gülümseyerek uyandım. İlk defa yatağa girerken aglamadigim bi gece olmuştu. Ve bunun da tek sebebi Çağataydi. Beni ağlatan da güldüren de ayni kişiydi. Lanet olsun bugün de gelip beni alacakti ve artik onlara tasinacaktim.
Aslında o kadar da zor olmazdi ta ki takmadigim sürece. Amann salla deyip yataktan kalktim.
Hemen ılık bir dusa girdim. Bu rahatlamama neden oluyordu. Dustan sonra 10 dakika sacimi kuruttum. Sacima sekil verdikten sonra ne giyecegime karar verdim. Bugün tatli ve şirin bi kiz imaji vermem gerekti Çağatayin ailesine. Ama zaten beni öyle biliyorlardı. Rol yapmama gerek bi durum yoktu ortada.
Pudra rengi etegimi giyip üstüne de beyaz ekose gomlegimi geçirdim. Sessiz bi şekilde asagiya indim. Annemler daha uyanmamisti ve onlara bugün kahvaltiyi ben hazirlayabilirdim.
Yardimcimiz da haftasonu olduğu için izinliydi. Mutfağa girip önce çay suyunu koydum.
Dolaptan klasik kahvalti malzemelerini cikarip masaya koydum. Yumurtayi cikarip güzel bi
omlet yaptim. Sosis ve patatesleri de kizarttiktan meyve suyunu da alip masaya yerleştirdim.
''Im bu enfes konularda nerden geliyor'' diye arkamdan soran babama dönüp ;
''Sizin için hazirladim. Umarım begenirsin babisko''dedim. Ona babisko dememi çok seviyordu.
Nedenini sorduğumda kendini daha genç hissettiğini söylemişti. Babam gerçekten de yasina gore genç ve dinç duruyordu. Düzgün fiziğiyle önceden basket oynadigini belli ediyordu. Ona bakmis dalarken ;
''Kizim bana bakmayi birak ve çaya bak. Yazik oldu caanım caya'' dedi gulerek. Bende bi
kahkaha atip cayi masaya koydum. Annem de yanimiza doğru gelirken ;
''Ece sasirtiyorsun kizim bizi'' dedi.
''Ah hadi ama anne yapmadigim şey mi bunlar'' deyip yanagini optukten sonra yerime oturdum.
Babam daha fazla dayanamayıp ;
''Bugun birileri bizi birakip gidiyor ha'' dedi sitemli bi şekilde . Kafami kaldirip babama
baktigimda yüzünde buruk bi gulumseme vardi. Ayağa kalkip arkasından babama sarilip onu optukten sonra ;
''Sen benim tek aşkımsın ha unuttun mu '' dedim. Babam kahkaha atip ;
''Umarim bu gerçek hic değişmez '' dedi. Annem söze girip ;
''Elbette onun da karsisina seveceği bir adam cikacaktir Murat'' dedi otoriter bi sesle. Babam
anneme bakip ;
''Saka yapiyorum hayatim. Elbette o da birini çok sevecektir benim seni sevdiğim gibi'' dedi. Hah kendini de hemen ortaya atmisti. İkisinin bu tatli hallerine gulerken sessiz kalmayi tercih
etmiştim. Ben zaten birini seviyordum. Bunu kimse bilmese de ben biliyordum. Ama Çağataya aşık olmama daha çok vardı. Ve aşık olma düşüncesi beni urkutuyordu. Asik olursam ondan vazgeçmek imkansizlasacakti. Babam isini halledince evlilik bitecekti ve ben o siradan hayatima geri donecektim. Eskisi gibi arkadaş grubumla vakit gecirecektim. Bu evliliğin bitmesini istemiyordum. Ama dun gece dusunduklerimle simdi dediklerim çok zitti. Dun onu unuturken bugün tekrar tekrar hatirlamistim.
Düşüncelerimden kurtulup dikkatimi annem ve babama verdim.
''Ne diyorsun Hulya Ece unutur mu sence bizi'' diye babam anneme keyifle sorarken hemen
atlayip ;
''Ayri evde olmamiz birşey değiştirmeyecek hergun burada olucam ben. Imm haftanın 5 gecesi burada kalabilirim hatta'' dediğimde Babam ;
''Senden kurtuluş yok anlaşılan '' dedi keyifle. Annem ;
''Telefonun hep acik olsun. Her aradigimda sana ulaşmak istiyorum Ece tamam mi'' dedi kesin bir dille. Çünkü gerçekten de telefonu hep bir yerlerde sessizde unutuyordum ve annem bunu çok iyi biliyordu.
''Tamam anne sen merak etme'' dedim ona güven verir bi dille. O sirada telefionuma mesaj
geldi. ''5 dakikaya kapıda olurum. Hazir ol.'' Annemlere doğru dönüp ;
''Cagatay 5 dakikaya burada olurmuş. Hazirlansam iyi olacak.'' dedim. Annem de benimle birlikte ayağa kalkıp ''Esyalari indirmene yardim edeyim'' dedi, Annemle beraber odama cikip elime cantami ve küçük valizimi aldim. Diger esyalarim 1 hafta önce o eve gitmişti zaten.
Anneme baktigimda gözünden yaslar akiyordu. Ah hadi ama annem ağlarken nasil güçlü
olabilirdim ki. Ama ikimizden birinin soğukkanlı olması gerekiyordu. Anneme sarilip ;
''Koca bebek oldum ben hadi ama'' deyip gülümserken Annem ;
'' Sen hala benim küçük bebegimsin. İlk gün ki gibi hala kirilgan ve naifsin. Sen benim
bitanemsin kizim.'' dedi. Gozyasi hücum edip gozumun önünde birikirken hizlica sildim. Hayir simdi ağlayamazdim.
''Seni çok seviyorum anne. Bu bi ayrilik değil ki zaten. '' deyip ona sıkıca sarildim. O da bana
karsilik vererek beni öptü. O sira da babamin asagidan sesi duyuldu.
''Ece hazir misin Çağatay bekliyor'' diye seslenince annemle gozyaslarimizi silip asagi indim.
Çağatay elimdeki küçük valizimi alırken babamla vedalastim. Babamin üzüntüsünü gözlerinden anliyordum. Ama bana yansitmamaya calisiyordu her zamanki gibi. Annemle de vedalastiktan sonra kapıdan cikip arkama dönmeden arabaya bindim. Eğer arkami dönersem gitmekten vazgececegimi çok iyi biliyordum. Çağatay valizi bagaja koyduktan sonra arabaya bindi ve hemen calistirdi.
