Tozlu Kütük

Bölüm 15 | Gönül nikahı

NefTah kavuştu, şimdide biz.
İyi pazarlar, güzel haftalar şimdiden.

Bizimle olduğunuz için teşekkürler🌻
Oylar bize, kucak dolusu sevgiler size.
İyi ki varsınız❤🙏

Keyifli okumalar...

****

"Biz şimdi şey mi olduk?"

Nefes'den gelen bu masumhane soruyla gülümser Tahir.

"Anlamadım Nefes. Ne olduk?"

Tahir az önceki verilen sözlerden sonra, kavuştukları o yeni kelimeyi şu an Nefes'den duymak istiyordu. O yüzdendir Nefes'in üstüne gitmesi, utandırması.

"Şey işte sevgili..."

"Sevgili..." Daha önceden Tahir'in yoluna çıkmayan bir kelimeydi bu. Ne tuhaf değil mi? Şu an zamanı azıcık geriye sarsak bu kütüğün üzerinde kaşı yarılmış bir adam, ona diklenen bir kadın görürdük. Ama gel bak bugüne o adam, o kadından tekrardan gelecek her taşa gönülden razı...

"Sevgili değil sevdalu diyelim biz ona. Çünkü seninle çıktığım bu yolun bir sonu yok. Ne Tahirsiz bir Nefes'i ne de Nefessiz bir Tahir'i kabul etmez artık bu memleket."

"Sevdalu..." Bu dünyada da diğer dünyada da artık sadece sen varsın demek, değil miydi bu kelime? Ne kadar birlikte adımlarız sevdayı bilinmez. Ama tek bildiğim asla senden sonra bir başkası olmayacak, demekti bu kısaca.

"Sevdim ve galiba şu andan sonra söylemek için çırpınacağım tek kelime bu olacak. Tabi sen ne kadar şahit olamasan da..."

Çırpınmak mı? Bir kuş misali yüreğinden gitmemek için, aksine ta en derinlere ulaşmak için uçacağım diyor Nefes. Sevdalı bir adama edilebilecek en temiz itiraflardan biri bu olsa gerek.

"Ha hep utanacaksın yani?"

"Utanmak." Kendisiyle ilk defa bu denli yakından tanışıyordu Nefes. Çünkü hemen dibindeki adam, artık biliyordu yüreğini. Hatta kalbinin yeniden atacağına yemin ediyordu sessizce. Şimdi nasıl çevirmeyecekti ki yüzünü bir başka yere. Kolay değildi ki saniyelerce Tahir'e bakmak, yeşillerinden bir dere misali şırıl şırıl sevda akarken hem de...

"İstemeye istemeye..."

Nasıl da endişeli ses tonu Nefes'in. Kendisini yanlış ya da eksik anlatmak daha korkar oldu "sevgili'den" sonra. Hissediyor Tahir, Nefes'in kalbi atmaya başladı bile. Duyuyor sesini. Sevda kuşi'nin kalbi o kadar titrek bir sevinç içindeki şu an, sağlamlaşmadan durmaktan çok korkuyor ama. Ondan işte yeşillerin kendinden kaçması, sevda'yı hissedikçe bir orkide misali içine doğru kapanması...

"Bilir misin Nefes, buralarda dağların dumani kolay kolay geçit vermez. Ama sen? Sen geldin, bozdun o kurali. Hırçın dalgaları aşık ettin ha bu asi yeşillerine. Artık bu toprakların hırçın denizi ben, asi asi çağlayan dağı da sensin. Kısacası sadece benimsin."

"Benimsin." Anne, baba, kardeş ve ardından yeniden bir yere ait olmak... Ne tuhaf! Tahir Nefes'e açık açık diyor ki, artık kimsesiz değilsin bak yüreğim sana ait...

- Seninim...
Biliyor musun çok güzelmiş?

- Neymiş o güzel olan?

- Ait olmak, yaşamak adına yeni bir sebebe kavuşmak...

- İkinci daha bir ilgimi çekti, yaşam sebebi olmak ha?

- Öyle gözüküyor, sizi değerlendireceğiz Tahir Bey.