trauma + dojae

chapter 12

   Uyku sersemi Jaehyun'un nerede olduğunu ve üstündeki ağırlığın ne olduğunu anlaması epey uzun sürdü. Anladığındaysa haykırarak yattığı yerden fırlamamak için kendini zor tuttu.

Doyoung'un minik koltuğunda bacakları koltuktan dışarı fırlamış bir halde yatıyordu. Elbette, Jaehyun'da haykırma isteği uyandıran bu değildi.

Asıl neden, Doyoung'un boylu boyunca Jaehyun'un üstünde yatıyor olmasıydı!

Jaehyun ağzı açık bir şekilde uzun bir süre hareketsiz kaldı.  Garip bir şekilde Doyoung'un bedeni hem ağır hem de çok hafifti. Jaehyun'un bedeninde o kadar zevk veren bir his bırakıyordu ki Jaehyun sonsuza kadar öyle kalmak istedi. Doyoung'un sıcacık bedeni bir örtü gibi kendi bedenini örtmüş ve ısıtmıştı. Üstelik Doyoung'un nefes alış verişlerini ve ritmik kalp atışlarını kendi göğsünde hissedebiliyordu. Kendini o kadar rahat hissediyordu ki bir an tekrar uykuya dalacaktı.

Uzun zamandır Jaehyun kendini bu kadar huzurlu ve rahat hissetmemişti doğrusu.  Uzun zamandır Jaehyun biriyle uyumamıştı... Uzun zamandır Jaehyun biri için böyle hissetmemişti... İşte bu yüzden Jaehyun kendine gelip Doyoung'un bedeninden kurtulmak için bir yol aramaya başladı. Eğer biraz daha yatmaya devam ederse... Neler yapabileceğini düşünmek bile Jaehyun'un vücudunun arzuyla zonklamasına yetti. O sırada Doyoung Jaehyun'un arzudan hızla kalkıp inen göğsünden rahatsız olmuş olmalıydı ki alçak bir homurtu eşliğinde kendini Jaehyun ve koltuk arasındaki boşluğa kaydırdı. Jaehyun ve koltuk arasındaki minicik yere büzüşen Doyoung kısmen Jaehyun'un bedenini  rahat bırakınca Jaehyun kendini koltuktan yere atmak suretiyle kalktı.

Kalkıp toparlanan Jaehyun bir eliyle saçını karıştırırken saate baktı. Tam zamanında kalkmıştı, eve gidip üstünü değiştirmesi için yeterince zaman vardı. Tam kapıya yönelmişti ki Doyoung'un mırıltısı onu durdurdu.

Doyoung uyurken o kadar güzel duruyordu ki! Uzun kahverengi kirpikleri neredeyse kızarmış yanaklarına değiyordu. Dudakları yarı açılmıştı ve yüzünü çevreleyen kahverengi dalgalı saçları dağılmıştı. Yüzünde o kadar güzel bir huzur ifadesi vardı ki Jaehyun bir meleğe bakıyormuş gibi hissetti.

Jaehyun, Doyoung'a doğru bir adım attığını fark edince çabucak yönünü değiştirip kendini dışarı attı.

...

...bir çalışanın 'DİĞER' dosyasını kullanabilmesi için en az üç yıl boyunca bu işletmede çalışmış olması gerekir. İş koşulları, madde 75'e göre...

Lanet olsun! Lanet olsun! Lanet olsun!  Lanet! Lanet! LANET!

Üç yıl mı?! Jaehyun üç yıl yaşayabileceğinden emin bile değildi! Eğer suç dünyasında yaşıyorsanız en ütopik gelecek kavramınız yarın olurdu, üç yıl sonrası söz konusu bile olamazdı!

Hayır, başına gelen her şey ciddi ciddi tesadüf müydü yoksa o piç kaderin bir oyunu muydu? Jaehyun'un şu an bunu düşünecek kadar bile vakti yoktu. Elde etmek için delirdiği dosyayı açabilmesi için en az üç yıl çalışması mı gerekiyordu?!

Jaehyun hayal kırıklığıyla karışan sinir yüzünden bedeninin ısındığını fark etti ve serinlemek için her zaman açık olan ofis penceresinin gitti. Canı bir şeye sıkıldığında yaptığı gibi tırnaklarını kemirmeye başladı, şu an muhteşem kesimli tırnaklarının kötü görünecek olması umurunda değildi.

Jaehyun sırf bu dosya ve Clay hakkında bilgi edinmek için şirkette biraz daha kalmaya -kesinlikle Doyoung'un bu şirkette çalışıyor olmasının etkisi yoktu - ve bu süre içerisinde de iş almamaya karar vermişti. Anlaşılan bu şirkette beklediğinden çok daha fazla zaman alacaktı...