trauma + dojae

chapter 14

   Jaehyun uyandığında bedeni alışmış olduğu yatak-koltuk acısıyla zonklamaya başlamıştı bile. Uyku sersemliğini üstünden atmak için krem rengi tavana biraz baktıktan sonra kalkmadan önce biraz da bütün ağırlığını omzuna vererek yatmaya karar verdi.  Soluna döndüğündeyse bütün yüzü yumuşacık bir şeyin içine girdi.

Jaehyun panikle geri çekildiğindeyse o yumuşacık şeyin Doyoung'un saçları olduğunu fark etti. Yere oturmuş ve başını Jaehyun'un yastığının ucuna dayamış halde uyuyordu.  Jaehyun'un bakışları hemen yumuşarken başını tekrar yastığın üstüne koydu ve bu sefer Doyoung'un yumuşak kahverengi saçlarının yüzünü örtmesine izin verdi.

Jaehyun, Doyoung'un yumuşak saçlarını koklarken neden odasına gitmemiş ki, diye düşünüyordu.  Gerçi odasına gitmemiş olması işine gelmişti ama uyandığında her yeri tutulmuş olacaktı. Doyoung'un, Jaehyun'un nefes alışlarıyla hareketlenen saçları Jaehyun'un dudaklarını gıdıklamaya başlayınca Jaehyun son bir derin nefes alıp Doyoung'un hoş kokusunu içine çekti ve doğruldu.  Vanilya ve portakal gibi kokuyordu. Jaehyun gözlerini ovuşturduktan sonra koltuktan kalktı ve Doyoung'un üstüne örtmüş olduğu battaniyeyi onun üstüne örtüp açık kalmış televizyonu kapadı. Banyoya gidip yüzünü yıkadı ve gargara yaptı. Salona döndüğünde Doyoung'un koltuğun hemen yanında duran sehpaya koyduğu diz üstü bilgisayarını aldı ve dün büyük bir aceleyle indirdiği dosyayı kendi USB'sine attı.  Sonra dosyayı silip bilgisayarı kapadı. Dosya işini de halletmişti sonunda.

Bilgisayarı aldığı sehpaya geri koyduktan sonra Doyoung'a bakmaya başladı. O ilk birlikte uyandıklarındaki gibi yüzü bir meleği andırıyordu.  Jaehyun çoğu insanın yüzünü beğenmezdi ama Doyoung'un  yüzü çok... Derin bir iç çekti.

Sonra kendini tutamayıp yüzünü biraz Doyoung'un yüzüne yaklaştırdı. Bütün vücudu heyecandan zonklarken Jaehyun nefesini tutup biraz daha yaklaştı. Ve biraz daha...

Şimdi aralarında o kadar az boşluk vardı ki Doyoung'un uzun ve gür kirpikleri neredeyse Jaehyun'un kirpiklerine değecekti. Jaehyun kahvemsi gri gözlerini Doyoung'un dolgun olmayan ama Jaehyun'a dünyanın en çekici dudakları gibi gelen dudaklarına indirdi. Dudakları arasında da çok az bir mesafe vardı... Eğer birkaç santim daha yaklaşırsa...

Jaehyun son anda Doyoung'un hipnozundan kurtuldu -ki kurtulmamış olmayı isterdi- ve kendini ondan zorlanarak uzaklaştırdı. Koltuğun kenarındaki ayakkabılarını giyerken neredeyse uyuyan birini öpüyordun, diye düşünüyordu. Nesin sen beyaz atlı prens mi? Gerçi ondan bile yakışıklıyım. Ama konumuz bu değil!

Jaehyun kendine söyleyene söylene Doyoung'un evinden çıktı ve sabahın ilk saatlerinin soğukluğuyla hafif titrerken pansiyonun önünden geçen otobüs beklemeye başladı...

...

Jaehyun, Ronny'nin şifresini nasıl kaptırdığını on bin kere dinlemiş olmanın verdiği sıkıntıyla terasa girdiğinde gözleri neredeyse yuvalarından fırlayacaktı.

Saat, 13:46'ydı ve bu oldukça normaldi. Mekan, terastı bu ds oldukça normaldi. Olay, Doyoung ve Clay'in yemekhanenin tam ortasında üst üste yatıyor olmasıydı, bu kesinlikle ama kesinlikle kesinlikle kesinlikle kesinlikle kesinlikle normal DEĞİLDİ!!

Jaehyun yemekhanenin kapısında ağzı açık bir şekilde dikilmeye devam etti, şu an önündeki manzarayı izlemek hareket etmekten hatta nefes almaktan bile önemliydi. Clay şaşkınlıktan gözleri pörtlemiş Doyoung'un üstünden ağır ağır kalktı ve kahkaha atarken elini Doyoung'u kaldırmak için uzattı.

Kıpkırmızı olmuş Doyoung yarım yamalak gülümserken Clay'in elini tuttu ve Clay Doyoung'u gereğinden fazla çekip -kesinlikle bilerek!- kendine yaklaştırdı. Doyoung daha da kızarırken Clay'in yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. Bir şeyler söyledi. Sonra da Doyoung bir şeyler söyledi, daha doğrusu kekeledi. Sonra ikisi aynı masaya doğru yürümeye başladı. Onlar konuşmaya devam ederken Jaehyun'un ağzından neredeyse köpükler fışkıracaktı.