Κάθεσαι. Βάλε ζώνη. Κοίτα κάτω, όλα καλά.
Τα αεροπλάνα εδώ δεν πέφτουν.
Φώναξε τη , ζήτα τσάι.
Σε μισεί.
Το ξέρεις; Εδώ η αεροσυνοδός είναι μια κ***α με κόκκινα μάτια και εθισμούς.
Και σε μισεί.
Κάθε φορά που η πτήση της βρίσει απότομη προσγείωση.
Τώρα είναι καλά. Στο δωμάτιο. Άλλη διάσταση σωστά;
Βάλε τη ζώνη σου.
Τώρα πετάει πάνω από τα σύννεφα και τα εντόσθια σας τρέμουν και το αίμα σας βράζει σε μια διάσταση , μη οξυγονούχα.
Εδώ η αεροσυνοδός είναι μια κ***α με ηλεκτρικό πριόνι. Και μπαίνεις σιγά σιγά μέσα σου, ξεσκίζει την σάρκα σου.
Το ξέρεις; Σε μισεί.
Τώρα δεν είναι καλά. Το όχημα βγαίνει εκτός ελέγχου και κάθε σάπιο γραμμάριο μιας ξεσκισμένης ψυχής συνθλίβεται στον αέρα πριν βρει έδαφος.
Θα σε μασήσω και θα φτύσω. Και θα ακρωτηριάσω ό,τι έχεις. Και θα σε γ****ω από παντού. Και θα σου σκίσω το λαρύγγι. Μέχρι να είσαι ένα τίποτα.
••
YOU ARE READING
Deepest
PoetryΗ -ελπίζω όχι αποτυχημένη- προσπάθεια μου να γράψω ποίηση. Απαγορεύεται η αντιγραφή και η μετάφραση. Highest rank: #11 in poetry Ευχαριστώ! 2016 -