Κάποτε θυμάμαι...

Ενοχές

  Όταν η Ηρώ άνοιξε τα μάτια της ανακάλυψε ότι ήταν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Το μυαλό της ήταν θολό δεν μπορούσε να θυμηθεί πως βρέθηκε εκεί. Τα ρούχα της είχαν αίματα αλλά δεν αισθανόταν να έχει χτυπήσει κάπου. Εκείνη την ώρα άνοιξε η πόρτα και μέσα μπήκε η Τόνια σε μαύρα χάλια και εκείνη.

  Τότε θυμήθηκε! Ο Γιάννης τον είχαν πυροβολήσει. Είχε μπει μπροστά της για να την προστατέψει και είχε χτυπηθεί. Αμέσως έκανε να σηκωθεί αλλά μια τρομερή ζαλάδα την ξανά έριξε στο κρεββάτι δεν το έβαλε κάτω όμως έπρεπε να τον δει , να σιγουρευτεί ότι ήταν καλά.

- Ξάπλωσε μην σηκώνεσαι έχεις χτυπήσει στο κεφάλι ο γιατρός είπε να ξεκουραστείς.
- Που τον έχουν; Πρέπει να τον δω. Είναι καλά; Πες μου ότι είναι καλά Τόνια σε παρακαλώ.
- Ηρέμησε κορίτσι μου δεν πρέπει να σηκωθείς ακόμα περίμενε να φωνάξω τον γιατρό.
-  Όχι θέλω να δω το Γιάννη πρέπει να του ζητήσω συγγνώμη εγώ φταίω για όλα. Γιατί δεν μου λες που είναι;
- Είναι στο χειρουργείο ακόμα. Εσύ ηρέμησε να σε δει ο γιατρός και εγώ θα πάω να μάθω αν έχουμε νεότερα εντάξει;
- Πρέπει να είναι καλά δεν καταλαβαίνεις αν πάθει κάτι εξαιτίας μου δεν θα το αντέξω.
 
  Η Τόνια έτρεξε αμέσως να φωνάξει τον γιατρό να δει τη φίλη της, και όπως της υποσχέθηκε εκείνη πήγε να μάθει αν υπάρχουν νεότερα από το Γιάννη.

  Έξω από το χειρουργείο ήταν ο Πέτρου,  ο Φίλλιπος και ένα ζευγάρι που υπέθεσε ότι ήταν οι γονείς του Γιάννη. Πλησίασε τον παππού της φίλης της και τον τράβηξε στην άκρη.

- Ξύπνησε και είναι σε μαύρα χάλια τώρα είναι ο γιατρός μαζί της σε δέκα λεπτά θα μπορέσετε να την δείτε.
- Σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα της αυτή την ώρα.
- Είναι η καλύτερη μου φίλη δεν θα μπορούσα να την αφήσω. Ρωτάει συνεχώς για το Γιάννη , θέλει λέει να τον δει. Κατηγορεί τον εαυτό της γι'αυτό που έγινε.
- Ο μόνος που φταίει είναι ο γιος μου δεν περίμενα να φτάσει σε αυτό σημείο.
- Αν δεν τα καταφέρει ο Γιάννης δεν θα το αντέξει.
- Όλα θα πάνε καλά ο Γιάννης είναι σκληρό καρύδι θα παλέψει και θα τα καταφέρει θα δεις. Εγώ πάω να δω πως είναι εσύ μείνε εδώ και αν μάθεις κάτι ενημέρωσε μας.

Την ώρα που έφτασε στο δωμάτιο της εγγονής του έβγαινε ο γιατρός. Το χτύπημα στο κεφάλι του είπε ότι δεν ήταν σοβαρό αλλά είναι ψυχολογικά ράκος. Όταν μπήκε μέσα την βρήκε ένα κουβάρι στο κρεββάτι να κλαίει. Πήγε κοντά της και την πήρε στην αγκαλιά του.

- Σωπα ομορφιά μου όλα καλά θα πάνε.
- Πως μπορείς και λες κάτι τέτοιο δες τι έχει γίνει! Εμένα έπρεπε να βρει εκείνη η σφαίρα.
- Όχι μη μιλάς έτσι. Θα δεις και ο Γιάννης καλά θα γίνει και όλα καλά θα πάνε.
- Πως μπόρεσε μου λες; Έβαλε να με σκοτώσουν ο ίδιος μου ο πατέρας. Δεν το χωράει το μυαλό μου.
- Τι να σου πω και εγώ δεν περίμενα να φτάσει μέχρι εκεί.
- Ο Αλέξανδρος είναι καλά; Κινδυνεύει και εκείνος.
- Μην ανησυχείς τηλεφώνησα στην κλινική και είναι εντάξει. Αλλά επειδή δεν ξέρω μέχρι που μπορεί να φτάσει ο γιος μου έστειλα δικούς μου άντρες να τον προσέχουν.