Κάποτε θυμάμαι...

Υπομονή

Είχαν περάσει ήδη τα δύο πρώτα κρίσιμα εικοσιτετράωρα και η κατάσταση του Γιάννη δεν έδειχνε να αλλάζει , οι γιατροί ήταν επιφυλακτικοί τους είπαν ότι το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν υπομονή.

  Η Ηρώ αυτές τις μέρες δεν είχε φύγει στιγμή από το πλευρό του, όλη μέρα καθόταν δίπλα του και του κρατούσε το χέρι. Η μητέρα του Γιάννη της είχε πει να πάει στο ξενοδοχείο να ξεκουραστεί αλλά εκείνη δεν άκουγε κουβέντα.

  Την τρίτη μέρα είχε πάει το πρωί ο Φίλλιπος ,για να δει πως πάει ο φίλος του, και βρήκε την Ηρώ να κλαίει. Όταν την είδε τρόμαξε νόμιζε ότι κάτι είχε γίνει με το Γιάννη.

- Ηρώ τι έγινε; Γιατί είσαι έτσι; Χειροτέρεψε η κατάσταση;
- Όχι είναι σταθερός αλλά μέχρι τώρα δεν έπρεπε να δείξει σημάδια βελτίωσης; Γιατί δεν ξυπνάει; Πόση υπομονή πρέπει να κάνουμε; Δεν αντέχω άλλο.
- Έλα μη κάνεις έτσι θα συνέλθει θα δεις.
- Δεν μπορώ άλλο έχω χάσει το κουράγιο μου.
- Κοίταξε με! Σε λίγο θα έρθει η μητέρα του. Θα σε πάρω θα σε πάω στο ξενοδοχείο να κάνεις ένα μπάνιο και να ξεκουραστείς λίγο.
- Όχι δεν φεύγω.
- Με το να κουράζεις τον εαυτό σου δεν τον βοηθάς. Πρέπει να είσαι εσύ καλά για να μπορείς να σταθείς και σε αυτόν.
- Έχεις δίκαιο. Δεν θα αντέξω για πολύ ακόμα.

Αφού ήρθε η μητέρα του ,και της υποσχέθηκε ότι θα την ειδοποιήσει αμέσως αν γίνει κατι, η Ηρώ έφυγε με τον Φίλιππο. Ο παππούς της έλειπε της είχε πει ότι θα πήγαινε στον Αλέξανδρο. Με όλα αυτά είχε ξεχάσει τον αδερφό της , αποφάσισε ότι αφού θα έκανε ένα μπάνιο και θα κοιμόταν λίγο , πριν πάει στο νοσοκομείο θα περνούσε από την κλινική να τον δει.

  Όταν άνοιξε τα μάτια της έξω πια είχε σκοτεινιάσει. Κατευθείαν πήρε το κινητό της στα χέρια της για να δει αν είχε τηλέφωνο από το νοσοκομείο. Το μόνο που είχε ήταν ένα μήνυμα από τον Φίλιππο που της έλεγε πως ότι ώρα και να ήταν να τον έπαιρνε τηλέφωνο να την πάει εκείνος.

  Μόλις ήταν έτοιμη και βγήκε από το δωμάτιο της συνάντησε τον παππού της που την περίμενε.

- Ηρώ μου πως είσαι ξεκουραστικες;
- Καλά είμαι από ότι φαίνεται τον είχα ανάγκη τον ύπνο , δεν κατάλαβα πότε νύχτωσε.
- Φυσικά κορίτσι μου δεν πέρασες και λίγα. Κανένα νέο από το Γιάννη;
- Τίποτα η κατάσταση παραμένει η ίδια. Τώρα θα έρθει ο Φίλιππος να με πάει πάλι εκεί.
- Κάθισε λίγο που θέλω να σου πω.
- Έγινε κάτι;
- Αυτόν που πυροβόλησε τον Γιάννη τον έπιασαν αλλά δεν μιλάει , από εχθές τον ανακρίνουν για να τους πει ποιος τον έβαλε αλλά δεν του έχουν πάρει κουβέντα.
- Ο μπαμπάς ήταν το ξέρουμε γιατί δεν τον πιάνουν;
- Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Χωρίς αποδείξεις δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
- Δεν είναι δίκαιο έβαλε να με σκοτώσουν χτυπήθηκε ο Γιάννης και αυτός είναι ελεύθερος; Ποιος ξέρει γιατί άλλο είναι ικανός;
- Αυτό φοβάμαι και εγώ έχω στείλει άντρες στον Αλέξανδρο όπως και στο νοσοκομείο για τον Γιάννη, όμως ο αρχικός στόχος ήσουν εσύ. Έβαλα και σε εσένα να σε φιλάνε αλλά πρέπει να προσέχεις και η ίδια. Ο αστυνομικός που έχει αναλάβει την υπόθεση πιστεύει ότι θα ξαναπροσπαθήσει.
- Τι άνθρωπος είναι αυτός πως μπορεί; Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να αποδείξουμε την ενοχή του;
- Όλα στην ώρα τους προς το παρόν πήγαινε δίπλα στο Γιάννη και εγώ θα δω τι θα κάνω , έχε λίγο υπομονή.
- Πόση υπομονή έχει ένας άνθρωπος; Η δική μου νιώθω να εξαντλείται.