Κάποτε θυμάμαι...

Φεύγω

  Ετοίμασε την μικρή βαλίτσα που αγόρασε και περίμενε το ταξί για το αεροδρόμιο. Δεν υπάρχει γυρισμος έπρεπε να πάρει το παιδί της μακριά από εδώ. Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο της η μόνη που είχε το νούμερο ήταν η Τόνια.
- Έλα Τόνια μου τι έγινε; Σε λίγο φεύγω για το αεροδρόμιο.
- Ηρώ πρέπει να επικοινωνήσεις με Λονδίνο. Σε έψαχνε η κυρία Μαρία και επειδή δεν είχε το νούμερο σου πήρε εμένα μήπως ξέρω που είσαι.
- Τι μπορεί να με ήθελε η Μαρία;
- Νομίζω ότι κάτι έπαθε ο παππούς σου.
- Θα πάρω τώρα να μάθω.
- Ενημέρωσε με.

  Το μόνο νούμερο που θυμόταν από έξω ήταν στο σπίτι του παππού της. Πήρε και μίλησε με τον οικονομο ο οποίος της είπε ότι ο παππούς της είχε ένα ατύχημα αλλά δεν ήξερε λεπτομέρειες. Της έδωσε το τηλέφωνο της Μαρία και την πήρε αμέσως.

- Κυρία Μαρία η Ηρώ είμαι.
- Αχ κορίτσι μου δεν μπορούσα να σε βρω και δεν ήξερα τι να κάνω δεν ήξερα αν έπρεπε να πάρω τον μπαμπά σου.
- Τι έγινε πως είναι ο παππούς;
- Δεν είναι καλά παιδί μου. Είχε ένα ατύχημα ένας μεθυσμένος οδηγός τον παρέσυρε όταν πήγε να περάσει μια διασταύρωση.
- Πως είναι; Που τον έχουν;
- Οι γιατροί δεν δίνουν πολλές ελπίδες. Τον έχουν σε καταστολή γιατί ο οργανισμός του είναι πολύ ταλαιπωρημένος.
- Έρχομαι κυρία Μαρία. Θα πάρω το πρώτο αεροπλάνο και θα έρθω.

   Και έτσι έκανε. Ενημέρωσε την Τόνια πήρε το πρώτο αεροπλάνο και πήγε Λονδίνο.

  Δεν άντεξε πολλές μέρες, την πέμπτη μέρα τους άφησε. Η Ηρώ του έκανε μια μικρή ήσυχη κηδεία. Ακόμα ένας άνθρωπος που έφευγε από την ζωή της.
 
  Για έναν ολόκληρο μήνα έτρεχε για να τακτοποιήσει τις δουλειές του παππού της. Πλέον όλα περνούσαν σε εκείνη. Κανένας όρος καμία συμφωνία τίποτα πια δεν την έδενε με κανέναν.

  Ανέθεσε στους δικηγόρους της να βγάλουν το διαζύγιο της χωρίς να έχει εκείνη καμία ανάμειξη. Έδωσε στον μπαμπά της πίσω το 15% του Αλέξανδρου και το υπόλοιπο 50 το πούλησε. Κράτησε το σπίτι και τα γραφεία του παππού της στο Λονδίνο, ένα σπίτι που είχε στην Αθήνα και δεν έμενε ποτέ κανείς, και  το σπίτι που έμενε με το Γιάννη. Δεν ήξερε το λόγο αλλά δεν ήθελε να το πουλήσει.

Άφησε τους έμπιστους του παππού της διαχειριστές και πλέον ήταν ελεύθερη.

  Είχε πάρει απόφαση ότι θα παρατούσε και την σχολή. Μπορεί να ήταν το μεγαλύτερο όνειρο της αλλά πλέον είχε το παιδί της. Δεν υπήρχε περίπτωση να λείπει από καμία στιγμή της ζωής του. Τα λεφτά που είχε και όλα αυτά που της άφησε ο παππούς της θα πρόσφεραν στο παιδάκι της μια πάρα πολύ άνετη ζωή και θα είχε τη μαμά του πάντα δίπλα του.