Κάποτε θυμάμαι...

Ζήλεια!!!

  Την επόμενη μέρα το πρωί ξύπνησαν και αφού χόρτασαν ο ένας τον άλλο κατέβηκαν να πάρουν πρωινό. Η Κατερίνα τα είχε όλα έτοιμα και στο τραπέζι βρήκαν και τον παππού της να τους περιμένει.

- Καλημέρα παιδιά μου ελπίζω να τακτοποιηθηκαται.
- Ναι παππού όλα καλά και η Κατερίνα εξεταστική.
- Χαίρομαι. Τώρα όμως δεν έχουμε άλλο χρόνο. Γιάννη οπότε αισθανθείς έτοιμος πρέπει να πάμε στην εταιρεία.
- Εγώ είμαι εντάξει θα ντυθώ και θα φύγουμε.

  Σηκώθηκε από το τραπέζι να πάει να ντυθεί και ασυναίσθητα έσκυψε και τη φίλησε. Η Ηρώ κοκκίνισε ολόκληρη. Όταν έμεινε μόνη με τον παππού της τον είδε που της χαμογελούσε.

- Βλέπω τα πάτε μια χαρά!
- Ναι ναι όλα καλά.
- Κοριτσάκι μου εγώ χαίρομαι για σένα ο Γιάννης είναι πολύ καλό παιδί στο έχω ξαναπεί. Μακάρι να τα πάτε καλά και να μείνετε μαζί και αφού τελειώσουν όλα αυτά.
- Μακάρι. Αλήθεια τι γίνεται με το μπαμπά; Δεν μπόρεσαν να τον κατηγορήσουν για τον πυροβολισμό;
- Όχι αυτός που έβαλε δεν έχει ανοίξει το στόμα του τόσες μέρες. Νομίζω ότι τον έχει του χεριού του.
- Θα τα καταφέρετε; Θα μπορέσουμε να πάρουμε τον Αλέξανδρο;
- Έτσι πιστεύω. Δεν έχει άλλη επιλογή αν δεν θέλει να χάσει τελείως την εταιρεία του. Τώρα αυτά άστα σε εμάς και εσύ σήμερα να πας να κάνεις την εγγραφή σου στη σχολή. Θα σε περιμένει έξω αυτοκίνητο και θα έχεις άντρες μαζί σου.

  Οι άντρες έφυγαν και εκείνη ετοιμάστηκε και πήγε στη σχολή. Μέχρι να τελειώσει με όλα τα χαρτιά είχε πάει μεσημέρι. Όταν γύρισε σπίτι ο Γιάννης δεν είχε έρθει ακόμα. Κάθησε με την Κατερίνα , την οποία βρήκε εξαιρετική παρέα, μαγείρεψαν παρέα και έκατσαν να φάνε. Είχε έρθει η ώρα η Κατερίνα να φύγει και ο Γιάννης ακόμα να φανεί. Έκανε ένα μπάνιο και πήγε να ξαπλώσει να διαβάσει ένα βιβλίο, μετά από λίγο την πήρε ο ύπνος.

  Μέσα στον ύπνο της τον κατάλαβε να την αγκαλιάζει και να την φιλάει.

- Τι έγινε γιατί αργήσατε τόσο πολύ; Πήγε κάτι στραβά;
- Όχι μωρό μου όλα καλά. Κοιμήσου και θα σου τα πω το πρωί είναι αργά.

  Στο πρωινό της τα εξήγησε όλα. Στην αρχή ο μπαμπάς της έψαχνε με τους δικηγόρους του να ακυρώσει την συμφωνία, όταν είδε ότι δεν γινόταν τίποτα για να μην χάσει την θέση του αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Θα άφηνε τον Αλέξανδρο να φύγει με τον παππού τους στο Λονδίνο.

  Η Ηρώ χάρηκε αλλά είχε και τις επιφυλάξεις της. Τον πατέρα της τον ήξερε καλύτερα από όλους και ήταν σίγουρη ότι κάτι θα έκανε δεν θα το άφηνε να περάσει έτσι, αλλά κράτησε τους προβληματισμούς της για τον εαυτό της.