Κάποτε θυμάμαι...

Και πάλι μονη

  Η Ηρώ ξύπνησε και δεν αισθανόταν πολύ καλά το στομάχι της. Ήθελε να καθήσει σπίτι αλλά το σημερινό μάθημα ήταν πολύ σημαντικό για να το χάσει. Μάζεψε όλο το κουράγιο της σηκώθηκε και ετοιμάστηκε για τη σχολή.
 
   Η ώρες δεν περνούσαν και εκείνη γινόταν όλο και χειρότερα. Αισίως είχε φτάσει στην τελευταία ώρα.

  Είχε ανατομία μπήκε στην αίθουσα και βολεύτηκε στα πίσω καθίσματα. Ξαφνικά κάποιος κάθησε δίπλα της. Γύρισε να κοιτάξει και είδε δίπλα της τον Κώστα.

- Σου είπα ότι έχουμε κοινά μαθήματα!
- Γεια σου Κώστα.
- Τι κάνεις δεν νομίζω να σε ενοχλώ!
- Όχι εντάξει κάθησε.
- Πάντα καθεσε μπροστά γιατί έτσι πίσω σήμερα;
- Δεν είμαι πολύ καλά το στομάχι μου μάλλον κάτι με πείραξε στο χθεσινό τραπέζι.
- Μπορεί να ήταν η κακία της Βάλιας και της Έβελιν που σου έκατσε στο στομάχι.
  Δεν απάντησε, δεν τον ήξερε καθόλου και δεν ήθελε να πει κάτι που θα την φέρει σε δύσκολη θέση.
- Έλα τώρα ρε Ηρώ μπορεί να είναι αδερφή μου αλλά δεν είμαι τυφλός είδε τον τρόπο που σου μιλούσαν.
- Μάλλον δεν με συμπαθούν ιδιαίτερα!
- Μην το παίρνεις προσωπικά οποία και να ήταν στη θέση σου το ίδιο θα ήταν.
- Τι εννοείς;
- Φαντάζομαι ξέρεις για τον Γιάννη και την Έβελιν.
- Είναι φίλοι και κάποτε ήταν και ζευγάρι.
- Όχι απλά. Όλοι ήταν σίγουροι ότι αυτοί οι δύο θα παντρευτούν, οπότε φαντάζεσαι την έκπληξη της όταν έμαθε για εσένα.
- Αυτά ανήκουν στο παρελθόν δεν υπάρχει λόγος για αυτή τη συμπεριφορά.
- Ανήκουν;
- Τι θες να πεις Κώστα μίλα ξεκάθαρα.
- Μη νευριάζεις εγώ μαζί σου είμαι ποτέ δεν μου άρεσε η Έβελιν. Απλά από ότι έχω ακούσει από την αδερφή μου δεν είναι και τόσο παλιά η ιστορία τους όσο νομίζεις.
 
  Ο καθηγητής μπήκε στην αίθουσα και η συζήτηση κόπηκε στη μέση. Την είχε κουράσει όλη αυτή η ιστορία με την Έβελιν ότι και να έκανε πάντα την έβρισκε μπροστά της.

   Το μάθημα είχε τελειώσει επιτέλους και θα πήγαινε να ξαπλώσει. Μάζεψε τα πράγματα της και όταν πήγε να σηκωθεί ένιωσε να ζαλίζεται, πριν πέσει κάτω πρόλαβε και την έπιασε ο Κώστας.

- Ηρώ πρόσεχε. Είσαι καλά;
- Ζαλίζομαι.
- Έλα κάθησε να σου φέρω λίγο νερό.
- Ευχαριστώ αλλά τώρα είμαι καλύτερα.
- Είναι πρώτη φορά που το παθαίνεις αυτό;
- Έχει καμία εβδομάδα κάθε πρωί με πιάνει ζάλη δεν είναι τίποτα αλήθεια είμαι καλύτερα.
- Να σε πάω σπίτι;
- Όχι ευχαριστώ με περιμένει ο οδηγός μου έξω.
- Εντάξει να προσέχεις και να πας να σε δει ένας γιατρός.