Κάποτε θυμάμαι...

Θρήνος

  Μετά από αρκετές μέρες φαινόταν να συνέρχεται. Σηκωνόταν από το κρεβάτι και λίγο λίγο προσπαθούσε να φάει. Δεν το έκανε γιατί το ήθελε αλλά για χάρη του Γιάννη και του παππού της, τον έβλεπε και εκείνον να είναι χάλια, που προσπαθούσε να είναι δυνατός για εκεινη.
  Ο Γιάννης όλο αυτό το καιρό είχε σταθεί δίπλα της σαν βράχος, αν δεν ήταν εκείνος δεν θα τα κατάφερνε. Είχε παρατήσει τη δουλειά του και όλα για να είναι δίπλα της. Όσο και να προσπαθούσε δεν μπορούσε όμως να το ξεπεράσει και δεν ήξερε αν θα το έκανε και ποτέ.
  Καταλάβαινε ότι με τη συμπεριφορά της τον τραβούσε και εκείνον στην μαυρίλα της.
 
  Ο παππούς της είχε γυρίσει στο Λονδίνο. Τους γονείς της δεν τους είχε ξαναδεί από τότε. Με την εταιρεία δεν ήξερε τι γινόταν και δεν την ενδιέφερε κιόλας.

   Οι μέρες περνούσαν και το καλοκαίρι έφτανε στο τέλος του. Ένα απόγευμα ,από τα πολλά που καθόταν μόνη στο μπαλκόνι, την πλησίασε ο Γιάννης.

- Ηρώ μου σε λίγες μέρες ξεκινάν τα μαθήματα στη σχολή σου είσαι έτοιμη;
- Δεν θα πάω.
- Τι είναι αυτά που λες μετά από όλα αυτά που πέρασες για να καταφέρεις να σπουδάσεις θα τα παρατήσεις;
- Ποιο το νόημα δες που μας οδήγησαν όλα αυτά.
- Ηρώ ως εδώ! Ξέρω ότι πονάς και είναι δύσκολα αλλά έχει τρεις μήνες έχεις βάλει την ζωή σου στην αναμονή. Φτανει.!
- Εγώ ζω έστω και στην αναμονή όπως λες. Ο Αλέξανδρος;
- Και με το να καταστρέφεις την δική σου ζωή θα τον φέρεις πίσω; Αυτό θα ήθελε εκείνος για σένα;
- Δεν θα μάθουμε ποτέ δεν είναι εδώ να μας το πει.
- Ρε Ηρώ έλεος δεν είσαι μόνη σου γαμωτο δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω έτσι.
- Δεν σε κρατάει κανείς με το ζόρι μπορείς να φύγεις όποτε θέλεις.
- Ακούς τι λες; δεν θέλω να φύγω εσένα θέλω πίσω.
- Αυτή είμαι πλέον στο ξαναειπα αν δεν σου αρέσει στο καλό. Και μη φοβάσαι η συμφωνία δεν θα χαλάσει.
- Πως τολμάς; Μετά από όσα περάσαμε πιστεύεις ότι με ενδιαφέρει η κολοεταιρια σου;
- Δεν το εννοούσα.
- Άστο για να πετάς τέτοιες κουβέντες πάει να πει ότι το έχεις στο μυαλό σου. Κρίμα.

   Ο Γιάννης απογοητευμένος πήρε το σακάκι του και ξεκίνησε να φύγει από το σπίτι. Η Ηρώ κατάλαβε τι έκανε και έτρεξε πίσω του.

- Γιάννη συγνώμη.
- Ηρώ σ'αγαπώ αλλά δεν μπορώ άλλο κάτσε και σκέψου τι θέλεις και θα τα πούμε όταν γυρίσω.

  Ο Γιάννης πήρε το αυτοκίνητο και έκανε βόλτες να καθαρίσει το μυαλό του. Μετά από αρκετή ώρα πήρε τηλέφωνο τον Φίλιππο να πάνε για ένα ποτό.

  Η Ηρώ όταν έμεινε μόνη κατάλαβε τι είχε κάνει. Έπρεπε να δώσει ένα τέλος. Έπρεπε να συνέλθει για χάρη του. Με την βοήθεια της Κατερίνας ετοίμασε δείπνο. Πήγε στο δωμάτιο τους έκανε μπάνιο ντύθηκε και κατέβηκε κάτω να τον περιμένει για να του ζητήσει συγνώμη.

  Ο Γιάννης είχε πει στο Φίλιππο τι είχε συμβεί νωρίτερα και εκείνος τον συμβούλευσε να κάνει υπομονή. Μετά από λίγο στην παρέα τους ήρθε και η Έβελιν. Αισθανόταν περίεργα αλλά δεν μπορούσε να την διώξει, μπορεί να ήταν κάποτε ζευγάρι αλλά ήταν και φίλοι πολλά χρόνια. Το κινητό του Φιλίππου χτύπησε και τον ενημέρωσαν ότι έπρεπε να φύγει. Όταν έμειναν οι δυο τους ο Αλέξανδρος θέλησε να φύγει και εκείνος.

- Καλά ποια τόσο δυσάρεστη σου είναι η παρέα μου;
- Όχι απλά είμαι κουρασμένος.
- Μπορείς τουλάχιστον να με πας και εμένα σπίτι για να μην παίρνω ταξί;
- Φυσικά άντε πάμε.

  Στο αμάξι επικρατούσε ησυχία. Ήξερε ότι αν της έδινε λίγο θάρρος η Έβελιν θα το έπαιρνε αλλιώς.

- Λοιπόν φτάσαμε. Καληνύχτα.
- Θα μου κάνεις μια τελευταία χάρη;
- Πες μου.
- Χάλασε ο υπολογιστής μου και ξέρεις ότι δεν έχω ιδέα από αυτά.
- Γιατί δεν κάνεις ένα τεχνικό;
- Επειδή το πρωί το χρειάζομαι σε παρακαλώ.
- Πάμε να ρίξω μια ματιά.

  Με το που μπήκαν μέσα πήγε κατευθείαν στον υπολογιστή. Η Έβελιν του έβαλε ένα ποτό και κάθησε δίπλα του να περιμένει.

  Η ώρα περνούσε και ο Γιάννης δεν έλεγε να γυρίσει. Το φαγητό είχε κρυώσει και την πήρε την πήρε ο ύπνος στην πολυθρόνα.

  Το κεφάλι του πήγαινε να σπάσει. Προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια του αλλά ζαλιζοταν. Όταν κατάφερε να σηκωθεί είδε ότι κοιμόταν στον καναπέ της Έβελιν.

- Μάλλον κάποιος δεν αντέχει πλέον το ποτό.
- Τι έγινε; Γιατί κοιμήθηκα εδώ;
- Όταν τελείωσες έκατσες στον καναπέ και σε πήρε ο ύπνος. Θέλεις καφέ;
- Όχι πρέπει να φύγω.

  Πώς την είχε πατήσει έτσι; Μάλλον είχε καιρό να πιεί και τον πηραξε. Τι θα έλεγε στην Ηρώ αν μάθαινε ότι κοιμήθηκε στο σπίτι της Έβελιν δεν θα τον πίστευε ότι δεν έγινε τίποτα.

  Όταν μπήκε στο σπίτι είδε το τραπέζι στρωμένο και εκείνη να κοιμάται στην πολυθρόνα. Αισθάνθηκε μεγάλος μαλακας, πως τα έκανε έτσι; Την πήρε στην αγκαλιά του και την πήγε στη κρεβατοκάμαρα. Την ώρα που την ακουμπούσε στο κρεβάτι άνοιξε τα μάτια της.

- Ήρθες; Συγνώμη είμαι χαζή. Δεν θέλω να σε χάσω. Νόμιζα ότι με εγκατελειψες.
- Εγώ συγνώμη μωρό μου είμαι ηλίθιος δεν έπρεπε να σε πιέσω.
- Όταν δεν γύρισες το βράδυ φοβήθηκα ότι δεν θα ξαναγυρίσεις.
- Κοιμήθηκα στου Φιλίππου ήθελα να σε αφήσω να σκεφτείς.

Μετά από πολύ καιρό έκαναν έρωτα. Είχε λείψει τόσο πολύ ο ένας στον άλλο. Όλη την υπόλοιπη μέρα έμειναν αγκαλιά στο κρεββάτι.