Μετά από πολύ ώρα που γυρνούσε στους δρόμους τα βήματα της την οδήγησαν στο μόνο μέρος που ήταν κάποιος που την είχε αγαπήσει πραγματικά.
Τόσο καιρό δεν είχε έρθει ποτέ εδώ. Κάπου βαθιά μέσα της πίστευε ότι αν το έβλεπε αυτόματα έπρεπε να παραδεχτεί την αλήθεια. Όσο καλά και να το έκρυβε τόσο καιρό μέσα της δεν το είχε αποδεχτεί.
Μετά από όλο αυτό τον καιρό βρίσκονταν μπροστά από τον τάφο του Αλέξανδρου.
Μην αντέχοντας άλλο γονάτισε μπροστά στον τάφο και ξέσπασε.
- Μικρέ μου ήρθα. Άργησα γιατί περίμενα να έρθεις εσύ σε εμένα αλλά δεν ερχόσουν. Γιατί με άφησες; Γιατί δεν παλεψες; Είμαι μόνη μου δεν με βλέπεις; Σε έχω ανάγκη. Πονάω μικρέ μου πονάω πολύ. Δεν μου έχει μείνει τίποτα πια. Που είσαι να μου δώσεις δύναμη; Εσύ ήσουν η δύναμη μου. Προσπάθησα πολύ να συνεχίσω για χάρη του και νόμιζα ότι τα κατάφερνα αλλά και εκείνος με πρόδωσε. Γιατί μου συμπεριφέρεται έτσι η ζωή; Τι έχω κάνει και το πληρώνω με αυτό το τρόπο; Το μόνο που ήθελα πάντα ήταν αγάπη και ηρεμία. Εγώ και εσύ και μετά και εκείνος αλλά δεν το αξίζω τελικά. Ποτέ δεν ήθελα πλούτη ποτέ δεν ήθελα μεγαλεία μια ευτυχισμένη ζωή θέλω μόνο. Δεν μπόρεσα να βοηθήσω εσένα δεν μπόρεσα να βοηθήσω ούτε και εμένα. Πάρε με μαζί σου δεν αντέχω άλλο πόνο δεν αντέχω άλλη μοναξιά. Από παιδί το μόνο που παίρνω είναι απόρριψη γιατί; Τι παραπάνω έχουν οι άλλοι και είναι ευτυχισμένοι; Γιατί όχι και εμείς; Με πιάνει το παράπονο και γίνομαι ζηλιάρα. Μη με μαλώσεις δεν το κάνω επίτηδες. Θα φύγω μικρέ μου το αποφάσισα. Σε ποιον θα λείψω άλλωστε;Εδώ πλέον δεν υπάρχει τίποτα για εμένα. Τους γονείς μας έχω να τους δω από τότε στο νοσοκομείο τόσα χρόνια δεν ενδιαφέρθηκαν δεν περιμένω να το κάνουν τώρα. Όσο για εκείνον πλέον θα είναι ελεύθερος να κάνει οικογένεια με την γυναίκα που αγαπάει πραγματικά. Δεν μπορώ να μείνω εδώ και να τους συναντήσω μπροστά μου ευτυχισμένους. Θα φύγω θα πάω μακριά να μην ξέρω κανέναν.
Το τηλέφωνο της δεν είχε σταματήσει να χτυπάει. Ήταν εκείνος αλλά δεν ήθελε να ξανακουσει την φωνή του, τα ψέματα του τα κούφια λόγια του, όλα για τα λεφτά. Το έβγαλε από την τσέπη της και με φορά το πέταξε πάνω σε ένα δέντρο και το έκανε κομμάτια. Όλα τελείωσαν.
Γιάννη pov.
- Είχε πει ότι θα με πάρει τηλέφωνο αλλά έχουν περάσει τόσες ώρες και ανησυχώ.
- Έλα ρε φίλε γυναίκα είναι θα ξεχάστηκε στα ψώνια.
- Δεν σηκώνει και το τηλέφωνο την έχω πάρει δέκα φορές.
- Ο οδηγός τι σου είπε;
- Ότι την άφησε στην βιβλιοθήκη μετα πήγε με μια φίλη της για καφέ και δεν γύρισε ακόμα.
- Έλα χαλάρωσε θα σε πάρει.
- Φοβάμαι μην έκανε τίποτα ο μπαμπάς της.
- Μετά από τόσο καιρό αποκλείεται το έχει πάρει απόφαση ότι έχει χάσει το παιχνίδι.
- Μακάρι
- Φίλε την έχεις πατήσει για τα καλά με την μικρή!
- Την αγαπάω φίλε μου είναι η ζωή μου δεν μπορώ να ζήσω πλέον χωρίς αυτή.

VOUS LISEZ
Κάποτε θυμάμαι...
Roman d'amourΕσύ τι πιστεύεις ότι θά θυμάσαι κάποτε? Ένα μεγάλο έρωτα? Ένα καλό φίλο? Μια μεγάλη στενοχώρια ή μια μεγάλη χαρά? Αυτό θα το μάθεις όταν περάσουν και τα δικά σου χρόνια, τώρα ας δούμε τι είναι αυτό που θυμάται η Ηρώ...