Κάποτε θυμάμαι...

Παιδί;;;

Έπρεπε να βάλει τις σκέψεις της σε μια σειρά. Από εδώ και πέρα τέρμα τα δάκρυα. Το είχε πάρει απόφαση δεν θα άφηνε ξανά κανέναν να μπει στη ζωή της και να την εκμεταλλευτεί.
  
  Γύρισε ξανά στο ξενοδοχείο που είχε μείνει το προηγούμενο βράδυ, ήταν αρκετά μικρό και μακριά ώστε να είναι σίγουρη ότι δεν θα την βρει κανείς.
 
  Για μια ολόκληρη εβδομάδα δεν είχε βγει από το ξενοδοχείο παρά μόνο την πρώτη μέρα, πήγε σε ένα καρτοτηλέφωνο και πήρε τον παππού της.

  Τον ενημέρωσε ότι είναι καλά να μην ανησυχει και να πει στο Γιάννη να μην την ψάξει. Του είπε ότι ήθελε να μείνει μόνη να σκεφτεί και ότι όταν ήταν έτοιμη θα επικοινωνούσε εκείνη μαζί του. Αν και την πίεσε αρκετά δεν του είπε τι είχε γίνει.

   Πήγε αγόρασε καινούργιο τηλέφωνο και με το μόνο άτομο που μίλησε ήταν η Τόνια. Της τα είπε όλα. Η φίλη της της πρότεινε να πάει στην Αυστραλία, ιδέα που δεν απέκλεισε η Ηρώ.

  Δεν θα το άφηνε όμως έτσι πρώτα θα ξεκαθάριζε όλους τους λογαριασμούς της ώστε να μην χρειαστεί να έχει επαφή με κανέναν τους ξανά.

  Εν το μεταξύ η ζαλάδες και το στομάχι της δεν έλεγαν να ηρεμήσουν. Μια μέρα λιποθύμησε στο δωμάτιο που ηταν, έτσι αποφάσισε να πάει στο γιατρό.

   Από την άλλη πλευρά ο Γιάννης είχε τρελαθεί. Αν και πλέον ήξερε ότι είναι καλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι την είχε οδηγήσει στο να φύγει. Είχε παρατήσει την δουλειά του και καθόταν όλη μέρα σπίτι και περίμενε ποτέ θα γυρνούσε.

 
   Όταν την πήρε τηλέφωνο ο γιατρός ότι βγήκαν τα αποτελέσματα της και έπρεπε να πάει από εκεί κόπηκαν τα πόδια της, ήταν σίγουρη ότι είχε κάτι σοβαρό. Έκλεισε ραντεβού την ίδια ώρα και έφυγε απευθείας για το ιατρείο του.

  Καθόταν σε ένα παγκάκι και κοίταζε σαν χαμένη μπροστά της. Ακόμα δεν μπορούσε να επεξεργαστεί τα λόγια του γιατρού " Κυρία Πέτρου συγχαρητήρια θα γίνετε μανούλα" .

  Μανούλα; Πώς ήταν δυνατόν; Ένα παιδί; Πώς θα τα καταφέρει να μεγαλώσει ένα παιδί;

  Το βράδυ ξαπλωμένη στο κρεββάτι κοιτούσε το ταβάνι και σκεφτόταν. Ασυναίσθητα έβαλε το χέρι στην κοιλιά της. Και τότε ήταν που την χτύπησε η αλήθεια, ένα μωρό μεγαλώνει μέσα της. Το δικό της μωρό! Συνέχισε να χαϊδεύει την κοιλιά της και άρχισε να του μιλάει.
- Γεια σου μωράκι είμαι η μαμά σου, να ξέρεις ότι με ξαφνιασες δεν σε περίμενα, αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι να το ξέρεις. Ποτέ δεν θα σε αφήσω να πιστέψεις ότι είσαι ανεπιθύμητο. Θα είμαι πάντα εκεί για εσένα. Θα σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά. Είσαι ένα φως μέσα σε όλη την μαυρίλα που με περιβάλει. Θα δώσω και την ζωή μου για σένα. Δεν θα αφήσω ποτέ κανέναν και τίποτα να σε πειράξει. Από εδώ και πέρα θα είμαστε εσύ και εγώ. Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να σου δώσω μια ολόκληρη οικογένεια αλλά σου υπόσχομαι ότι θα είμαι εγώ τα πάντα για εσένα. Ο μπαμπάς σου με κορόιδεψε με πλήγωσε δεν σου αξίζει ένας τέτοιος άνθρωπος για μπαμπάς.
Θα σου μιλήσω σήμερα για όλα και μετά θα κρατήσω το στόμα μου κλειστό για πάντα. Δεν θέλω να σε πληγώσουν οι σάπιοι άνθρωποι που είναι γύρω μου. Δεν θα αφήσω κανέναν.
  Συνέχισε να του μιλάει μέχρι το πρωί του είπε τα πάντα. Για τον Γιάννη, για τους γονείς της , για τον Αλέξανδρο.