Κάποτε θυμάμαι...

Άφαντος

  Επιτέλους ήρθε η μέρα που θα έπαιρνε τον αδερφό της στο σπίτι τους. Αυτό ήταν που ήθελε μια ζωή, να γλιτώσει τον Αλέξανδρο μέσα από την φυλακή που ζούσαν και να μπορέσει να τον κάνει καλά. Όταν της είπαν για την κλινική στο Λονδίνο έψαξε και η ίδια , είχε πολλές περιπτώσεις σαν την δική του που είχαν θεραπευτεί. Του άξιζε επιτέλους να έχει μια κανονική ζωή , από μικρός μέσα στο σπίτι δεν είχε χαρεί τίποτα σαν παιδί.

  Με τον Γιάννη πέρασαν πήραν τον παππού της και ξεκίνησαν για την κλινική. Όταν έφτασαν οι άντρες πήγαν για τα χαρτιά και εκείνη στο δωμάτιο του αδερφού της.

  Μπήκε στο δωμάτιο και αντί να τον βρει έτοιμο και χαρούμενο όπως πίστευε, ήταν στο κρεββάτι με το βλέμμα στο κενό.

- Αλέξανδρε μου γιατί δεν είσαι έτοιμος;
- Γιατί άλλαξα γνώμη. Δεν θέλω να έρθω μαζί σου.
- Τι είναι αυτά που λες;
- Αυτό που άκουσες! Δεν θέλω.
- Μικρέ μου τι έπαθες;
- Τίποτα θέλω να γυρίσω στο σπίτι μου.
- Δεν μπορεί να μιλάς σοβαρά! Μια ζωή περιμέναμε να φύγουμε από εκεί τι σε έπιασε ξαφνικά;
- Δεν θέλω να έρθω μαζί σου δεν μπορείς να με αναγκασεις.
- Έγινε κάτι μίλησε μου σε παρακαλώ.
- Παράτα με επιτέλους φύγε από εδώ!!
- Θα με τρελάνεις δεν μπορώ να βγάλω άκρη πάω να φωνάξω τον παππού.

  Σαστισμένη από την αντίδραση του πήγε να βρει τους άλλους. Τους εξήγησε τι είχε συμβεί και είπε στον παππού της να πάει να του μιλήσει μήπως καταλάβει εκείνος τι έπαθε.

  Έμεινε με τον Γιάννη στο γραφείο του γιατρού να περιμένει. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι τον είχε πιάσει στα καλά καθούμενα και είχε αλλάξει συμπεριφορά. Ξαφνικά μπήκε μέσα ο παππούς της.

- Δεν είναι στο δωμάτιο του.
- Τι λες;
- Ο Αλέξανδρος δεν είναι στο δωμάτιο του.
- Πριν πέντε λεπτά εκεί τον άφησα που μπορεί να πήγε;
- Ρώτησα τις νοσοκόμες και νόμιζαν ότι τον πήραμε εμείς.
- Ηρεμιστε κάπου εδώ θα είναι δεν μπορεί να έφυγε μόνος του.

  Πήγαν όλοι τρέχοντας στο δωμάτιο του αλλά ήταν άφαντος, ο γιατρός είπε ότι δεν τον πήρε κάποια νοσοκόμα για εξετάσεις οπότε κάπου ήταν μόνος του.

  Ειδοποιήθηκε η ασφάλεια τις κλινικής και όλοι μαζί έψαχναν να τον βρουν.

Η Ηρώ βρισκόταν σε απόγνωση, τι του είχε συμβεί στα καλά καθούμενα; Γιατί αντέδρασε έτσι; Φαινόταν να έχει θυμώσει μαζί της αλλά γιατί;

  Η ώρα περνούσε αλλά δεν υπήρχε κανένα σημάδι του Αλέξανδρου. Από την κλινική ενημέρωσαν την αστυνομία και αυτοί με τη σειρά τους τους γονείς της Ηρώς.