Κάποτε θυμάμαι...

Ο γάμος

  Είχε ξημερώσει Σάββατο και η Ηρώ είχε ξυπνήσει από τα χαράματα. Λίγο τα χθεσινά γεγονότα λίγο ο γάμος δεν μπορούσε να ηρεμήσει.

  Ένα κακό προαίσθημα έκανε το στομάχι της κόμπο. Προσπαθούσε να το αγνοήσει , λέγοντας στον εαυτό της ότι είναι η ιδέα της.

  Περίμενε να περάσει λίγο η ώρα για να επικοινωνήσει με τον Αλέξανδρο. Είχαν να μιλήσουν δύο μέρες και δεν ήξερε αν ο παππούς τους τον είχε ενημερώσει για τα σχέδια τους. Από μικρά του έλεγε πάντα την αλήθεια και δεν ήθελε να ξεκινήσει τώρα να του κρύβει πράγματα. Ο γάμος της αν και ψεύτικος θα ήθελε να τον έχει στο πλευρό της πάντα έπαιρνε δύναμη από εκείνον. Ο Αλέξανδρος ήταν ένα παιδί που γεννήθηκε άρρωστο αλλά ποτέ δεν τον είχε ακούσει να παραπονεθεί για τίποτα αυτό ήταν που την έκανε να προσπαθεί ακόμα περισσότερο.

  Αφού πέρασε η ώρα και μίλησε με τον αδερφό της αποφάσισε ότι έπρεπε να ετοιμαστεί σιγά σιγά.

  Όταν πλέον ήταν έτοιμη έμεινε μπροστά στον καθρέφτη να κοιτάζει το είδωλο της. Πάντα σκεφτόταν τον γάμο της σαν μια μέρα χαράς και όχι μια συμφωνία. Ναι με το Γιάννη ήταν ερωτευμένη και από ότι έδειχνε το ίδιο και εκείνος αλλά αυτό δεν άλλαζε τις συνθήκες.

- Είσαι πανέμορφη!
- Ευχαριστώ παππού.
- Ναι αλλά τι μούτρα είναι αυτά; Χαμόγελα λίγο κορίτσι μου στη τελική παντρεύεσαι.
- Νομίζω ότι θα κάνω το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου.
- Το ξέρεις ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Όλα θα πάνε καλά μη φοβάσαι ο πατέρας σου δεν θα κάνει τίποτα.
- Δεν είναι μόνο αυτό που φοβάμαι.
- Τι είναι κορίτσι μου; πες μου.
- Φοβάμαι ότι με αυτό το γάμο θα χάσω το Γιάννη. Πριν καλά καλά γνωριστούμε γίνεται αυτό δεν θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία για μια κανονική σχέση.
- Στο χέρι σας είναι. Ένα χαρτί δεν μπορεί να σας εμποδίσει να προχωρήσετε την σχέση σας με τους ρυθμούς που εσείς θέλετε.
- Και αν με μισήσει που τον έμπλεξα σε αυτήν τη κατάσταση;
- Κοίτα Ηρώ ο Γιάννης δεν είναι ούτε χαζός ούτε ανεύθυνος. Μόνος του αποφάσισε ότι θέλει να μπλεχτεί κανείς δεν τον ανάγκασε. Έχε του εμπιστοσύνη είναι καλό παιδί. Άντε τώρα αν δεν θες να τον στήσεις πάμε να φύγουμε.

  Όταν έφτασαν έξω από το δημαρχείο τον είδε να περιμένει στα σκαλοπάτια. Ήταν τόσο όμορφος που η καρδιά της άρχισε να χτυπάει γρηγορότερα. Δίπλα του ήταν ακόμα ένας άντρας στην ηλικία του που υπέθεσε ότι ήταν ο φίλος του ο Φίλλιπος ,της είχε πει ότι θα είναι ένας από τους μάρτυρες, και στην άκρη αναγνώρισε την Τόνια. Εχθές την είχε πάρει τηλέφωνο και της τα είπε όλα και τότε η φίλη της επέμενε να είναι δίπλα της, η αλήθεια ήταν ένιωθε ανακούφιση που θα είχε την Τόνια στο πλευρό της.