SAKLI RÜYA

24.Bölüm

Sancak - Bu rüyaysa uyandırma

Çünkü yazgı aşkı getirdi.
Aşkta seni...

Aslında bir şeyi gönülden istersin ama korkarsın. Doğru mu? Yanlış mı? Sorusu beynini sararken hata yapma korkusu ellerini bağlar. İstersin ama çabalamazsın çünkü artık kaybetme lüksün yoktur. Sonra çok güçlü bir duygunun esiri olursun. O duygu seni göz göre göre hataya sürükler. Ama her hata bir ders verir. Belki de hata sandığın senin en güzel doğrun olur.

Alper kapıdan girip derin bir nefes aldı. Odanın içinde bir sağa bir sola dolaşmaya başladı. Ufuk, odasına giren adama bakıp haline anlam vermeye çalıştı.

"Alper iyi misin, ne oluyor?"

Alper Ufuk'un sesiyle durup yüzüne baktı. Bir an sanki kendiside ne olduğunu unutmuştu.

"Nasıl söylesem bilmiyorum ki."

Ufuk kaşlarını çatıp Alper'e baktı. Gerçekten merak etmişti. Alper'in söyleyemeyip karşısında kıvranmasına sebep olan şey neydi?

"Tek seferde söyle kurtul işte."

Alper söyleyemem dercesine bakıp gözlerini kaçırdı. Ufuk bu hareketi üzerine koltukta geriye yaslanıp elindeki kalemle daha sinirli bir şekilde oynamaya başladı. Alper bunu keyifle izlesede yüzüne yansıtmadı.

"Biliyorsun Meva, babamın şirketinde çalışmaya başladı."

Ufuk sessizce ve merakla dinlemeye başladı.

"Bir karar almış." Alper duraksayarak söylediği her cümlede keyif alsa da Ufuk o her sustuğunda daha fazla sinirleniyordu.

"Vxwer şirketi için yapacağımız projede beraber çalışacağız."

Ufuk'un çatılmış kaşları düzelirken önce şaşkınlık sardı yüzünü, saniyeler sonra kahkaha atarak verdi tepkisini. "Ciddi misin?"

"Bana bak şakaysa eğer..."

"Şaka değil gerçek." dedi Alper gülerek
Ufuk heyecanla yerinden kalktı.

"Oğlum bu haber böylemi verilir sahiden kötü bir şey var sandım. Bizimle çalışacak demek. Hem de bana rağmen, beni sürekli görecek olmasına rağmen."
Çocuklar gibi sevinmişti Ufuk, duyduğu en güzel haberdi. Buna ne kadar ihtiyacı olduğunu anladı. Meva ona yakın olacaktı. Sürekli görecekti onu Yalçın'a inat.

*x*

Yalçın'ın siniri damarlarında dolaşıp tüm hücrelerine yayılmıştı. Sakinleşmek için tek sebep bulamıyordu. Meva'nın odasına girdiği gibi koltuğa oturdu. Meva'nın ona sinirli bakışlarını umursamadan konuşmaya başladı.

"Ne zaman başlayacaksınız projeye."

"Ne oluyor Yalçın, önce kapıyı çalıp halimi hatrımı sorsaydın. Sabah sabah ne bu sinir."

Kafasını kaldırıp öfkeli gözlerini Meva'nın gözleriyle buluşturdu. "Soruma cevap ver."

"Birkaç gün içinde"

"İyi, burada çalışacaksınız. Sen oraya gitmeyeceksin Meva, onlar gelecek. Yoksa ben daha fazla sakin kalmam."

"Off Yalçın, tamam nasıl diyorsan öyle olsun seninle tartışmayacağım."

"Güzel, iyi çalışmalar sana görüşürüz" diyerek çıktı Yalçın, Meva ise arkasından öfkeyle bakıyordu.

Yalçın, Meva'yla konuşup önlem almaya çalışsada bu içini soğutmamıştı. İçindeki his o kadar büyüktü ki engel olamıyordu. Kaybetme korkusu her zerresine yayılmıştı. Nasıl baş edeceğini bilmiyordu. Planları sanki tersine işliyordu. Meva'yı Ufuktan uzak tutmak isterken o burnunun dibine kadar girmeyi başarmıştı.