Kavga Zilanın itirafıyla son bulurken, bu seferde her bir kafadan ses çıkıyordu. Üstelik bu yetmezmiş gibi herkezin içinde Mehmet Zilanın elinden tutarak gövde gösterisi yapıyordu adeta Cana. Can ise daha fazla dayanamayıp arkasını dönüp gitmeyi tercih etti.
Zilan etrafına baktığında insanların ona bakışından o kadar çok rahatsız oluyordu ki bir an önce gitmek istiyordu buradan .Ahmet arabayı getirerek bir an önce Mehmetle Zilanı alarak buradan uzaklaştı, Mehmet'in elinin kanadığını görünce iyice kötü oluyordu
"Ahmet biraz hızlı git lütfen Mehmet'in eli çok kanıyor"
"Telâş etme Zilan yok bir şeyim sadece bir sıyrık" Mehmet Zilanı korkutmamaya çalışsa da, kan kaybettikçe kötü oluyordu.
Sonunda hastaneye geldiklerinde Mehmet adımını attığı anda yere düştü. Bir kez daha bayılmıştı, artık ferri kalmamıştı,
"Ahmet koş Mehmet bayıldı yine" Zilan bu duruma artık dayanamıyordu
"sedye yokmu yardım edin!"
Doktorlar sedye getirerek Mehmeti acile götürdüler, Zilanla Ahmet çaresizce bekliyordu acilin kapısında. Elllerini açtığında Mehmet'in kanını gördükçe ellerinde dahada kötü oluyordu, Ahmet Zilanın kötü olduğunu görünce,
" İstersen bir yüzünü yıkada gel" dedi.
O sırada fatma ablayı arayıp olanları anlatacakken hemşire çıktı kapıdan.
Telaşla odaya girdiğinde Mehmet uzanıyordu,
"iyimisin kardeşim" dedi
"iyim Ahmet, iyim ölmedim daha"
"Allah korusun oğlum o nasıl laf lan, ödümüz koptu sana bir şey olacak diye, kız senin yüzünden perişan oldu resmen"
"sahi Zilan nerede?" o sırada Zilan girmişti odaya.
"buradayım"
"Neyse sizi yanlız bırakayım ben kapıdayım bir şey olursa seslenirsiniz"
Zilan ise hâlâ şokun etkisindeydi Mehmet'in elini tutarak,
"iyisin dimi?"
"İyim artık endişelenme lütfen! çok abarttınız ya alt tarafı bir iki sıyrık, erkek adam dediğin gerektiğinde yarada alır, hem benim bünyem sağlam merak etme sen!"
Zilan elinde olmadan gülmeye başladı o
sırada,
"Tabi canım bu yüzden iki kere bayıldın dimi? Mehmet Allah aşkına ya! kanı görür görmez yere yığıldın"
Mehmet Zilanın gülmesine çok bozulmuştu.
"Bidakka ben kan konusunda hassasım bikere tamammı, bu yüzden bayıldım. Üstelik senin için kavga ettim ben, bu iz senden bana hatıra Zilan hanım!"
"Hayatımızda böyle kanlı hatıralar olsun istemiyorum ben tamammı! güzel hatıralarımız olsun bizim, güleceğimiz hatıralar ağlayacağımız değil"
bir kez daha anlamıştı bugün, Mehmete gerçekten bağlanıyordu gün geçdikçe, onu kaybetme korkusu derinden sarsmıştı onu.
Mehmet Zilanın kendisine gerçekten değer verdiğini görünce kendini çok kötü hissetti oan, bu oyun kendi iradesi dışında ilerliyordu resmen. Zilanın temiz kalbi karşısında günden güne eziliyordu, bu oyuna bir son verecekti artık,
biraz dinlendikten sonra hastaneden ayrıldılar, Zilanı eve bıraktıktan sonra, hiç bir şey olmamış gibi evdekilere görünmeden odasına çekildi Mehmet.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hafıza Çiçeği ( DÜZENLENİYOR)
Short Story"Mehmet içinde bulunduğu binlerce maske arasında hayatını yaşıyordu.On beş yaşında ayrıldığı memleketinden yirmi üç yaşında geri dönmüştü. Aşkı eğlence parkı zannederken, Zilanı gördüğü an çiçekler açmıştı en karanlık sokaklarında" *...
