"Mehmet içinde bulunduğu binlerce maske arasında hayatını yaşıyordu.On beş yaşında ayrıldığı memleketinden yirmi üç yaşında geri dönmüştü. Aşkı eğlence parkı zannederken, Zilanı gördüğü an çiçekler açmıştı en karanlık sokaklarında"
*...
Yeryüzünde yeşil hakimken, Zilanla Mehmet bu manzaranın karşısında bir birilerine kenetlenmiş huzuru tadıyorlardı adeta. O sırada Mehmet cebinden çıkardığı kolyeyi Zilanın boynuna takıp,
"Bir daha bunu çıkarırsan fena bozuşuruz bak" dedi.
Zilan boynundaki kolyeye bakıp geçmişte boynundan koparıp attığı kolye olduğunu görünce, o gün yaşadığı kabusu hatırlamak bile istemiyordu. O sırada Mehmet Zilanın elinden tutup, iki penceresi sokağa bakan,
sonbahardan rengi sarıya kaçmış Ceviz ağacının süslediği eve doğru giderken, Zilanın durmasıyla arkasını döndü bir anda.
"Ne oldu neden durdun? Dedi.
Zilan gülümseyerek, çantasından çıkardığı alyansı Mehmet' in parmağına takıp,
"Sende bir daha bu yüzüğü parmağından çıkarırsan bozuşma neymiş göstericem sana."
" Özgür olmak iyiydi aslında ama, neyse takayım bari hatırın için"
" Öylemi tamam o halde sen özgür olmaya devam et! ben gidiyorum"
Zilan gitmek için bir adım attığında, Mehmet'in kucağına alıp eve girmesiyle yarım kalmıştı konuşmaları.
İçeriye girdiklerinde hemen kıble duvarında boydan boya çok raflı devasa bir kütüphane onlara bakıyordu. Pencereler tek kanatlı olarak açılırken, hemen önünde kırmızı uzun ve geniş bir koltuk bulunuyordu. Koltuğa uygun renkler de iki tane etajer kütüphanenin tam karşısındaydı.
Zilan etrafa bakmaya devam ederken Mehmet'in onu yere indirmesiyle dikkati dağılmıştı.
"Ne yapıyorsun sen? az daha düşürecektin beni Mehmet"
Mehmet yarım bir gülümsemeyle,
"Ee adetlerimizi yerine getiriyorum karıcım malum evlendiğimizde, eşitlikten geçiremedim ya içimde kalmış" dedi
Zilan kaşlarını kaldırıp, ellerini kavuşturarak,
"O benden önce öküz gibi kapıdan içeri girdiğin için olabilir mi?"
"Ha sen bekliyor dun yani seni kucağımda götürme mi? "
Gözlerini Mehmet'ten kaçırıp,
"Ne alakası var, sen söylediğin için bende cevap verdim.
Zilana doğru yaklaşıp,
"Hazır eşiklikten geçirmişken devamını da getirelim ha ne dersin karıcım" dediğinde
elini düğmeye uzatıp ışığı kapatırken, sadece gökyüzündeki yıldızların ışığı kalmıştı Adanada.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
