Louis pov
'Je weet het zeker?' Anne zit met een bezorgd gezicht tegenover me aan tafel. Voor de rest zitten mijn vader en mijn 4 zusjes eraan. Ik was blij om Lottie te zien. Ik heb haar achtergelaten toen ze in een coma lag! Ik knik. 'Ik ga.' 'Louis, je moet je wel beseffen dat we niet echt weten waar hij woont. En het is daar gevaarlijk! Ik vond het al niets dat hij daar heen ging.' Ik zucht. Ze heeft natuurlijk wel een punt, maar toch. 'Ik ga. Ik moet dingen goedmaken. Ik heb zijn leven verpest en dat van mij er dus ook bij. Wat ik zei, toen, klopte niet. Het sloeg nergens op. Ik begrijp mezelf niet eens meer als ik eraan terugdenk. Ik moet hem vinden en alles uitleggen.' Ze glimlacht lichtjes. 'Je hebt gelijk. Dat is inderdaad het beste wat je doen kunt!'
'Kan ik binnen komen?' Vragend kijk ik naar Lottie. Ze zit in de kamer van Fizzy (waar zij vroeger ook sliep) en knikt. Ik ga naast haar op het bed zitten. 'Vertel eens. Hoe is het met jou en Marten?' Ze grijnst verlegen. 'Nou. Toen ik wakker werd uit m'n coma heeft hij me officieel gevraagd. En ja, nu zijn we gelukkig samen. Maar daar gaat het niet om. Wat ik jou wilde vragen is: wat ga je doen als je Harry vind?' Ik zucht even. 'Ik ga hem alles uitleggen om te beginnen.' ' Om even 2 dingen duidelijk te maken. Je weet dat er een kans is dat Harry niet met je wilt praten.' Ik knik. 'Lottie, die kans is er niet alleen. Die kans is vrij groot!' Ze knikt, 'en ten tweede Louis. Je moet niet meteen happen. I mean, vind je hem nog le-' 'ja!' 'Oke...maar je moet hem tijd geven.' Ik knik. Praten met mijn oudste zusje geeft altijd rust in mijn hoofd. 'Trouwens,' begin ik mijn volgende vraag. 'Ik weet niet of je het weet maar, hoe is het met Luke en zijn vrienden?' Ze haalt haar schouders op. 'Die zijn zo'n anderhalf jaar geleden vrijgekomen en allemaal verhuisd. Luke is met z'n ouders naar de andere kant van Engeland gegaan en Calum en Ashton weet ik niet om eerlijk te zijn.' Ze lijkt zich iets te herinneren. 'Ik moest doorgeven van hem, als ik je ooit nog zou zien, dat het misschien pijn doet. Maar dat je toch echt de juiste keuze hebt gemaakt.' Ik knik. 'Wat was er nou met Eleanor dat jullie "uit elkaar" gingen?' 'O, ik ging Eleanor ophalen van haar werk want ze moest overwerken maar ik dacht, ik kom wat eerder! Dus ik ga naar binnen en de receptioniste vertelt dat ze een bespreking gepland had met haar baas. Dus loop ik naar het kantoor en, tja, je kon ze al van een paar meter afstand horen. Maar goed. Ik open de deur en betrapte ze. Ik maakte het uit en vertrok voordat ze überhaupt thuis was.' 'Heftig.' Het klinkt meelevend, hoe ze het zegt. 'Ik ben er blij mee. Ik wil haar niet.' 'Daar heb je gelijk in. Maar Dan nog. En als je er zo over nadenkt... hoe oud is hij?' Ik grijns '42' 'ieuw, that's disgusting.' Je ziet dat Lottie er echt van griezelt. Ik lach en knik.
'Louis! Kom je bed uit! Je vliegtuig gaat over 2 uur!' Roept Anne in mijn oor. Het is één week later. In die week heb ik veel met vrienden en mijn familie gedaan en mijn reis gepland. Ik ben achter de stad gekomen waar hij hoogstwaarschijnlijk is en daar ga ik heen. Ik boek een hotel en ga hem dan zoeken! Het lijkt misschien naïef en oke ja, dat is het misschien ook wel. Maar ik denk echt dat dit gaat lukken! Geïrriteerd sta ik op. Dat is echt niet mijn ding gewoon. Ik kleed me vlug om, pak mijn koffer en ga dan snel naar beneden. Daar wacht iedereen op me en ik zeg mijn zusjes en Anne uitgebreid gedag. Gisteren heb ik dat bij mijn vrienden al gedaan. 'Het komt goed, Lou.' Fluistert Anne in mijn oor. Dat geeft moed. 'Ik hoop het zo erg!' Zeg ik uit de grond van mijn hart. Dan stap ik snel in de auto en begint mijn vader te rijden. 'Het gaat goed komen Louis.' Hij ziet dus hoe zenuwachtig ik ben. 'Dadelijk vind ik hem en heeft hij iemand anders!' 'Dat kan, Louis. Hij gaat ook gewoon door met z'n leven. Jíj maakte het uit, weet je nog?' Boos kijk ik hem aan. 'Ja, je hoeft me niet aan die fout te herinneren hoor!' Hij schud zijn hoofd. 'Maar goed. Stel hij heeft een andere vriend of, is Harry nou Bi of Gay? Dat heb ik nooit goed begrepen.' 'Gay, 100%.' 'Oke nou, heeft hij dan een andere vriend. Kan je alles alsnog uitleggen en misschien weer vrienden worden.' 'Je begrijpt het niet pap. Dan zal het nóóit meer hetzelfde zijn. Want ik vind hem nog steeds wél leuk!' Hij kijkt me meelevend aan. 'Weet je dan wel zeker dat je dit moet doen.' 'Ja, ja ik moet dit doen. En dan... deal ik maar met de gevolgen. Niet?'
Zenuwachtig loop ik van de gate naar de plek vanwaar het vliegtuig staat. Mijn vader had gelijk. En ik kan zo wel mooi zeggen van "ik deal er maar mee" maar zo makkelijk gaat dat echt niet, en dat weet ik heus wel. Zenuwachtig schieten mijn ogen de hele tijd van links naar rechts om de juiste bordjes te vinden. Ik ren uiteindelijk naar rechts en zie daar dan een hele hoop mensen met hetzelfde vliegticket dezelfde kant op lopen. Ik zit goed. Even later laat ik mijn vliegticket zien en loop ik naar mijn plaats. Daar pak ik meteen mijn telefoon en oortjes en zet wat muziek op. Dan maak ik een selfie en stuur die in de Niall and the potatoes groepsapp met de caption: on my way, half dying😂 waarom die app zo heet? I don't know maar ik weet dat Niall raar is. Meteen krijg ik succes berichten terug. Het valt me op dat het leek alsof ze echt nauwelijks boos op me waren! Dat vond ik wel fijn natuurlijk maar verdienen deed ik het niet. Als de stewardess klaar is met haar uitleg voorin pak ik mijn kauwgum en knijp in de armleuningen van de stoel. Nu gaan we opstijgen en dat haat ik. Ik heb al wel eens eerder gevlogen, zodoende weet ik dat. Het vliegtuig begint te rijden, steeds sneller en sneller en ik doe mijn ogen dicht. Dan gaan we omhoog en mijn oren tuiten. En dan hangen we gewichtloos in de lucht en kan ik weer ademhalen. Ik kijk op het dashboard en ga naar de films. Dan kies ik de film "Divergent" (a/n one of my favorittes) en ga die kijken.
Een beetje bibbereg stap ik het trapje van het vliegtuig af. Ik zoek even later naar mijn koffer en ga dan door de douane tot ik buiten sta. Man. Het is warm hier. Ik ga meteen naar een taxi zoeken om naar de juiste plek te komen. Als ik er al een tijdje inzit besef ik me dat Amerika echt heel mooi en groot is. Ik word uitgezet bij de juiste plek en ik loop meteen het niet dure maar wel oke hotel binnen. Eenmaal op mijn kamer pak ik mijn koffer uit, ga op mijn bed zitten en staar uit het raam. Mijn zoektocht naar Harry kan beginnen.
