Louis pov
Verwonderd kijk ik Harry aan. Bedoelt hij nou wat ik denk dat hij bedoeld? 'Bedoel je... bij...jou?' Hij knikt aarzelend. 'Behalve Margot ken je hier verder niemand. En we hebben dingen bij te leggen. Denk je ook niet?' Ik knik enthausiast. 'Dan zie ik je vanmiddag wel verschijnen.' Mompelt Harry. Vervolgens loopt hij weg. Ik grijns. Dit hoopte ik zo erg. Nu gaat hij me misschien vergeven. Vrolijk pak ik mijn spullen in en vertrek uit het hotel, de kosten waren gelukkig niet al te hoog. Zenuwachtig ga ik naar Harry's huis. Ik weet de weg nog aangezien ik er al
een keer was geweest. Ik bel aan en Harry doet open. Zijn haar zit warrig en hij heeft zich omgekleed naar een simpele broek en een comfy trui. 'Kom binnen.' Mompelt hij. Ik leg mijn spullem zolang even in de gang. 'Louis. Mag ik wat zeggen?' Waarom klinkt hij zo onzeker? 'Tuurlijk!' 'Luister. 'Dit is in mijn geval een zeer grote stap weer. Ik weet dat mijn humeur en gedrag naar je toe een beetje heel snel is omgeslagen en dat dat best apart is. Maar ik wil mijn moeder niet teleurstellen. Anyway, we gaan nu een tijdje huisgenoten zijn maar. Word alsjeblieft niet te snel heel comfy want, ja, dan word 't awkward en zo... ik moet er nog aan werken.' 'O, oké... ik snap het.' Hij bijt op z'n lip, knikt en loopt naar de keuken. Na een kleine aarzeling volg ik hem maar gewoon. 'Ik hoop dat je zin hebt in bami. Want ja, dat heb ik in huis gehaald. De ingrediënten daarvoor.' O, ik weet toch dat hij goef kan koken. 'Alles van jou is goed!' Hij word een beetje rood en staart voor zich uit. 'Want je kan goed koken. Bami is prima.' Hij knikt en pakt de spullen ervoor.
'Zoals ik al zei. Super lekker!' Glimlach ik als we aan het eten zijn. Hij knikt afwezig. 'Waar denk je aan?' Hij schrikt op. 'aan thuis. Weet jij wat er met iedereen is gebeurd sinds wij weg waren?' 'Zo ongeveer.' Terwijl ik alles wat ik weet vertel zie ik zijn gezichtsuitdrukking steeds veranderen. 'Het was een rare tijd.' Ik knik, al weet ik niet of hij onze relatie of dat gedoe met Eleanor en Luke bedoeld. We ruimen samen alles af. 'Zullen we nog een film ofzo kijken?' Vraagt Harry voorzichtig. Ik knik blij. Dit is weer de Harry die ik me herinner. We gaan beiden op de bank zitten (toch wel met een redelijke afstand van elkaar) en Harry start Netflix op. 'Kijk je series?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Zo af en toe.' 'Welke zijn je favoriet?' Hij rolt met zijn ogen. Vast omdat ik zoveel vragen stel. 'La Casa De Papel en Vis A Vis.' 'Aha, dus je bent fan van Spaanse series?' Hij haalt z'n schouders op. 'Welke wil je zien?' Hij scrollt door alle films. 'The Notebook.' Shit. Dat floepte mijn mond uit omdat ik weet dat Harry die leuk vind. Ik wilde dat niet zeggen. Harry word rood maar klikt hem wel aan. Maar na 15 minuten zie ik hem al helemaal in de film zitten, hij let totaal niet op anderen. Ik glimlach en leun achterover. Als de film afgelopen is besluiten we te gaan slapen. Ik poets mijn tanden en vertrek naar de logeer kamer. Ik kleed me snel om. Ik pak mijn telefoon en zie dat ik appjes van mijn vrienden heb. Ik had ze verteld dat ik bij Harry mocht verblijven.
Niall(he is crazy af): zie je wel. Hij vind je nog leuk.
Liam: hij haat je tenminste niet.
Zayn: li! *zucht*
Emma: Go Louis!
Michael: goede stap! Werk het nu verder uit.
Ik grijns om Zayn en Liam. Verder heb ik geen appjes dus besluit ik maar gewoon te gaan slapen. Maar ja. Zoals bij iedereen kan ik eerst niet slapen omdat ik door bepaalde apps wakker word gehouden. Ik scroll even later dus door m'n insta. Ik kom een foto tegen van Margot in nette, mooie kleding. De caption is: 'have a nice date today. Love you @Rose
Harry pov
Ik word wakker van een harde knal. Onweer. Geweldig. Ik wrijf even in mijn ogen en kijk naar mijn wekker. Het is 4 uur ongeveer. Ik hoor zachtjes gejammer. O ja, natuurlijk. Louis, onweer. Ik bijt op m'n lip. Is het makkelijker om te blijven, is het makkelijker om te gaan. Ik weet het niet. Mijn gevoelens gaan weer eens alle kanten op. Weer een knal. Ik kan hem toch niet daar laten zitten? Nee toch. Nu huilt hij echt. Ik twijfel niet meer en sta op. Ik loop snel zijn slaapkamer binnen en zie Louis trillend en huilend rechtop in bed zitten. Eerlijk, ik heb nooit begrepen wat hij eigenlijk zo eng vind aan onweer maar het is zo zielig. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. Nog voor ik ook maar iets kan doen slaat Louis zijn armen stevig om mijn bovenlijf heen. Hij beeft enorm. 'Rustig. Rustig. Lou.' Het lijkt wel alsof hij daardoor wat rustiger word. Als het onweer al iets minder word besluit ik zachtjea weg te gaan. 'Harry.' Hoor ik een breekbare stem achter me zeggen. 'Ga alsjeblieft niet weg.' Shit. Shit. Shit
Wat doet deze jongen met me met zijn schattige ogen. Ik loop terug en ga naast hem liggen. Zoveel stemmen in mij zeggen dat ik dit niet moet doen omdat ik het alleen maar erger maak voor mezelf. Maar toch doe ik het. Louis komt tegen me aanliggen. Ik doe mijn ogen dicht. Dan hoor ik hem nog zachtjes zeggen: 'sorry Hazz. Love you.'
Louis pov
Langzaam word ik wakker, nooit mijn ding geweest. Maar al snel besef ik me iets. Ik ben niet alleen. Ik schrik me kapot als ik Harry naast me zie liggen. Hij slaapt nog. Ik blijf een tijdje naar zijn mooie gezicht kijken. Als hij beroemd zou zijn zouden meiden (en jongens) waarschijnlijk flauw vallen bij alleen het zien van zijn gezicht. 'Goedemorgen.' Zegt hij opeens. Nu schrik ik nog harder. 'Wat is er gebeurt gisteren?' Vraag ik stamelend. 'Het onweerde. En je was bang. Ik vond het zielig dus ben ik naar je toe gekomen.' Ik knik. Zo schattig dat hij dat nog steeds doet na alles wat er gebeurd is. 'Wat ga je doen vandaag?' Vraag ik na een korte stilte. 'Ik was van plan vandaag naar een mooi landschap te gaan om daar rond te lopen, foto's te maken en te eten. Ga je mee?' Gebeurt dit echt? Vraagt hij me mee? Hij haat me niet meer volgensmij. Ik knik.
'Wow. Het is zo mooi hier!' Zeg ik enthousiast als we uit zijn auto stappen. Het is een landschap met velden, er ligt een bos, een restaurant en nog wat dingen. Hij knikt. 'Ik ben hier ook al wel vaker geweest.' We lopen een beetje door het bos. 'Ik weet dat je het er niet over wilt hebben. Maar, ik heb dit gemist.' Vragend kijkt hij me aan. 'Wat?' 'Gewoon, dit. Ons.' Hij bijt op zijn lip en schud zijn hoofd. 'Louis...' 'ja ja ik wert het. Maar ik wil gewoon dat je dat weet.' Dan is het een tijd stil tot een van ons ergens over begint. De ander heeft daar weer iets op te zeggen en zo ontstaat toch weer een gesprek. Maar dat onderwerp vermijden we angstvallig.
'Hey! Kom terug!' Roep ik lachend. Harry heeft m'n telefoon gepakt waarmee ik foto's aan het maken was. Hij grijnst en rent weg. Lachend ren ik hem achterna. Plotseling valt hij! 'Shit. Harry gaat het?' Ik kniel bij hem neer. Dan word ik ook omvergetrokken ik hoor hem lachen. By far het schattigste geluid ooit. Alleen gaat het mis. Ik val half boven op hem! Onze gezichten zijn slechts een paar centimeter van elkaar verwijderd. Beiden worden we knalrood. Ik wil hem zoenen. Maar ik weet dat het niet kan. Ik ga snel van hem af. En zo zitten we een tijdje.
Wat kijken jullie qua series op Netflix?
