Louis pov Vol tegenzin loop ik het gebouw weer binnen. En dat is best apart want het is mijn tweede dag pas. Maar ik krijg vandaag een kennismaking met de anderen van de administratie en ik moet de eerste dingen ook gaan doen en dus die dossiers afmaken. En dat alles betekent dat ik Harry weer onder ogen moet komen. En dat terwijl ik echt het idee heb dat hij me haat. 'Hey Louis! Zin in thee?' Margot staat bij het automaat in de hal met een vrolijke lach op haar gezicht. Ik knik, dat kan ik wel gebruiken. Terwijl ze een paar knoppen indrukt vraagt ze hoe het met me gaat. 'Tja, hoe zal ik het zeggen...' ze haalt een hand door haar haar. 'Hij zal je vast niet haten Louis. Het kost gewoon tijd om bij hem in zijn gevoelens binnen te komen.' Ik knik, dat weet ik als geen ander. Dus ga ik vol zenuwen naar zijn kantoor. God Dammit. Hij ziet er nog knapper uit dan gisteren. 'Mooi, je bent er.' Het klinkt helemaal niet alsof hij dat "mooi" vindt. Ik knik, dat doe ik de laatste tijd veel. 'Loop maar mee.' Hij kijkt me niet aan als hij langs me en dan voor me uit loopt. Hij stopt bij een deur met het woord: Vergaderruimte, erop. Hij doet de deur open. Een paar mensen zitten aan één grote tafel en kijken op. 'Goedemorgen,' zegt Harry stijf. 'Dit is Louis. Hij is nieuw en loopt een soort van stage.' Het feit dat hij m'n naam tenminste normaal uitspreekt is al wat, toch? Een vrouw van middelbare leeftijd schuift vriendelijk een stoel achteruit. Harry maakt geen aanstalten erop te gaan zitten dus doe ik dat maar. Het lijkt alsof dat ook de bedoeling was. Een ander, die al eerder weg was gelopen, komt terug met verse koffie en zet die voor Harry neer die bij een groot scherm blijft staan. Er verschijnen foto's van alle mensen in de ruimte en hij begint de namen te noemen en hun functie binnen het bedrijf. Dan legt hij wat dingen uit voor de komende werkperiode. En dit alles op een serieuze, stijve manier. Dit is Harry niet, dit is een geharde man! En dat idee voelt totaal niet fijn. Ik snap trouwens ook niet hoe hij zo jong al zo'n hoge functie kan en mag hebben. Maar het krenkt me het meest dat hij me al die tijd geen één keer aankijkt.
In de pauze loop ik naar de kantine waar het gelukkig redelijk rustig is. Ik haal wat te eten en ga dan aan een tafel zitten. 'Ben ik weer!' Ik glimlach naar Margot. 'Vind je het vervelend? Ik, ik moet toegeven dat ik niet echt vrienden heb binnen het bedrijf en jij leek me wel aardig dus,' ik schud mijn hoofd. Ik mag Margot oprecht nu al heel erg. 'Nee nee, kom erbij! Juist fijn dat ik meteen een vriendin heb!' 'We zijn Gay friends' grinnikt ze, ik lach mee. 'Hoe ging je eerste bespreking.' Ik haal mijn schouders op. 'Wel oké, nogal saai.' Ze rolt lachend met haar ogen. 'Dat bedoel ik niet sufferd,' en dan op fluistertoon. 'Je super hotte crush!' Mijn ogen verwijden zich even. Dan schud ik spijtig mijn hoofd. 'Hij keek me niet een keer aan.' Ze kijkt meelevend. 'Het spijt me voor je Louis.' Ik haal mijn schouders op. 'Het is m'n eigen schuld. Maar goed, ik had een vraag voor je. Hoe hebben jij en je vriendin elkaar ontmoet?' Ze bloost een beetje. 'Tja, hier. Ze werkt hier ook, op een andere afdeling, en we raakten een keer aan de praat en wisselden nummers uit. We gingen op date, nou ja het was uitgaan "als vrienden" we waren natuurlijk meer maar dat hadden we toen nog niet door. En van het een kwam het ander en nu zijn we Alweer een tijdje samen!' Ik glimlach. Ik houd ervan om mensen gelukkig met elkaar te zien zijn. Daarom geeft het ook een steek in mijn borst als ik aan Harry en mij vroeger denk. Wij waren gelukkig!
Spelend met mijn vingers zoek ik Harry's kantoor maar weer op. Ik haal nog even diep adem voor ik op de deur klop. 'Binnen.' Zijn stem is ook zwaarder geworden. Zo, aantrekkelijk! Ik open de deur. Hij wijst naar een klein bureautje dat voor de gelegenheid tegen dat van hem is aangezet. Hij loopt naar de kast en haalt er een map uit. 'Aangezien je morgen voor het eerst de patiënten ontmoet. Heb ik hier een map met informatie over hen. Lees je in, dan gaat het morgen een stuk makkelijker.' Hij wend zijn blik af. Ik knik stilletjes en hij legt de map neer en gaat vervolgens weer achter zijn eigen bureau zitten. Ongelooflijk dit. 5 jaar geleden was alles precies andersom toen was hij in het begin bang en geïmponeerd door míj. En nu ben ik dat van hen! En dat terwijl ik weet hoe hij is. Waar is mijn durf gebleven? O ja, die vertrok ook toen ik als een lafaard met Eleanor wegging. Ik kan er niet meer tegen deze stilte. Maar net áls ik iets tegen hem wil zeggen vraagt hij, 'waar is Eleanor?' Geweldig. Zijn eerste persoonlijke vraag gaat over haar. 'Geen idee.' Hij trekt een wenkbrauw op. 'We zijn, gelukkig en eindelijk, uit elkaar.' Hij knikt en laat zijn ogen dan weer op het beeldscherm voor hem rusten. 'Het spijt me weet je.' Zucht ik dan. Boos kijkt hij me aan. 'Zwijg!' Nu ben ik dus echt stomverbaasd. 'Ik sta hier toch wel met Harry te praten toch? Of ben jij z'n super knappe, agressieve kloon?' Shit, ik noemde hem knap. Hij word langzaam rood, van woede. Dan sluit hij zijn ogen en gaat weer zitten. 'Louis. Houd op.' Ik bijt op m'n lip. Juist, had ik moeten weten. Dan zeg ik toch nog iets, want ja. Ik ben dom. 'Ze missen je.' Hij rolt met zijn ogen maar vraagt toch 'wie?' Mijn zusjes, mijn vader, je vrienden en je moeder en...' dan ben ik stil. Ik had er nog "en ik" achteraan willen zeggen maar dat leek me niet zo'n goed idee. Hij knikt kort. 'Ik hen ook.' De rest van de tijd zeggen we niets meer.
Harry pov Geïrriteerd loop ik over straat naar mijn huis. Ging alles net zo lekker z'n gang komt Louis opeens hier! Ik voel weer een steek in mijn borst. Nee, hij heeft zijn kans gehad. Ik moet toegeven dat ik even blij was om hem te zien maar daarna kwaad. En nu moet ik hem nog half opleiden ook! Hoe ironisch! Ik haal een hand door mijn haar en loop verder. Hij is nauwelijks veranderd, alleen volwassener en knapper geworden. En het is uit met die k*** Eleanor. Maar nee, zijn kans is verkeken. Dat de rest me mist vind ik wel vervelend. Maar ik wil hier mijn eigen leven krijgen. Alhoewel, ik heb in mijn jaren hier nog niet echt vrienden gemaakt. Ik ben op mezelf. Ik vind het al heel wat dat ik mezelf zo omhoog kon werken in zo'n korte tijd. Ik open de deur van mijn huis en ga naar binnen. Het is niet supergroot, het is een huis voor 3 personen. De kamers zien er ongeveer zó uit:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik ga op de bank zitten. Hij schopt verdomme mijn hele opnieuw georganiseerde leven op zijn kop. En ik haat het, dat ik het nog leuk vind ook!
