Prepare yourself. Lang hoofdstuk met veel POV wisselingen. Enjoy
Louis pov
'Boo?' Hoor ik Harry vanuit zijn slaapkamer roepen. 'Ja?' 'Wat moet mee?' Ik zucht lichtjes. Hij is zo gestressed om zijn eigen familie te zien. Ik sta op en loop naar hem toe. 'Iets wat warm is, het is immers winter. Verder iets wat jóu goed staat, wat bijna alles is en nog een ding, wees niet zo angstig.' Harry glimlacht lichtjes. 'Ik wil alles, na zo'n tijd, nou eenmaal perfect hebben.' Ik knik. 'Dat begrijp ik. Goed, wat heb je al?' Harry wijst naar z'n bed waar al een paar kledingstukken op liggen. Ik knik. Ik loop naar zijn kast en haal er nog een paar dingen uit. 'Louis?' Ik hum. 'Wat zijn we? Je weet wel, daar.' Ik haal mijn schouders op. 'Laten we nog even niets tegen ze zeggen oké? We zijn het zelf ook nog aan het uitzoeken.' Harry knikt. Hij vertelde me laatst dat hij nog steeds niet goed weet hóe hij van me houd. Als vriendje of gewoon als beste vriend/broer. Ik hoop elke dag hij me zegt dat het het eerste is. 'Wanneer gingen we ook al weer?' Vraag ik, terwijl ik z'n spullen in de koffer doe. 'Morgen, rond half 8 moeten we in het vliegtuig zijn.' 'Te gek...' mompel ik. Ik ben absoluut geen ochtend persoon.
(De volgende dag)
'Het is al een hele tijd geleden dat ik gevlogen heb.' Zenuwachtig kijkt Harry uit het raampje. 'Het komt goed.' Ik hoop ook nog steeds stiekem dat Harry weer in Londen wilt gaan wonen, het liefst met mij natuurlijk. Als heg vliegtuig begint te rijden pak ik Harry's licht trillende hand. Hij glimlacht scheef. Ik zie zijn hele gezicht verstrakken als we opstijgen. Daardoor komt zijn prachtige kaaklijn goed uit. Eerlijk, wie vind dat nou niet geweldig? Pas als we een tijdje in de lucht hangen word hij weer ontspannen. 'Wat zullen we doen?' 'Nou, eerst. Wil ik weten hoe ze reageerden toen je vertelde dat we komen?' Harry word een beetje rood. 'Je hebt het niet verteld. Of wel?' 'Alleen je vader. Ik wilde mijn moeder verassen.' Ik grijns. 'Ik kan nu al niet wachten op hun gezichten.' Hij lacht. Na een tijdje besluiten we toch een film te gaan kijken.
Uiteindelijk valt Harry in slaap. Ik kan serieus niet wachten om weer thuis te zijn. Niet wachten om m'n zusjes en vrienden weer te zien. Pas als we bijna gaan landen schud ik Harry langzaam wakker. 'Wat?' Mompelt hij met schorre stem. 'We gaan zo landen.' Meteen zit hij rechtop. 'Shit...' mompelt hij. 'Nog steeds vliegangst?' Hij schud snel zijn hoofd. 'Hoe kom je erbij?' Ik lach zachtjes.
Als we dan eindelijk geland zijn is het al laat in de avond. We besluiten nu in een hotel te overnachten en dan morgen in de ochtend echt naar huis te gaan. 'Morgen moeten we om 12 uur, zoiets, daar zijn. Je vader zegt dat dan iedereen thuis is behalve je 3 jongste zusjes .' Vertelt Harry. 'We blijven daar en later zoeken we onze vrienden op.' Ik knik. 'Het komt allemaal goed Hazz.' Zeg ik. Hij knikt. Toch zie ik hem een klein beetje trillen. 'Goed.' Zeg ik nog een keer. 'Laten we maar gaan slapen. Morgen wil ik helemaal uitgerust zijn.' En dat doen we.
Harry pov
Als we de volgende dag naar het huis rijden waar iedereen woont word ik nóg zenuwachtiger. Louis vertelt me wel 10000 keer dat het goed komt en iedereen blij gaat zijn me weer te zien. Maar toch blijf ik zenuwachtig. 5 jaren... 5! We zetten de auto aan het einde van de straat. Ik werp nog één blik op Louis. Die leunt naar voren en drukt een klein kusje op m'n lippen. 'We gaan. 'T komt goed, Hazz.' Dan stapt hij de auto uit. Ik volg. We lopen naar het huis. De gordijnen zijn dicht. Ik weet dat Louis' vader dat gedaan heeft. Dan zien ze ons niet voor we bij de deur zijn. Louis loopt naar de deur. Ik ga een beetje om het hoekje staan zodat ze me niet zien. Dan drukt Louis op de bel.
De deur gaat open en daar is Lottie. 'Lou!' Gilt ze blij. Ze slaat haar armen om hen heen. 'Shhh' zegt Louis zacht. 'Het is een verassing.' Ze grijnst. 'Hij is er ook, niet?' Hij knikt en wijst naar de plek waar ik sta. Lottie loopt naar me toe. 'Hey Harry!' Ze grijnst en knuffelt me. 'Je ziet er goed uit. Het zal je moeder goed doen dat jij en Louis hier zijn met kerst.' 'I hope so.' Zeg ik. Ze knikt. Dan richt ze zich tot Louis. 'Lou, de rest is naar school. Dan kunnen jullie ze ophalen. Onze vader is er ook net als Anne.' Ik knik. Op dat moment horen we een stem. 'Lottie? Waar ben je? Waarom staat de deur open?' M'n moeder! Ik krijg bijna tranen in mijn ogen.
