infinity (dutch)

staren is onbeleefd!

Harry pov
In stilte zitten we in de auto, maar een comfortabele stilte. Vroeger zei ik altijd:  comfortable silence is so overrated. Maar nu ik weet wat eht inhoud en wat mensen ermee bedoelen zeg ik de woorden nooit meer. Ik leg een hand naast me neer terwijl ik me nog steeds op de weg concentreer. Na een tijdjr voel ik hoe een kleinere hand die van mij pakt, ik glimlach. Wat zou er toch gebeurd zijn als Louis niet achter me aan was gekomen? Dan was ik zelf teruggegaan. Ik kon het niet meer aan om niets te zeggen en hem daar alleen te laten. Op een gegeven moment verslapt Louis' greep. Ik kijk even snel opzij. Zijn ogen zijn gesloten, hij slaapt. Zo schattig. Ik til hem voorzichtig uit de auto en uiteindelijk het huis in. Laat  ik ook maar meteen gaan slapen. Ik loop naar mijn slaapkamer en leg Louis alvast neer. Dan kleed ik me snel om. Dat wil zeggen, alleen een onder-, en pyjama broek. Bij Louis doe ik hetzelfde. Ik bijt even op m'n lip. 'So handsome.' Fluister ik zacht. Dan ga ik naast hem liggen. Meteen als ik lig schuift Louis naar me toe. Iets wat hij zo vaak heeft gedaan dat hij het zelfs in z'n slaap kan. Geen idee hoe hij weet dat ik hier lig maar  goed. Ik sla mijn armen om zijn torso en hij kruipt er zelf verder in. Mijn kin leunt op zijn hoofd, en zijn hoofd leunt op mijn borst. De perfecte slaap houding als je het mij vraagt.

Louis pov
Langzaam word ik wakker van het licht. Verbaasd dacht ik even na over waar ik ben. Dan doe ik mijn ogen open en weet ik het onmiddelijk weer. Ik lig op Harry's borst. Zijn borstkas gaat langzaam op en neer, hij slaapt dus nog. Zijn arm is stevig om me heen geslagen. Ik kijk omhoog. Zijn mooie groene ogen zijn (helaas) gesloten, zijn mooie lippen zijn gesloten. Al mijn gevoelens komen weer terug. We zoenden! Ik kan het nog steeds niet geloven. Ook vertelde hij me (net als ik hem) dat hij van me houd! Holy shit!! Ik werk mezelf een beetje omhoog. Nu ligt mijn gezicht op dezelfde hoogte en vlak naast die van Harry. Ik kijk een tijdje naar zijn mooie gezicht. Opeens in een onverwachte beweging draait Harry ons om zodat ik nu (letterlijk) onder hem lig, zijn handen steunen naast mijn hoofd zodat ik niet word geplet door zijn lichaam. 'H-hoe l-lang was j-je al wakker? Stotter ik, geschrokken door zijn daad. Hij grijnst. 'Staren is onbeleefd Tomlinson.' Ik word een beetje rood. 'Maar serieus?' Toen jij begon met wakker worden deed ik snel mijn ogen weer dicht. Ik bloos nog erger. 'Jerk.' Hij lacht. 'Ehm, Louis. We moeten het dadelijk even over gisteren hebben.' O fuck. Hij zag blijkbaar mijn gezicht want hij glimlacht. 'I regret nothing.' Gelukkig. 'Echt?' Hij glimlacht. 'Het voelde geweldig!' Ik word een beetje rood en fluister: 'dan, dan moet je het nog maar een keer doen.' Ik ben nog nauwelijks uitgepraat als ik zijn lippen voel. Hij legt zijn handen op mijn wangen en ik zoen hem terug. Pas als we ademtekort hebben stoppen we. Hij gaat van me af en stapt uit bed. 'Harry, ik moet werken.' Mompel ik zuchtend. Hij schud vrolijk zijn hoofd. 'Als bedrijfsleider vertel ik je dat je niet hoeft te werken en de hele dag bij mij moet blijven.' Ik grinnik.

'Ik ga even douchen, als je het niet erg vind.' Deel ik mee. 'Ga je gang!' Ik glimlach en loop naar de douche. Terwijl ik douche zing ik luidruchtig mee met de muziek die op mijn telefoon afspeelt. Als ik klaar ben droog ik me af, sla een handdoek om mijn middel en loop de badkamer uit. Er komt een heerlijke geur uit de keuken. Ik loop er zonder na te denken op af. 'Hey Lou.' Glimlacht Harry. Dan draait hij zich om. En bestudeert me. 'Knap.' Is het enige wat hij zegt. Ik word rood. 'Je kan mooi zingen Lou.' 'Heb je het gehoord?' Hij knikt grijnzend. Weer word ik rood. Al te vaak deze ochtend. 'En jij kan goed koken.' Reikhalzend kijk ik naar het eten dat hij klaarmaakt. 'Kleed je aan Louis. 'T is zo klaar.' Ik grinnik. 'You have to admit that you like me like this, babe.' Nu word hij rood. Ha! 'Not gonna admit that.' Maar hij wendt wel zijn blik af. Ik grijns en ga dicht bij hem staan. 'You sure.' Ik sla mijn armen om hem heen. 'Ok ok. Maar stop!' Ik grinnik en loop dan toch weg om mijn kleding aan te doen.

'Wat gaan we doen vandaag?' We zitten samen op de bank. 'Hm, heb je een voorstel?' Ik denk even na. 'We kunnen een rondje door de stad gaan lopen?' Harry lacht. 'Babe, het is November. Koud dus.' Ik smelt even bij het woord babe. Het lijkt net alsof er de afgelopen 5 jaar niets is veranderd. 'Dat maakt me niet uit.' Harry grinnikt en staat op. 'Laten we gaan dan.'

Michael pov
'Jongens, ik moet jullie iets vertellen.' Mijn vrienden kijken me aan. Ik zucht even. 'Ik heb een relatie.' Iedereen kijkt me verbaasd maar toch glimlachend aan. 'Is hij leuk Mike?' Vraagt Emma. Dan staat Niall op. 'Michael, je gaat me toch niet vertellen dat het toch aan is.' Ik knik langzaam. 'Michael.' Kreunt Niall. 'Waar gaat dit over?' Vraagt Liam. 'Ik heb een relatie met... Luke.' 'Hemmings?' 'Ken jij nog een andere?' Ze  kijken allemaal nogal geshokeerd. 'Michael,' begint Zayn zacht. 'Nee nee, julliw begrijpen het niet.' Zeg ik snel. 'Ik ben echt verliefd op hem, al jaren, al voor de ontvoering. Hij blijkbaar ook op mij.' Ik draai me om naar Niall. 'Ik heb het hem gevraagd Ni. Ik weet zeker dat hij de waarheid sprak.' Iedereen kijkt nogal vertwijfeld. Net op dat moment gaat mijn telefoon. Ik neem op. De rest kijkt me aan. 'Hey Mike.' Ik glimlach. 'Hey Luke,' zeg ik. Zó, dat iedereen me kan horen.' 'Heb je het verteld?' 'Ja, ze geloven het niet.' 'Aha, zet me even op luidspreker. Alsjeblieft.' Ik druk op het juiste knopje en leg de telefoon op de tafel.

'Hey allemaal. Ik weet dat iedereen aan deze tafel, behalve jij Mike, me haat. Maar ik wil dat jullie weten dat ik echt verliefd ben op Michael. Ik wil het best bewijzen, naar jullie toekomen om het uit mezelf uit te leggen zodat jullie zelf kunnen oordelen. Ik weet dat ik een tamelijk slecht mens ben, en hoogstwaarschijnlijk niet, volgens jullie, een goed vriendje. Maar ik houd echt van hem. Please keep that in mind.' Dan hangt hij op.

Iedereen is stil. 'Ik wil hem wel spreken.' Zegt Liam als eerst. De rest knikt ook. 'Dan doen we dat toch. Als jullie me dan geloven!' Roep ik enthousiast. De rest glimlacht om mijn blijheid.