SGANF #3: Shh, I Have A Secret

Chapter 7

"I KNOW you said no when I asked for your photo but this one turned out really fine. I took it the last time we met when I gave you the ring." Nakapamulsa siya habang nakasandig sa kanyang cabinet at hawak ang picture frame ni ate Ren.

"Sabi mo ibibigay mo yung sagot kapag muli tayong nagkita." Medyo sumeryoso na ang kanyang mukha. "You were so happy when I proposed to you, An... and I really hope you can make me happy, too by giving me the answer I wanted." Huminga siya ng malalim.

He proposed to ate Ren? Nakuyom ko ang palad para pigilin ang luhang gustong kumawala sa aking mga mata. Ang sakit pala marinig sa mismong bibig ng mahal mo ang mga katagang mayroon itong ibang mahal. Silly me because technically ako rin iyon, pero hindi rin, mukha ko lang ang mahal ni Nathan at hindi ang totoong ako. Makikipagkumpitensiya ba ako sa akto na sinimulan ni ate Ren

'Ikaw ay ako, at ako ay ikaw, iisa lang tayo.'

 Hindi. Ako ay ako. Ikaw ang nanggaya ate Ren!

 'Mahal ko siya, kaya mahalin mo rin siya. At habang minamahal mo siya, minamahal ko rin siya. Kaya kapag minahal ka niya, mahal na rin niya ako.'

Stop it! Ipinilig ko ang aking ulo na para bang sa ganoong paraan ay mapapalis ang tinig ni ate Ren sa ulo ko.

'When you meet Nate, mahalin mo siya. Make him love you. Huwag mo siyang sasaktan.'Promise me, An.'

My tears forcefully landed on my cheeks however I tried to stop them. Bakit ate Ren? You're so unfair. Why did you make me promise onto something that's against my will? Gusto ko rin si Nathan. Gusto ko siyang mahalin dahil iyon ang itinitibok ng aking puso at hindi dahil sa damdamin mong nagmamahal na ipinipilit mong ibigay ko sa kanya. Hindi ko kaya ate Ren. Hindi ko siya pwedeng mahalin ng dalawa tayo. Why did you do this to me?

' I'm sorry, An... I'm so sorry. I hope you'll forgive me someday. I want you to know that I love you. You're a sister I never had.'

"An? Are you alright? Masakit ba uli ang ulo mo?" umupo siya tabi ko sa gilid ng kama. Hinaplos niya ang aking noo at saka pinunasan ang aking luha. 

"Sunumpong ka na naman ba ng sakit mo? Why don't you tell me kung ano ang sakit mo para kahit paano ay alam ko kung ano ang aking gagawin sa tuwing susumpungin ka? It hurts me to see you in pain, please let me help you."

Ano pa ba ang hindi ko alam, ate Ren? Ano pa ba ang mga bagay na kailangan kong pagtakpan para patuloy ka niyang mahalin at ikaw sa kanya sa pamamagitan ko?

"An, please, tell me. I love you, please let me help you. May dala ka bang gamot?"

'Call him Nate.'

No ate Ren, ayoko. Ayoko!

'No, An! Call him as if you're in pain! As if you can't live with out him. Call him like he's the most important person in your life. Call him!?'

"Nate..." I sobbed.

Napahinto siya. Pati ang paghaplos niya sa aking buhok ay nahinto din. He lifted my chin and looked at me.

 "Anong sabi mo?" mahina niyang tanong.

"Nate. Mahal kita." Mahal na mahal ka ni ate Ren. Patuloy sa pag-agos ang aking luha.

Maluwang siyang ngumiti. He cupped my face and was happily planting tiny kisses on my face. 

"Namiss ko ang pagtawag mo sa akin niyan. Oh An, how I miss everything about you. The old you is coming back, not that I'm complaining about the new you, it's just that I miss your sweetness and the way you used to call me." Mahigpit niya akong niyakap.