Karanlık bir internet sitesi...
Ve daha önce yüzünü hiç görmediğim bir adam...
Gerçekten böyle birisini sevebilir miydiniz?
Size yakın olup olmadığını bilmediğiniz,
Hayatı hakkında hiçbir bilgi bilmediğiniz,
Sadece internet sitesinden konuştuğunuz...
Hoşgeldiniz.🎭 Bir saniyenizi ayırıp, bölümü voteler misiniz?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Abimin odasının kapısına gelmiştim. Kapısı kapalıydı. Kapıyı çalmak için elimi kaldırdığımda odanın kapısı açıldı. İçeriden abimin hizmetlisi Bekir çıktı. Kapının açılması üzerine abimde beni görmüştü. Eli ile içeriye girmem için işaret etti. Bekir çıkarken bende odaya yavaşça girdim.
"Aşağıda tam olarak ne oldu öyle Adelya?" Dedi. Bana şüpheli bir şekilde bakarak. "Bir şey olmadı sevgili abiciğim." Dedim. Demin aşağıda oluşan konuşmaları hiçe sayarak. "Eğer bir problem varsa; bunu benim bilmem gerekir. Ben senin abinim. Bunu bil." Dedi oturduğu oyuncu koltuğunu benim aksi yönüme döndürürken. Ardından masasında duran şarabına doğru yöneldi.
O benim abimdi evet. Ancak daha anneme dâhi bu konuyu açamazken abime nasıl açardım? Psikolojik desteğe ihtiyaç duymuyordum. Anlatma gereği duymuyordum. Konuyu kapatıp, kendim çözmek istiyordum. Eksik olan parçalar vardı ve bunu onlarla birlikte tamamlamak değil; tek başıma yapmak istiyordum.
"Orada daha ne kadar bekleyeceksin?" Dedi. Kadehini doldururken. "Gitmem mi gerekiyor?" Dedim kapıyı işaret ederek. "Hayır." Dedi. Tek düze bir sesle şarabından bir yudum alırken. Oyuncu koltuğunu tekrar eskisi gibi benim önüme doğru döndürdü. Böylece tekrar yüzünü görebildim.
"Kız kardeşim, annemi ve babamı kandırmış olabilirsin." Dedi, ayağa kalkarken. Yavaş yavaş üzerime gelerek "Ama beni sakın kandırmaya çalışma." Dedi. İşaret parmağı ile uyarı vererek. "O telefonu sana kim gönderdi?" Dedi. Kritik soruyu sorarak.
Abim bana bu konuda yardım edemezdi. Olayı kendim çözmeliydim. Abim sadece bana ayak bağı olurdu. Başka hiçbir şey değil.
"Bilmiyorum." Dedim en dürüst bir şekilde söyleyerek. Abim ise bana ters bir şekilde bakmaya başlamıştı bir süre bana öyle baktıktan sonra dudaklarını araladı ve konuştu.
"Eğer bir şey biliyorsan ve abine söylemiyorsan; bunun sonu kötü olur Adelya." Dedi. Ona göz devirerek hafifçe gülümsedim. "Emin ol. Böyle bir durum söz konusu bile değil sevgili abiciğim. Şimdi izninle bitirmem gereken okulla ilgili bazı ödevler var." Arkamı döndüm ve kapıya doğru yöneldim. Odadan çıkıp, kapıyı yavaşça örttüm. Uzun koridor beni karşıladığında sadece önümdeki tabloya bakmakla yetindim. Hoş, annemin zevki her zamanki gibi boş duvarı süslemişti.
ERTESİ GÜN
Her zamanki gibi yine okula gelmiştim. Kendi sırama geçip oturmuştum. Dün abim ile konuşmamızdan sonra odama gidip, duş alıp uyumuştum. Şimdi ise ellerimdeki eldivenler ve üzerimde duran şal ile ısınmaya çalışıyordum. Hava gerçekten soğuktu. Kar yağmıyordu. Ancak şu okul zamanları havalar gerçekten soğuk oluyordu.
