Karanlık bir internet sitesi...
Ve daha önce yüzünü hiç görmediğim bir adam...
Gerçekten böyle birisini sevebilir miydiniz?
Size yakın olup olmadığını bilmediğiniz,
Hayatı hakkında hiçbir bilgi bilmediğiniz,
Sadece internet sitesinden konuştuğunuz...
Hoşgeldiniz.🎭 Bir saniyenizi ayırıp, bölümü voteler misiniz?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•—•
Genç adam ani bir şekilde bu göz yaşlarını tutan kıza doğru dönmüştü. Şimdi ise sinirli bir şekilde bakıyordu. Adelya bile bu kadar uzaklıktan Arman'ın sinirden yumruk yaptığı kolunda beliren damarlarını görebiliyordu.
Arman bir süre bu göz yaşlarını tutan kıza baktıktan sonra etrafına döndü. O sırada Adelya ise kendisini tekrardan duvarın ardına sakladı. Arman etrafta birileri var mı diye göz ucu ile kontrol etti. Ardından tekrar Alara'ya doğru döndü.
''Bir daha böyle bir şey söylediğini duymak istemiyorum.'' dedi, açık açık. ''Benim kendi içimde olan problemlerim seni ilgilendirmez.'' dedikten sonra kafasını başka bir tarafa doğru çevirdi bu genç adam.
''Olan biteni söyleyeyim ve bitsin. Durum seni etkilemeyecek, ismini vermem.''
Genç adam kolunda duran saate baktı. Bir şeyler için yetişmesi gerektiğini hatırladı. Ardından Alara'nın iki omzunada yavaşça ellerini koydu.
''Senden istediğim ilk ve son şey Alara... o da Adelya'ya bu konudan bahsetmemen.'' sözlerini bitiren Arman Lapinpols hızlı bir şekilde ordan uzaklaştı. Ardında ise cevapsız kalan Alara'nın sorusu kalmıştı.
''Neden bunu istemiyorsun?! Gizlediğin bir şeyler mi var? Bana öylece arkanı dönüp gidemezsin Arman! Buraya gel.'' Genç kız sinirden yerinde duramamıştı. Koridor boyunca yüksek bir sesle bu genç adamın ardından bağırmıştı. Ancak genç adam çoktan mekanı terk etmişti bile.
•—•
Tüm duyduklarımın daha şokunu atlatamadan buradan bir an evvel uzaklaşmak için bir hamle yaptım. Parmak ucumla hızlı hızlı ilerlemek isterken, bir anda ayağım kırmızı rengin yoğun bulunduğu uzun halıya takıldı. Yere yüz üstü kapaklanmam ile inledim.
Yavaşça toparlanıp bacağımın durumuna baktım. Derken Alara'nın sesini duydum. ''Orada birisi mi var?'' Alara'nın sesini duyar duymaz bacağımın acısını düşünmeksizin çabucak ayağa kalktım. Olabildiğince hızlı bir şekilde tekrardan geldiğim merdivenlere ilerledim.
Kendimi merdivenlerin bir köşesine doğru çekip orada öylece bekledim. Yavaş yavaş yaklaşan adım seslerini duymamla, nefes alış-verişlerimin duyulmayacağı bir şekilde elimi ağzımla burnumu kaplayacak bir biçimde kapattım.
Alara'nın hemen ardımda olduğundan emindim. Bir süre olduğu yerde öylece durduktan sonra tekrardan ayak seslerini duymam ile uzaklaştığını anladım. Bulunduğum yerden alel acele bir şekilde çıktım. Bacağımın acısını hiç düşünmeden direkman geldiğim yerden, yani merdivenlerden aşağıya ikişer ikişer adımlarla inmeye başladım.
