Becoming Empress but She isn't a Girl (Volume 2)

အပိုင္း ၇

နတ္ဘုရားအရွိန္အ၀ါေတြ ပိုင္ဆိုင္ေနျပီျဖစ္တဲ့ ၀ူရွဲ႕ကို ေသးေသးသြယ္သြယ္ မိုးၾကိဳးကိုးေခ်ာင္းက ရစ္ပတ္ထားဆဲ။ အနည္းငယ္တည္ျငိမ္လာကာ နာက်င္မႈသက္သာလာဟန္ရွိေတာ့ သူ႕အနားတိုးလာသည္။ ေလသာေဆာင္ ၾကမ္းခင္းတြင္ ေျခပစ္လက္ပစ္( စာလံုးေပါင္းမေသခ်ာ) ထိုင္ေနတဲ့သူ႕ကို ျမတ္နိုးစြာ ငံု႕ၾကည့္၏။ အသြားအျပန္မတူညီတာမို႕ သူ႕မွာ အားနာလာရသည္။ သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်စ္မိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ထိုသူက ၀ူရွဲ႕ျဖစ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ။

" ေနာက္တစ္နာရီေနမွ ေနာက္တစ္ဆင့္အတြက္ မိုးၾကိဳးစမွာ။ "

" အဲ့ဒိအခ်ိန္က်ရင္ ယင္ေလး ..."

ဆက္မလာေတာ့တဲ့ စကားေၾကာင့္ ေရႊ၀ါေရာင္လင္းထြက္ေနသည့္ ၀တ္ရံုေတာ္ကိုရႈေနရာက စစ္၀ူရွဲ႕မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။

စစ္၀ူရွဲ႕၏ မ်က္ႏွာကား ယခင္အတိုင္း ေတာက္ပခန္႕ညားဆဲ။ အနည္းငယ္ ႏြမ္းသေယာင္ရွိေပမယ့္ အျပံဳးေတာက္ေတာက္ေတြေၾကာင့္ မသိသာေတာ့။ အျမဲတမ္းစကားကို ျပတ္ျပတ္သားသားဆိုတတ္တဲ့ အိမ္ေရွ႕မင္းသားက ယခုအခါမွာ တုန္႕ဆိုင္းေနေလသည္။

" ဘာျဖစ္လို႕လဲ ၀ူရွဲ႕"

" ကိုယ္က မေကာင္းတဲ့ေကာင္ပါ ။ ယင္ေလးကို အနားမွာ ထားျပီး ကိုယ္နာက်င္တာကို ၾကည့္ေစခဲ့မိတယ္။ ယင္ေလး သိတယ္မဟုတ္လား ကိုယ္ ယင္ေလးအတြက္ၾကိဳးစားေနတယ္ နာက်င္ေနတယ္လို႕ ယင္ေလးကို သိေစခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္..."

စစ္၀ူရွဲ႕က သူ႕ထံမွ အၾကည့္လႊဲသည္။ ေရာက္တတ္ရာရာေငးကာ ဟက္ခနဲရယ္၏။

" ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ယင္ေလး စိတ္ပင္ပန္းေနတာကို ျမင္ရျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ္မၾကည့္ရက္ျပန္ဘူးကြာ။ ယင္ေလး သိလား မိုးၾကိဳးေတြက သိပ္နာတာ။ သူတို႕က ကိုယ့္နတ္ခႏၶာကို မထိခိုက္ေစနိုင္ေပမယ့္ ကိုယ့္အေသြးကို ဖ်စ္ညစ္ေနတာ..."

အသံကား ခပ္ယဲ့ယဲ့။ ၾကားရသူပင္ ရင္နာလာေစသည္အထိ။

" ေနာက္လာမယ့္မိုးၾကိဳးေတြက ပိုျပင္းတယ္။ ဒီေလသာေဆာင္ၾကီးပါ ျပိဳက်သြားနိုင္တယ္။ အေကာင္းဆံုးက ယင္ေလး ေက်ာက္စိမ္းဂူကို ျပန္လိုက္တာပဲ။ အဲ့မွာလံုျခံဳတယ္။ ယင္ေလး ျပန္ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ကိုယ္က ဒီမွာ နာက်င္ေနရတယ္ဆိုတာ သတိရေနရမယ္ေနာ္။ မဟုတ္ရင္ ယင္ေလးကို ဒီမွာပဲ ေခၚထားလိုက္မွာ"