Midnight Angels

Chapter 17

'Asylum'

ZIA

"Pare, hindi kaya tayo malalagot kay King Wen kapag nagising na sila? Parang sobra naman yata 'yong ginagawa nila sa kanya." I heard the wardens outside talking. It was the warden who has the keys for my handcuffs.

"'Wag ka nang umasang magigising pa ang mga 'yon." One of them said.

It's been three months since I've been in this isolation. I immediately flinched when the door clanked open at nakita kong pumasok ang isang nurse. Niyakap ko ang mga tuhod ko habang nakatingin ako sa baba. Nakita kong nilapag niya ang mga damit sa gilid ko at sinubukang hawakan ang buhok ko pero hinawi ko ang kamay niya palayo.

I've been in so much trauma from the wardens of this asylum that I go defence immediately.

"You need to take a bath, princess." Aniya at dahan-dahan akong hinawakan pero lumayo ako sa kanya at kinuha na ang mga damit na nasa sahig. Tiningnan niya ako at nakita ko siyang ngumiti pero naluha rin siya habang nakatingin siya sa akin.

"This is too harsh," sabi niya habang nakatingin sa akin.

Hindi ako umimik at lumabas na ako sa cell ko at dumiretso na sa banyo. Walang imik akong naglakad habang may mga scouts at rangers na nakasunod sa akin. I was assigned to a bathroom that had metal walls and I knew that there was a camera to watch my actions.

"She can't even have privacy to take a bath?!" galit na sigaw ng nurse at agad na sinira ang camera na nasa gilid ng banyo. Tinutukan siya ng baril ng mga scouts habang nakatayo ako at walang pakialam sa kanila.

I undressed myself in front of the scouts at napasigaw nalang 'yong nurse at tinakpan kaagad ang katawan ko.

"Look what you did to her!" sigaw ng nurse sa mga scouts at wardens.

"Look at what you did, Zia!"
"Look at them!"

I flinched after remembering such memory. One of the scouts removed my handcuffs at saka ako muling tinutukan ng baril. "If you do anything, we won't hesitate to shoot you." Sabi nito.

"Watch your mouth, young man. She's still the princess!" galit na sabi ng nurse sa kanila at inalalayan akong makapasok sa banyo pero hinawi ko siya at taka ko na sinara ang pinto. I felt the water on my skin after a very long time.

My once pale white skin was now covered in dirt that every time the water slides on it, brown-colored water follows because of the dirt.

I cleaned myself. I bathed. Brushed my teeth. Combed my hair with my fingers as my pale white skin started showing again. I was skinnier than before. Way skinnier. My nails grew long so I cleaned it, I had eyebags because of my lack of sleep, my lips were pale because of the coldness.

After cleaning myself, sinuot ko na ang mga damit ko at nang lumabas ako sa banyo ay itinutok nila kaagad sa akin ang mga baril nila. They did not put my handcuffs back at walang imik akong sumunod sa nurse.

Instinctively, naglakad ako pabalik sa cell ko pero natigilan ako nang hinila ako ng nurse papunta sa ibang direksiyon. I side-eyed the scouts that were following us. Dinala nila ako sa harap ng isang malaking bintana at may mesa doon at may mga pagkain na nakahanda.

It was the first time in a few months that the sun hit my skin kaya pumikit ako at dinamdam ang init nito.

The nurse settled me on the chair at inilahad sa akin ang isang baso ng gatas. Milk, it's the first time that this asylum offered me milk. Nag-iwas ako ng tingin at nakita ko siyang huminga ng malalim at saka na sinimulang linisin ang mga kuko ko.