SHADOW

SHADOW 4

​ဆေးရုံကြီး၏အ​ရေး​ပေါ်ဌာနတွင်ဖြစ်သည် ။ ကားအက်စီးဒန့်ဖြင့်​ရောက်လာ​သောလူနာကအရမ်းကို​သွေးထွက်လွန်​နေသည် ။ ​​လက်​ထောက်ဆရာဝန်​လေးကသွေးထွက်လွန်တာကိုဆရာဝန်​ရောက်မလာခင်ထိန်း​နေရသည် ။ ​သွေး​ပေါင်ချိန်​တွေအရမ်းကိုထိုးကျ​နေသည် ။ ဆရာဝန်​လေးဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိပူထူလာသည် ။

"ဖယ်စမ်း လူနာကိုဘယ်လိုလုပ်​နေတာလဲ"

ထိုဆရာဝန်​လေးကို​ဘေးကိုတွန်းထုတ်လိုက်ပြီး သူက​နေရာဝင်ယူသည် ။ ​နေရာဝင်ယူသည့်လူကိုကြည့်လိုက်​တော့ သူတစ်ခါမှမမြင်ဖူး ။ ဆရာဝန်လို့​​ပြောရ​အောင်လည်းအပြင်အဝတ်အစားနဲ့မို့လို့သူလန့်သွားသည် ။

"​ဟေ့ ​​ဟေ့ ! ခင်ဗျားအဲ့တာဘာလုပ်တာလဲ ၊ အပြင်လူ​တွေဝင်ခွင့်မရှိဘူး​လေ ၊ ဆရာမ ဆရာမ ဒီလူ့ကိုအပြင်ဆွဲထုတ်သွား"

ထိုလူကရုန်းသည် ။ သူ့ကိုစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်​နေသည် ။

"ငါကဆရာဝန်တစ်​ယောက် ၊ မင်းလို​တော့တုန်လှုပ်မ​နေဘူး"

"​ဟေ့ ခင်ဗျားအဲ့လိုလုပ်လို့မရဘူး ၊ ​ဘေးဖယ်"

သူတို့နှစ်​ယောက်ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်​နေချိန်လူနာက​သွေးထွက်လွန်ပြီး အ​ခြေအ​နေဆိုးလာသည် ။

"ငါ့ကိုယုံ ၊ အခုအချိန်မှာအ​ရေး​ပေါ်လူနာ​တွေအများကြီးနဲ့ဆရာဝန်အင်အားဘယ်လိုမှမနိုင်ဘူး ၊ ဒီလူနာကိုကယ်ပြီးမှမင်းငါ့ကိုအ​ရေးယူချင်လည်းယူ ၊ အခု မင်းငါ့ကိုကူညီ​ပေး"

လူနာရဲ့ဒဏ်ရာကိုအဝတ်စ​တွေနဲ့ပိတ် ၊ ​ဘေးလိုက်ကာ​​တွေဆွဲပိတ်လိုက်သည် ။

"ခွဲဖို့လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်း​​​​တွေသွားယူလာခဲ့"

"ဗျာ ! ၊ ဒီမှာ ? မဖြစ်ဘူး လုံးဝမဖြစ်ဘူး"

"လူနာအသက်ကအရင်လား ​နေရာကအရင်လား"

"ဗျာ !"

"​ကြောင်​တောင်​တောင်လုပ်မ​နေနဲ့ ၊ ငါ​ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်"

​ဆေးစတိုခန်းထဲကခွဲဖို့လိုတဲ့ပစ္စည်း​တွေအ​ပြေးသွားယူလာသည် ။ ထိုလူကဘယ်သူမှန်းသူမသိ​ပေမဲ့ ခွဲစိတ်ရာမှာအရမ်းကျွမ်းကျင်လှသည် ။ ​ပေါက်သွားသည့်​သွေး​ကြောကိုရှာနိုင်သည်မှာလည်းမြန်ဆန်လှသည် ။ ထိုလူလုပ်​နေသည်များကိုမျက်​တောင်မခတ်မှင်သက်စွာကြည့်​နေမိသည် ။ ​လူနာ​သွေး​ပေါင်ချိန်ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာသည် ။ နှလုံးခုန်နှုန်းမှန်လာသည် ။ ဒီလူကဘယ်သူလဲ ။ လိုက်ကာစ​တွေကိုဖယ်ပစ်လိုက်​တော့ အပြင်မှာရဲ​တွေကအဆင်သင့်​စောင့်​နေ​လေသည် ။ ခုဏကလက်​​ထောက်ဆရာဝန်​လေးက ပစ္စည်း​တွေသွားယူရင်း ဆရာမ​လေးတစ်​ယောက်ကိုရဲစခန်းကိုဖုန်းဆက်ထားခိုင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည် ။