SHADOW

SHADOW 19

"ဒါကဘယ်လဲ"

လွယ်အိတ်က​လေးလွယ်ပြီးအခန်းထဲမှထွက်သွား​တော့မည့်ခွန်​လေး
၏လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ကုတင်​ပေါ်တွင်ထထိုင်လိုက်သည် ။

"မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ ၊ အဲ့လိုပဲလွယ်လွယ်နဲ့လက်​လျော့မလို့လား"

"အင်း ကျွန်​တော်မခံစားနိုင်​​တော့ဘူး"

ခွန်​လေး ​အောက်နှုတ်ခမ်းကို​ကြေမွသွား​အောင် ​သွေးထွက်သည်အထိကိုက်ထားပြီး အသံ​တွေမတုန်​အောင်အားတင်းရင်း​ဖြေလိုက်
သည် ။

"ခွန်​လေးဒီအခန်းထဲက​နေထွက်သွားတာနဲ့ကိုကို့နာ​ရေးကိုလာဖို့စိတ်
ပြင်ဆင်ထားလိုက်​တော့"

"ကိုကို!"

"ဟုတ်တယ်​လေ ၊ ကိုယ်ကမင်းကိုတစ်ဘဝလုံးအတွက်ရည်ရွယ်ပြီး
ချစ်ခဲ့တာ အခုမင်းကထွက်သွား​တော့မယ်​လေ ၊ မင်းမှမရှိတာကိုကို
ဒီဘဝမှာဘာဆက်လုပ်ရ​တော့မှာလဲ"

"ကိုကိုအဲ့လို​တွေ​ပြောလည်းမထူး​တော့ဘူး ၊ ကျွန်​တော်စိတ်ဆုံးဖြတ်
ပြီးသွားပြီ"

ခွန်းသ သူ့အ​ရှေ့တွင်မတ်တပ်​ရပ်​နေသည့်ခွန်​လေးကိုဆွဲဖက်လိုက်
သည် ။ ခွန်​လေးရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာမျက်နှာအပ်ရင်း ......

"ကိုကို​တောင်းပန်ပါတယ် ၊ မင်းမကြိုက်တာလုပ်မိလို့လား ၊ ကိုကိုအမှားတစ်ခုခုများလုပ်မိလိုက်လို့လား ၊ မင်းမကြိုက်တဲ့​ဆေးလိပ်​တွေမ​သောက်​တော့ဘူး​လေ ၊ မင်းမကြိုက်တာ​တွေအကုန်​ပြောပြ ကိုယ်အကုန်​ရှောင်မယ် ၊ အဲ့တာ​ကြောင့် ​ကျေးဇူးပြုပြီး ​ကျေးဇူးပြု
ပြီးကိုယ့်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့ကွာ ၊ ကိုယ်မင်းကိုချစ်တယ် ၊ ကိုကိုခွန်​လေးကိုအရမ်းချစ်တယ်"

သူဖက်ထားသည့်လက်ကိုအတင်းဖယ်ပစ်​နေသည် ။ သူအတင်းဖက်ထားပြီးခွန်​လေးထွက်မသွား​အောင်အတင်းဆွဲဖက်ထားသည် ။
သူ့မျက်ရည်​တွေ​ကြောင့်ခွန်​လေး၏အင်္ကျီလည်းမျက်ရည်​တွေဖြင့်ရွှဲ​နေ​တော့သည် ။

"ကိုကိုဒူး​ထောက်ဆိုလည်း​ထောက်ပါ့မယ် ၊ ကိုယ့်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့ ၊
ကိုယ်မင်းမရှိဘဲမ​နေနိုင်ဘူး ၊ ကိုယ်ဒီ​နေရာမှာ​တော့ယုံကြည်ချက်မရှိဘူး"