Zawgyi
Sehunက မေန႔ထဲကစၿပီး အခန္းေအာင္းေနတာ ဒီေန႔ညေန က်ြန္ေတာ္ရံုးက ျပန္လာတဲ့အထိပဲ။
က်ြန္ေတာ္အိမ္မွာမရိွတဲ့အခ်ိန္ထြက္သလားေတာ့ က်ြန္ေတာ္မသိေပမဲ့။
မေန႔က က်ြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး Chanနဲ႔Sehunကို အဆင္ေျပခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေအးေဆးစကားေျပာလို႔ရေအာင္ တမင္Chanကို ေခၚခဲ့တာပင္။
အဆင္မေျပဘူးထင္တယ္။
မေန႔က က်ေနာ္ျပန္လာေတာ့ အိမ္ထဲမွာ ဘယ္သူမွ ရိွမေန။
ညေန6နာရီဝန္းက်င္မွ Sehunက စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္သလို အိမ္ျပန္လာတယ္။ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲဝင္သြားတာ ညစာလည္း ထြက္မစားဘူး။
အဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ သူတစ္ေယာက္ထဲေနတာ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ထင္တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ဒီအတိုင္းမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့လိုက္တာ။
အခုေတာ့ နည္းနည္းလြန္ေနၿပီလားလို႔။
"ေဒါက္ ေဒါက္
Sehun ငါဝင္လာၿပီေနာ္"
"Imm''
ခုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲေနတဲ့Sehun
မ်က္လံုးေတြဖြင့္ထားပံုအရ အိပ္ေနဟန္မတူ
"ဘာစားထားၿပီးၿပီလဲ တေန႔လံုး ဒီလိုပဲလွဲေနတာလို႔ေတာ့ မေျပာနဲ႔''
"ေန႔လည္စာ စားထားပါတယ္ တေန႔ဒီလိုႀကီး ဘယ္သူကလွဲေနမွာလဲ"
"မေန႔က ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ၾကလို႔လဲ"
"Hmm...ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲ ငါေသခ်ာမေျပာတတ္ေတာ့ဘူး"
"တစ္ေယာက္ထဲေငးငိုင္ေတြးေတာေနမဲ့အစား ငါနဲ႔အရက္မူးေအာင္ေသာက္ၿပီး ရင္ဖြင့္ၾကတာေပါ့ မဟုတ္ေတာင္ ငါလည္း အသည္းကြဲေနတာပဲ အဟင္း"
က်ေနာ္ရီေတာ့ Sehunပါ လိုက္ရီသည္။
"ငါဆိုဂ်ဴနဲ့မက္ဂ်ဴ(ဘီယာ) သြားဝယ္လာမွာမို႔ အိမ္မွာရိွတာေလးနဲ႔ စားစရာတခုခုလုပ္ထားလိုက္ ထ"
"Omm''
ကြၽန္ေတာ္ အခန္းထဲအိမ္ေနရင္း အဝတ္အစားတစ္စံုလဲဝတ္ကာ ေသာက္စရာဝယ္ရန္ ထြက္လာခဲ့သည္။
