နာရီမွ Alarmသံေၾကာင့္ အိပ္ယာမွ ထရေတာ့မည္မွန္းသိလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ေရခ်ိဳးသန္႔စင္ၿပီး အဝတ္ဗီဒိုမွ အက်ႌ႐ွပ္အျပာႏုေလးကို ဂ်င္းေဘာင္းဘီအနက္ႏွင့္တြဲဝတ္လိုက္သည္။ အိမ္ကိုခဏေလးေတာင္မျပန္ႏိုင္ဘဲ 5ရက္လံုးလံုး ေဆးရံုမွာပဲေနၿပီး ရလာေသာ ပိတ္ရက္ေလးမို႔ မနက္ေစာေစာထၿပီး အျပင္ေလးဘာေလးထြက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနျခင္းပင္။ ဒီေန့ေတာ့ Minseok sumbaeတို႔အိမ္သြားမယ္လို့ စဥ္းစားထားတယ္။ ဆံပင္ေလးကို ေသသပ္စြာ ၿဖီးသင္ၿပီး က်ေနာ္ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္။
"Morning Chanyeollie"
"Morning Omma"
က်ေနာ္Ommaပါးအား ခပ္ဖြဖြနမ္း၍ နံနက္စာစားပြဲဝိုင္းတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ အသက္26ရိွေနၿပီ အေမကို ခြၽဲေနတုန္းလားဟု မေမးေစလို။ က်ေနာ္သည္ ဒီParkအိပ္ေတာ္တြင္ အငယ္ဆံုးေပမို႔ ကေလးပင္...xD
"Appaနဲ့ ေလးငယ္ေရာ သြားၿပီလား "
"အြန္း ခုေလးတင္ထြက္သြားတာပဲ အစည္းအေဝးတဲ့ ေလးငယ္ကေတာ့ ခြဲစိတ္လူနာရိွလို႔တဲ့ ဟင္း ဒီအိမ္ကလူေတြလည္း တစ္အိမ္တည္းေနၿပီး မ်က္ႏွာေတာင္ေသခ်ာမေတြ႔ရဘူး အိမ္မွာအျမဲတမ္းOmmaတစ္ေယာက္တည္း.....အဲ့ဒါေၾကာင့္....."
ဆက္မေျပာဘဲရပ္သြားေသာေၾကာင့္ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီခြက္ကို ခ်ရင္း Ommaကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။
"ေျပာေလ omma အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လဲ"
"သား ဒီလိုပဲေနေတာ့မွာလား"
က်ေနာ္သက္ျပင္းသာခိုးခ်မိသည္။ ommaေျပာမွာ က်ေနာ္သိသည္။
"ဘာကိုလဲomma"
"သားက အခု ပညာလည္းစံုေနၿပီ။ သားျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ေနၿပီ။ အဲ့ဒီေတာ့...."
က်ေနာ္ထင္ထားသလိုပါပဲ ပညာစံုၿပီဆိုေတာ့ ၾကင္ယာစံုရန္သာ လိုေတာ့သည္ေပါ့....
"Ommaကလည္း အဲ့စကားေတြက ေလးငယ္ကို အရင္ေျပာရမွာေလ"
"နင့္ ေလးငယ္က အရြယ္လြန္ေနၿပီ မေျပာခ်င္ပါဘူး ေျပာရင္လည္း နားေထာင္တာမဟုတ္ သူဘာသူအျဖစ္မရိွတာကိုမ်ား ဘာတဲ့ တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္လို႔တဲ့ ခုအိမ္ေတာင္ သက္သက္တစ္လံုးေဆာက္ေနကိုပဲၾကည့္"
