Πιάσε με αν μπορείς

23. Στάχτη

Ο συνεχόμενος ήχος του μηχανήματος, έδινε ροή στις σκέψεις του Άλεξ που βρίσκονταν ακόμη σοκαρισμένος, καθισμένος σε μία πλαστική, λευκή καρέκλα στο πλευρό του φίλου του. Δεν είχε πλύνει ούτε το αίμα από πάνω του, βρίσκονταν ξεραμένο στα ρούχα, τα χέρια και το πρόσωπό του, υπενθυμίζοντας του πως αυτό πραγματικά συνέβη και δεν ήταν ένα δημιούργημα της φαντασίας του.

Ο Άρης δεν είχε ξυπνήσει ακόμη, του είχαν βγάλει την σφαίρα, είχε σπάσει την κλείδα του και μερικά κόκαλα στα πλευρά του. Ο Τέο ήταν νεκρός, όπως και άλλοι από τον στρατό του Αγγελόπουλου και αυτός ήταν καλύτερα από όλους, με μερικούς μώλωπες και εκδορές, είχε πάρει στον λαιμό του ζωές και παραλίγο τη ζωή του φίλου του.

<<Μικρέ, ακόμα εδώ είσαι; Πήγαινε να κάνεις ένα μπάνιο και να ξεκουραστείς. >>άκουσε την φωνή του Μάικ πίσω του, που για πρώτη φορά του μιλούσε χωρίς διάθεση να τον πλακώσει στο ξύλο, αλλά ίσως ήταν και η μοναδική φορά που πραγματικά του χρειαζόταν ένα χέρι ξύλο.

Ο Άρης βρισκόταν σε ένα δωμάτιο της έπαυλης το οποίο ήταν διαμορφωμένο κατάλληλα για τέτοιου είδους περιστατικά και φυσικά ο Αγγελόπουλους είχε δικούς του γιατρούς που κρατούσαν το στόμα τους κλειστό με το αζημίωτο. Δεν ήταν δυνατόν να μεταφερθεί σε κανονικό νοσοκομείο χωρίς ερωτήσεις.

<<Δεν θέλω. >>απάντησε τελικά ο Άλεξ τοποθετώντας το πρόσωπό του στις παλάμες του.

Το χέρι του Μάικ βρέθηκε στον ώμο του Άλεξ και τον έσφιξε καθησυχαστικά<<Θα είναι μια χαρά μικρέ. Πήγαινε. >>

Ο Άλεξ έδειξε σκεπτικός μια στιγμή μα σηκώθηκε. Δε θα άφηνε για πολύ το πλευρό του φίλου του, θα έκανε ένα μπάνιο και θα ερχόταν και πάλι. Στο διαμέρισμα του δεν υπήρχε περίπτωση να πάει, ίσως τον περίμενε ήδη η αστυνομία εκεί. Το τηλέφωνο του πάντως δεν είχε χτυπήσει. Ποιος θα όριζε την μοίρα του από εδώ και πέρα;

Αποφάσισε να περάσει πρώτα πολύ διακριτικά από το δωμάτιο της Βανέσας, ήξερε πως δεν έπρεπε να γίνει συνήθειο, ήδη είχαν συμβεί πολλά όμως είχε ανάγκη να την δει για μερικά λεπτά, προσέχοντας αυτή τη φορά.

Μόλις τον αντίκρισε πετάχτηκε από το κρεβάτι της σοκαρισμένη και έτρεξε κοντά του.<<Άλεξ, είσαι καλά; Τι έγινε; Γιατί είσαι γεμάτος με αίματα;>>βρισκόταν σε πανικό, τον άγγιζε ακατάπαυστα προσπαθώντας να εντοπίσει κάποια ανοιχτή πληγή μα αυτός της έπιασε απαλά τα χέρια και τα απομάκρυνε από το κορμί του.