Το βράδυ τα κορίτσια ετοιμάστηκαν στο σπίτι της Αλκμήνης και αυτό έκανε πραγματικά καλό στην Βανέσα. Είχαν βάλει μουσική και συζητούσαν χαλαρά καθώς βαφόντουσαν και ετοιμαζόντουσαν για το βράδυ, όπως κάνανε και μικρότερες όταν ετοιμαζόντουσαν για έξοδο και μετά κοιμόντουσαν η μία στο σπίτι της άλλης για να συζητήσουν όλα όσα μπορεί να είχαν συμβεί.
Φτάνοντας στο κλαμπ ωστόσο η διάθεση της Βανέσας δεν ήταν το ίδιο καλή με πριν. Βρήκαν τα αγόρια τους να τις περιμένουν, έχοντας πιάσει θέσεις στη μπάρα και πλησίασαν ανταλλάσσοντας φιλιά ενώ τακτοποιούσαν τα πράγματα δίπλα τους. Δεν άργησαν να παραγγείλουν τα ποτά τους και να γίνουν ένα με την ατμόσφαιρα του κατάμεστου χώρου.
Από την άλλη μεριά, ο Άρης παρακολουθούσε τα ζευγαράκια της Αγίας Παρασκευής από μακριά καθώς κάπνιζε το τσιγάρο του. Είχε βγει για ένα ποτό με δύο φιλαράκια στο στέκι τους και έπεσε πάνω τους, χωρίς να τον έχουν αντιληφθεί ακόμα. Δεν θα το παραδεχόταν φυσικά, όμως τον ενόχλησε λίγο που τον έφερε στο μαγαζί που ήξερε ότι συχνάζει. Ήταν σαν να το κάνει για να του τρίψει στην μούρη τον φλώρο της, αλλά και αυτός δεν θα το άφηνε έτσι. Αφού έτσι το ήθελε η κυρία Αλκμήνη, δεν τον ήξερε μάλλον καλά.
Την έβλεπε να χορεύει χαλαρά, κολλώντας το κορμί της πάνω του και ξεφύσησε. Ο τύπος ήταν για φάπες, πως γίνεται να της άρεσε; Τι σκατά της έβγαζε που δεν είχε αυτός; Ναι, η Αλκμήνη ήθελε σχέση και στην λέξη αυτή ο Άρης έβγαζε σπυριά, όμως από την άλλη δεν είναι ότι του το πρότεινε ποτέ. Όχι ότι θα το σκεφτόταν, αλλά πάλι. Δηλαδή ήταν καλός για σεξ αλλά για οτιδήποτε άλλο όχι; Έσμιξε τα φρύδια του και παραξενεύτηκε και ο ίδιος με τις σκέψεις του. Όχι και να κάθεται να αναρωτιέται τι έκανε λάθος, ποιος, ο Άρης Δελής, που τον παρακαλούσαν τόσες γκόμενες! Τσαλάκωσε το τσιγάρο του στο τασάκι και αποφάσισε να πλησιάσει αποφασιστικά.
<<Πάω να χαιρετήσω κάτι γνωστούς και έρχομαι>>είπε στην παρέα του και ακούμπησε το ποτό του στο τραπέζι.
Η Βανέσα ένιωθε χαμένη στις σκέψεις της για ακόμα ένα βράδυ. Το ''Tipsy'' ήταν ένα μέρος που έφερνε και στις δύο φίλες περίεργες αναμνήσεις και συναισθήματα ανάμεικτα. Το παρελθόν φάνταζε μακρινό, μα και τόσο κοντινό συνάμα. Όταν πηγαίνουμε σε μέρη που έχουμε συνδέσει με συγκεκριμένα περιστατικά, είναι λες και είμαστε καταδικασμένοι να τα ζήσουμε από την αρχή. Η Βανέσα ήταν χωμένη στην αγκαλιά του Δημοσθένη και έπινε το ποτό της σιωπηλά, χωρίς να έχει διάθεση να χορέψει και να διασκεδάσει.
YOU ARE READING
Πιάσε με αν μπορείς
Romantizm'' Πάω στοίχημα ότι δεν με έβγαλες από το μυαλό σου χθες το βράδυ'' '' Θα το χάσεις'' του είπε, χωρίς η σιγουριά να χρωματίζει την φωνή της. '' Πες μου Βανέσα, φανταζόσουν σε τι στάσεις θα σε έπαιρνα όλο το βράδυ;'' της είπε με φωνή αισθησιακή. Ο...
