Πιάσε με αν μπορείς

9. Στόχος

Άρης

Ζορίστηκε πολύ, αλλά κατάφερε να κάνει ακόμα μία έλξη στο μονόζυγο. Ο ιδρώτας κυλούσε στο σώμα του και το μόνο που ακούγονταν ήταν οι βαριές του ανάσες να γεμίζουν τον χώρο και η φωνή του Άλεξ που τον είχε πρήξει.

<<Θα μάθεις; Λέγε.>> είπε για εκατοστή φορά και ο Άρης κατέβηκε από το μονόζυγο και άρπαξε την πετσέτα του για να σκουπιστεί.

<<Άλεξ μου έχεις ζαλίσει τ΄αρχίδια από το πρωί. Γιατί κάνεις έτσι;>>

Ο Άλεξ τον κοίταξε σοβαρός, σχεδόν θιγμένος<<Σου είπα ότι είναι δουλειά, πρέπει να μάθουμε, θα μπορούσε να είναι κάποιος επίδοξος απαγωγέας ή να την πλησίασε για να της κάνει κακό.>>

Ο Άρης γέλασε με τον φίλο του και έπιασε το μπουκάλι με το νερό, κατεβάζοντας το μισό του περιεχόμενο λαίμαργα.<<Σε ποιον τα πουλάς αυτά ρε; Πες μου ότι θες να μάθεις επειδή σε καίει και μετά θα σκεφτώ να βοηθήσω.>>

Τον είχε ζαλίσει από το πρωί να μάθει μέσω της Αλκμήνης αν η αφεντικίνα βγαίνει με κάποιον και καλά για να τον ψάξουν και να δούνε τι καπνό φουμάρει, για την προστασία του Αγγελόπουλου. Ήταν υπερβολικά εγωιστής για να παραδεχτεί πως μπορεί απλά να την είχε δαγκώσει με την μικρή και να τον είχε τσούξει που μπορεί να έβγαινε με κάποιον άλλον.

<<Άντε γαμήσου.>> του είπε και έφυγε φουριόζος από το γυμναστήριο.
Ο Άρης γέλασε, διασκεδάζοντας με την κατάσταση και κατευθύνθηκε αμέσως στο ντους.

Θα μάθαινε, απλά ήθελε να τον βασανίσει λίγο. Γενικώς ήταν πειραχτήρι και λάτρευε να φέρνει τον κόσμο σε άβολη θέση.
Τελειώνοντας το ντους ντύθηκε κατευθείαν και κατευθύνθηκε προς το κεντρικό σαλόνι της έπαυλης. Σήμερα η μέρα ήταν χαλαρή, είχε το απόγευμα μονάχα να πάει με τον Τέο στις αποθήκες να μετρήσουν, να ζυγίσουν και να ελέγξουν ποιοτικά το απόθεμα για το εμπόριο κοκαΐνης.
Ο Άρης βαριόταν τις ζυγαριές και τα τετράδια, προτιμούσε την πραγματική δράση αλλά οι δουλειές αναγκαστικά μοιράζονταν.

Μπαίνοντας στο σαλόνι πέτυχε την αφεντικίνα με την φίλη της να κάθονται οκλαδόν στον ίδιο καναπέ με δύο κούπες καφέ στο χέρι. Ούτε να το είχε παραγγείλει.
Η Αλκμήνη είχε την πλάτη της γυρισμένη σε αυτόν όποτε δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία του, όμως η Βανέσα με το που τον αντίκρισε έβγαλε ένα επιφώνημα ενθουσιασμού.

<<Α! Ο Άρης! Και ότι έφευγα για να ετοιμαστώ, θα πάμε για ψώνια με την Αλκμήνη σε λίγο δεν θα αργήσω.>>είπε και σηκώθηκε όρθια πριν προλάβει η φίλη της να αντιδράσει, ξεκίνησε να ανεβαίνει την μαρμάρινη σκάλα σαν να την κυνηγούσε κανείς.