Πιάσε με αν μπορείς

33. Συνειδητοποίηση

Τα νεύρα της Βανέσας είχαν γίνει κρόσσια καθώς διέσχιζε τους δρόμους της πολύβουης Αθήνας για να βρεθεί για μεσημεριανό με την φίλη της. Όλα στη δουλειά της πήγαιναν κατά διαόλου εκείνη την ημέρα του Οκτωβρίου. Παρόλο που ήταν φθινόπωρο, ο ήλιος έκαιγε διαολεμένα πάνω από το κεφάλι της, ενώ το πρωί είχε συννεφιά. Τον σιχαινόταν τον άστατο καιρό. Έσπρωξε την μεγάλη γυάλινη πόρτα του εστιατορίου που είχαν ραντεβού και βρήκε την Αλκμήνη να κάθετε σε ένα τραπέζι και να της κουνά το χέρι.

Πέρασε το λεπτό της μπλέιζερ στην καρέκλα μαζί με την τσάντα της και κάθισε στην καρέκλα της φουρκισμένη.

<<Τι έγινε, βούλιαξαν τα καράβια σου;>>είπε η Αλκμήνη και γέλασε με το αστείο της καθώς θα μπορούσε να κυριολεκτεί.

Η Βανέσα ωστόσο δεν φάνηκε να συμβαδίζει με την διάθεση της φίλης της και αρκέστηκε σε μία δολοφονική ματιά.<<Πολύ αστείο. Όλοι οι άχρηστοι πάνω στο κεφάλι μου πέσανε.>>

<<Τι έγινε;>>ρώτησε η Βανέσα καθώς έδινε στην φίλη της τον δερματόδετο κατάλογο του εστιατορίου.

<<Οι αναφορές μου σήμερα ήταν λάθος και δεν τις είχε τακτοποιήσει κανείς. Απέλησα δύο άτομα, τα οποία θα πρέπει να ξανά προσλάβω αύριο σαν ηλίθια γιατί δεν είμαι καν σίγουρη ότι έφταιγαν>>ξέσπασε η φίλη της και η Αλκμήνη την κοίταξε με συμπάθεια.

<<Έλα Βανεσάκη τα έχει αυτά η δουλειά, μην στεναχωριέσαι.>>της είπε χαϊδεύοντας στοργικά το χέρι της και είδε τα μάτια της να βουρκώνουν.

Τι σκατά;<<Βανέσα;>>

Η κοπέλα έκρυψε το πρόσωπό της ανάμεσα στις παλάμες της και ξέσπασε σε ένα βουβό κλάμα. Εντάξει, δεν ήταν κάτι, δεν χρειαζόταν να αντιδρά τόσο υπερβολικά και ποιος άνθρωπος δεν είχε κακές μέρες στη δουλειά άλλωστε;

Η Αλκμήνη σηκώθηκε αμέσως από την θέση της και την αγκάλιασε από τον ώμο<<Ρε χαζό, τι κλαις τώρα; Για την δουλειά;>>

Την άκουσε να ρουφάει την μύτη της και έπιασε μία διπλωμένη χαρτοπετσέτα από το στρωμένο τραπέζι.<<Δεν είναι κάτι, απλώς ξέσπασα. Όλα καλά. Πήγαινε στην θέση σου, σαν να μην έγινε>>μουρμούριζε μέσα από τα δόντια της καθώς σκούπισε προσεκτικά το πρόσωπό της για να μην γίνει χάλια με το μακιγιάζ.

Η Αλκμήνη έκατσε απέναντί της και κοίταζε την φίλη της να προσπαθεί να συνέλθει. Ήξερε ότι από τότε που γύρισε από την Αγγλία η ψυχολογία της ήταν ιδιαίτερα εύθραυστη και ήξερε και τον λόγο. Έπαθε σοκ μόλις της διηγήθηκε η φίλη της το συμβάν, ούσα σε κακό χάλι. Πέρασε μερικά βράδια στο σπίτι της μπεκροπίνοντας σαν καμία εθισμένη και η Αλκμήνη φοβήθηκε ότι θα ξαναγυρνούσαν στα παλιά. Στις σκοτεινές εποχές που πέρασε, προσπαθώντας να τον σβήσει από την καρδιά της.