'' İnsan her yerde aynı insandır. Bir insanın yaratılışında asalet yoksa, kainatın tacını giyse yine de çıplak kalır '' der Montaigne.
Dönüp dolaşıp aynı kuyuya düşüyorsunuz. Artık kuyu size alışkın, siz kuyuya akrabasınız ve her geldiğinizde hoşgeldinlerle karşılanırsınız. Geleceği dünden sormak gibi. Yürüdüğünüz yolun sonunun nereye varacağını çok iyi bildiğiniz halde geri dönmeyip ısrarla yolun sonuna gidersiniz. Doğru ya akıllanan insan hayatı sıkıcıdır.
Merdivenden aşağı bisiklet ile inmeye çalışırken her seferinde düşmek ve bir daha düşmeyeceğim umuduyla meydan okumak merdivene. Tamamen talihsiz bir kafa ürünü.
Her doğan günde yaşayacağınız tek şey yeni hatalara merhaba demek olacak. İflah olmaz bir alışkanlık bu, defalarca tekrarlayıp boyunun ölçüsünü almakla sonuçlanan. Akıllanmamak dna diziliminde henüz işlenmemiş birşey olsa gerek. :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KENDİNLE KONUŞMA SANATI♣️
Short StoryHayatın boşluğu karşısında dramların melankolik enerjisi kazanıyor hep. Hissizlikten kaçarken, iyi kötü tüm hikayelere bürünüyoruz..
