KENDİNLE KONUŞMA SANATI♣️

19

Yas denen şiirdeyiz..
Gidenin de kalanın da suçsuz olması durumunda çıkmaz sokağın sonundaki duvara öylece bakakaldığımız çok olmuştur bizim. Siyah giysileriyle belli eder bazıları tuttuğu yası. Kimileri kabullenemez seneler sonra farkeder ve ekler şair '' insan bir akşamüstü ansızın yorulur.''
Sokakların bizi başka yerlere götüreceğini, götürmesi gerektiğini düşündüğümüzden aslında hiçbir yere götürmeyen çıkmaz sokaklarda kaldık. Bir yere çıkmazlar, kaybolduğunuzda çıkarlar. Yokmuş gibi davrandığınız duvarların karşınıza çıktığı sokaklar. Çıkmayan sokaktan da umut kesilir mi?
Söz geçirebilmek için kendimize kaç hava kabarcığı olduğunu bilme zorunluluğu. Bu kötü hissetme durumunun sebebini bilmemize rağmen acı çekmenin büyüsünden vazgeçmeyip onu sürdürüyoruz. Aklı bir kenara koyup etrafı huzursuz eden bu havayla doldurup içinde duruyoruz. Çektiğimiz bu hislerin kutsallığına gölge düşürmek istemeyiz.
Denize bir anda dalmak gibi aslında dal ve bitsin, bir anda üşü ve geçsin!