'' Biz değişiriz, aşk değişti sanırız.
Yiterken de böyleyizdir, yitince de.. '' der Özdemir Asaf.
Zamanla herşey farklı bir şekil alıyor. Belki normaldir, belki olması gerekendir. Hayatın saçmalıklarıyla başa çıkmanın bir yoludur bu. Hem ileri hem de geri adımları aynı anda atabilmek önemli olan. Sorgular değişiyor, aynı manzarada aynı şeyler anımsanmıyor, bilinenlerden kaçılıyor. Dünyayı bir köşeye fırlatma isteği arsızlaşıyor sonra. Tehlike yaklaşıyor usulca ve daha az konuşur oluyor her birey,daha az özlemeyi öğreniyor. Zamanla herşey sıradanlaşır, alışılmışlar devam eder ve haftalar haftaları izler ve bir sebeple ayrılık vakti gelir.
Kendi sorumluluğunu alma yürekliliğini gösterme anıdır. Başkaları değiştirilemez, etkilenebilir sadece. Mümkün olan tek devrim kendini değiştirmektir. Bu bir uyanış aslında. Şimdiki an'a odaklanabilmektir. Hayat belirtisidir '' ben de varım'' diyebilmek için..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KENDİNLE KONUŞMA SANATI♣️
Short StoryHayatın boşluğu karşısında dramların melankolik enerjisi kazanıyor hep. Hissizlikten kaçarken, iyi kötü tüm hikayelere bürünüyoruz..
