KENDİNLE KONUŞMA SANATI♣️

24

Yanınızda hala duran bir fotoğraf ve arkasına tarihi ile yazılmış yazılar..Söylenenlerin ve yaşanılanların hükümsüz olduğu bir zaman dilimi.Karıncalar gibi tırmanıp tırmanıp düşülen duvar kenarları canlanır gözünüzde.Bir önceki gün yukarı mahalleyle yapılan su savaşında sırılsıklam olunca anneden işitilen azarlar,tek küsme sebebi ''bir tur daha versene''ye olan cevabın hayır olması,sokağa ip gerip voleybol maçları yapılan günler ve geçerken ipi koparan kamyonlara edilen küfürler.Dün yaşanmış gibiler.Ruhun kıyısında köşesinde gizlenenleri kovaladıkça kaçmayanları depreştiriyor şu şarkılar da.

Lodosun denizi bulandırdığı gibi biten ve giden her ne varsa kaldırıp dipten çıkarıyor yüzeye.Eskidendi dememenin de çıkacak mı bir formülü?Çerçeveler boş kalsaydı,gençlikteki sarhoşluk sürseydi şimdiye kadar sürer miydi lezzeti?Zaman herkes için eskiyi güzelleştirir.Her şeye alışıyor insan..Hala kendine bile alışamadığı oluyor ya bazen,en alışılmadık olanı bu belki de.Birisi sizi bağlayıp her gün suratınıza bir tokat yapıştırsa başta tepki gösterseniz bile zamanla alışır hatta tokat yemenizi normal görmeye başlarsınız.

Bazı alışmalar güzel aslında.Bir köşeyi dönerken orada bulunan çam ağaçlarını görebileceğini,öteki köşeyi dönerken de Ay'ı karşısına alacağını bilmek güzel.Ne tuhaf, adeta kalıbımıza göre şekil alan sıvılar gibiyiz.Başımıza ne gelirse gelsin.Farklı bakabilirken aynı bakmaya başlamışız.Sonra fark ettik ki yavaş bile yürüyemiyoruz artık.Hep yetişme telaşı,hep koşuşturma.Bazen diyorum ki babamız şu tekli koltukta otururken,annemiz televizyon karşısındaki kanepede uyuklarken,kardeşimiz uzak bir şehirde yatağında huzurla müzik dinlerken biz tüm bunları tuhaf bir huzurla izlerken zamanın pili bitse.Sonsuza dek öyle kalsa.Sürüncemede kalan şeyler iyi sonuçlar vermez.Yitirilen anların telafisi yok bu hayatta.