KENDİNLE KONUŞMA SANATI♣️

29

Güce ulaşılan yolda hedefin tutturulduğu anlardan çok karanlık anlar vardır. Her ufak hatanıza sövdüğünüz, yorgunluğunuza rağmen sabahı sabah ettiğiniz, kendinizi hep o büyük resmi görmek için zorladığınız anlar. Bir odaya sıkışıp kaldığınız ve bunlara sadece sizin şahit olduğunuz, başka kimsenin teselli etmek için size ulaşamadığı. Aidiyet hissini koyduğunuz yerde bulabiliyorsanız şanslısınız. Böyle zamanlarda nemden gözler iyi görünmüyor, bulanıklaşıyor. Bazı göz dolmaları nice salya sümüklü ağlamadan daha duyvuludur. Pamuk ipliğine bağlıymış gibi her an. Anlaşamadınız bazen zamansız döküldüler, zamanında yoktular. Her bir damlasında acımak vardı kendine. Büyük susuşlar vardı, çığlıkları kimsenin duymadığı. Eğer dondurabilseydiniz kesinlikle minik birer elmas olurlardı. Kalbinizden beslenen sonsuz bir kuyudan gelen damlalar beyindeki yangının söndürücüsüdür.Asla durmuyorlar.
Her şeyin ötesinde, ama aynı zamnda hepsinin de içinde, biraz senden biraz benden. İç içe geçmiş yaşamlar. Fonda çalarken umursamayıp dans ettiği şarkının yalnızken dinlediğinde ne kadar anlamlı olduğunu fark eder ya insan, tıpkı bir insanın size olan bakışlarındaki farklılığı görmek gibi şaşırtıcı. Bazen bir savaş içinde buluyorsunuz kendinizi, karşıya geçebilmek ve vurulmamak için koşmanız gerekir. Bir kere başlayınca söylemeye kendinizi susturamıyorsunuz. '' Hayat zor. '' Kendiniz için hep daha güzel günler göreceğinize inancınız. Rüzgarlı havada titreyen bir mum alevi gibi, elinizi siper edersiniz sönmesin diye. Yaşamak telaşı. Birilerinin ardından hayata kaldığınız yerden devam etmek zorunda bırakıldığınız zamanlardı. Herhangi bir değişimden öncesini hatırlamak zor iş.