Çok istediğin o mucizevi şey geldi kapını çaldı, sen ne yaptın?
Ulaştığı her şeyin nankörüdür insan. Denizlerin ışık ulaşmayan derinliklerinde kaybolmuştun halbuki. İçinde kuvvetli bir ışığa sahip deniz feneri çekti kendine seni. Bu ışıltıdan büyülenmemek imkansızdı. Yüzme bilmeyen için çırpınmak olağandır, fakat yüzmek için suda kalmak şarttır. Döktü içini kapalı bir bulut, her damlasını tutmak istedin mi sen de yere düşmesin diye? Avuç uçlarına değsin bırak. Kaldır başını ğöğe, bak durmadan. Yakışmıyor sana cepheyi terkedişin,dünya senin için dönmesini devam ettirmemizlik yapmıyor.
Doğru olduğunu hissettiğin şey mi elini kolunu bağlayan. Kendine doğru olduğun için.
Tercih yapmaya zorlayan anlar oluyor insanı. Ya siyahsındır ya da beyaz. Hayata dair saçma gelen ya da anlamlı bilmecelerin sonunu getiren, sonra da yenilerini aralayan bir seçenek. İnsanın kendi kendisiyle iddiaya girmesi gibi. Ortaya kendini koyuyorsun. Denemek için seçmiyorsun da deneyip son kararını vermişsin ve bedel ödemeye hazırsın. Üzerinde yürüdüğün yolları yaptığın tercihlerle şekillendiriyorsun.
'' Ormanda kesişen, etrafı çiçeklerle sarmalanmış iki yol vardı rüyamda, ben en az ayak izi olanı seçtim.. ''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KENDİNLE KONUŞMA SANATI♣️
Short StoryHayatın boşluğu karşısında dramların melankolik enerjisi kazanıyor hep. Hissizlikten kaçarken, iyi kötü tüm hikayelere bürünüyoruz..
