ARAF

Bölüm 53

Bana doğru kollarını açtığında etraftaki her şey önemini yitirmişti. Sanki sadece ben ve o vardık. Şimdiye kadar sadece resimlerden görebildiğim annem önümde duruyordu.

Hiç düşünmeden kendimi onun kollarına atmıştım. Burada olduğuna inanamıyordum.

"Benim güzel kızım" Derken beni kollarıyla sıkıca sardı. Gözlerimden süzülen yaşları hissediyordum, sanki hala insanmışım gibi...

"Burada ne arıyorsun?" Kolları beklediğimden daha sıcak ve güvenli hissettirmişti.

"Asıl soru güzel kızım-" derken ona bakmamı sağladı. Resimdekilerden daha güzel olan yüzü ne kadar gülümsese de benim için endişelendiğini anlamıştım. "-sen burada ne arıyorsun?"

******

Axel

Alonso sırtında Daniel'ın bedeniyle önümde ilerlerken yaratılan kalkanın patlama sesi tünelde yankılandı. Eliana'nın bedenini orada bırakmak içime sinmiyordu ancak başka bir çaremiz yoktu, yapabileceğimiz tek şey elementinin her ne olursa olsun onu koruyacağını ummaktı.

Arkamızdan gelen toprak elementalleri tüneli biz ilerledikçe kapatıyor, peşimizden gelmelerini engelliyorlardı. Tünelin sonunda insanlar bizi karşıladığında bu kadar kalabalık olmamızı beklemiyordum. Etrafta belkide onlarca grup vardı ve her bir gruba liderlik eden, bir elemental..

Hiç bu kadar elementali birlikte görmemiştim, hiç bu kadar elementalin hayatta olduğunu bilmiyordum.

Gruptaki tanıdık kişilerden bahsetmiyordum bile, karanlık varlıklarla savaşanların çoğu okulda koridorda gördüğüm tanıdık simalardı. Bizim için savaşıyorlardı ve ben çoğunun ismini bile bilmiyordum.

Alicia elini omzuma koyduğunda ona döndüm: "Kıyıya ulaşmamız lazım, kıyıda bizi bekleyen tekneler ile bağımsız adalara gideceğiz. Orada güvende oluruz."

Alonso arkasını döndüğünde yüzündeki ifadeden ne düşündüğünü anlayabiliyordum. Benim de farklı bir düşüncem yoktu.

"Biz burada kalacağız." derken sırtımda taşıdığım babamı bedenini güvenli bir şekilde yere bıraktım. "Önceliğimiz halkı buradan uzaklaştırmak olmalı."

"Sizi burada bırakmamız ölüme terk etmek olur. Herkese yetecek yerimiz ve erzağımız var." Derken Alicia ileri-geri yürüyordu. Ancak kararım kesindi "Bir plan yapacak kadar zaman kazanırız ve-"

"Alicia-" diyerek onu durdurduğunda gözlerinin çoktan dolmuş olduğunu gördüm. "Geri geldiklerinde, burada olmalıyız. Ancak onlar-" diyerek korkudan bir kenara saklanmış halkı gösterdim. "Onların güvenli bir yere ihtiyacı var." Kimse bugün bunların olmasını beklemiyordu, bugün insanlar hanedanlar için yeni bir başlangıca eşlik ediyor olacaktı. Onun yerine hepimiz bir hanedanlığın yıkılışına tanıklık ediyorduk.

"Sizi de kaybedemem." Sam'in onun için ne kadar önemli olduğunu biliyordum ve az önce sevdiği adamın ölümüne tanıklık etmesine rağmen burada bizi kurtarmak içn çabalayan güçlü bir kadındı o.

Ona sarıldığımda kollarımın arasındaki küçük bedeninin titrediğini hissedebiliyordum. "Eliana'yı gördüm, gittiğini biliyorum." Oraya girdikten sonra çıkmasının zor olduğunu hepimiz biliyorduk. Atalante parçalanmış bir elementalin ruhunu kolay kolay bırakmayacaktı. Ama yapabileceğimiz tek şey ümit etmekti, Daniel'ın ve bütün bunlara sebep olan babamın onu geri getireceğine güvenmeliydik.

"Onları götürmeniz için size ihtiyacımız var, bunun için senden başkasına güvenemem Alicia."

Alicia haklı olduğumu biliyordu. Onlar geri döndüğünde burada olmalıydık, ne şekilde geri döneceklerini bilmiyorduk.