Wyglądasz dziwnie , wszystko gra ? - Zapytała . - Całą noc zakuwałam do sprawdzianu . - Powiedziałam , zdając sobie sprawę jak źle wyglądam . Chłopak nie odrywał ode mnie wzroku , poczułam jakby wbijał je niczym nóż . Niepewnie spojrzałam mu prosto w oczy , uderzył mnie mrok w jego oczach . Miałam wrażenie , że zagląda w jakiś sposób do mojego wnętrza i czyta mi w myślach . - To jest Damon , będzie chodził z nami do klasy . - Powiedziała , łapiąc go pod ramię . - Miło cię poznać . - Mruknął czarującym głosem . - J-Jestem ... C-Ciebie również . - Jęknęłam dziwnie obezwładniona jego spojrzeniem . - Jesteś blada , powinnaś iść do pielęgniarki . - Stwierdziła dziewczyna . - Rose. - Powiedział . - Skąd wiesz kim jestem ? - Spytałam z niedowierzaniem , kiedy już dochodziłam do siebie . - Czytałem twoje wypracowania w gazecie , wszystkie są doskonałe . - Uśmiechnął się . Byłam totalnie oniemiała , skąd wiedział że to ja ? W jego oczach pojawił się tajemniczy blask , który tylko podsycił mój niepokój . - Muszę już iść . - Powiedziałam zaniepokojona . Odkąd dowiedziałam się , że wampiry istnieją , zaczęłam mieć także dziwne wrażenie , że one również wiedzą coś o mnie . Damon wydawał się być inny niż moi znajomi , już pierwszego dnia wzbudził sensacje w szkole . Wciąż słyszałam na korytarzu jego imię padające z ust dziewczyn , było to dla mnie tak monotonne, że następne przerwy spędzałam na zewnątrz przed szkołą . Usiadłam na ławce i postanowiłam dokończyć jedno z wypracowań . Praca tak mnie pochłonęła , że nie zauważyłam stojącego przede mną Damona . Spojrzałam na niego i natychmiast się zaczerwieniłam . - Mogę zerknąć ? - Spytał wskazując zeszyt . Zerwałam się z ławki i niechętnie podałam mu swój notatnik , którego już po chwili przeglądał ze starannością . - Dawno już nie spotkałem kogoś , kto miałby wrodzony talent . - Mruknął . - Dzięki , na prawdę ci się podoba ? - Spytałam, patrząc na kartkę w zeszycie . - Oczywiście . - Odparł . Chwyciłam zeszyt , niechcący dotykając jego dłoni . Nagle pochylił się nade mną , z bliska jego oczy wyglądały na jeszcze piękniejsze , tak że trudno było dostrzec źrenice w tym błękitcie. Poczułam jak trzęsę się odczuwając ten dziwny niepokój , jednak coś w jego oczach przyciągało mnie do siebie . Ta chwila , w której patrzyliśmy sobie w oczy ... Miałam wrażenie że była wiążąca . Po chwili jednak mój zamysł przerwał głos Anny . Spojrzałam na nią , nie do końca rozumiejąc co się dzieje . Odwróciłam się i ujrzałam za swoimi plecami Damona idącego w stronę szkoły . To było dziwne , dosłownie przed sekundą stał przede mną , ujmując moją dłoń . - Widziałaś ? - Spytałam . - Co ? - Odpowiedziała pytaniem . - On jest jakiś dziwny . - Odparłam , obserwując jak znika za drzwiami budynku . Przez resztę lekcji nie mogłam zapomnieć o naszej rozmowie . Ciągle zadawałam sobie pytanie , jak Ana mogła go nie zauważyć i kiedy zniknął mi z przed oczu ? Pomyślałam , że zaczynam świrować , ale sam fakt że zaczęłam przyjaźnić się z wampirami był nienormalny . Po lekcjach poszłyśmy do niedaleko leżącej kawiarni , gdzie czasem dawali nam lody za free . - Powiesz w końcu co cię gryzie ? - Spytała . - Wiesz ... To bardzo skomplikowane , nawet dosyć chore i pokręcone . - Odparłam . - Pokręcone jest to , że tak przykleiłaś się do tego Kola , zwłaszcza gdy pojawił się Damon . - Powiedziała . - On mnie nie interesuje ! - Rzuciłam , niezbyt przekonująco . - Widać co innego . - Odparła . Po chwili zaczęłam zastanawiać się nad wyjściem , jednak perspektywa spędzenia całego dnia , w domu pełnego wampirów i durnej rodziny nie bardzo mi się uśmiechała . - A co jeśli jest wilkołakiem , albo wampirem ? - Powiedziała . Zakrztusiłam się napojem , przypominając sobie , że ktoś lub coś na mnie poluje . - Dobrze się czujesz ? - Spytałam . - Wiesz jak fajnie byłoby spotkać prawdziwego wampira ? - Zaśmiała się . - Wiem i nie jest to takie fajne , jak mogłoby się to wydawać . - Powiedziałam , mając przed oczami obraz wampirów zamkniętych w moim pokoju . Zdałam sobie sprawę , co właśnie powiedziałam i spojrzałam w jej szeroko otwarte ze zdumienia oczy . - Widziałaś je ? - Spytała zdumiona . - No , mieszkają w mojej szafie . - Burknęłam , kończąc napój . Anna wybuchła śmiechem uznając to za żart , jednak nie spodziewałam się innej reakcji . - I kto tu jest nienormalny , może je opiszesz ? - Powiedziała rozbawiona . - Chcesz , to ci pokaże . - Uśmiechnęłam się nie tracąc powagi . Zaprowadziłam ją do domu , darując sobie grzeczne przywitanie z rodzinką . Ruszyłyśmy do mojego pokoju . Wyciągałam właśnie klucze od drzwi , gdy ze środka dobiegł nas odgłos , nie mogący zwiastować niczego dobrego . - Cholera ! - Warknęłam otwierając drzwi . - Chyba coś spadło . - Stwierdziła Anna . Weszłyśmy do pokoju i nasze spojrzenia , od razu przeniosły się na trzy wampiry . Moje natomiast powędrowało na telewizor , który zwisał nad oknem w kuchni . - Kim ona jest ?! - Warknął Elijah . - Chciała zobaczyć wampira . - Wzruszyłam ramionami . - To mają być te twoje wampiry ? - Prychnęła Anna , mierząc ich wzrokiem . Nagle Klaus zbliżył się do niej , jego mina wydawała się być mało przyjazna . Nagle chwytając ją za kołnierz, dosłownie wzniósł się nad ziemie przez otwarte okno . - Jeśli ktoś dowie się o naszym istnieniu , przysięgam znajdę cię i zabiję ! - Warknął . - Nie sądzisz , że sama nie zejdzie z tego dachu ?! - Wtrąciłam się , wyglądając przez okno . Usłyszałam jak gada coś pod nosem , jednak po chwili odstawił ją z powrotem na dół . Przerażona dziewczyna spojrzała na nich z panicznym strachem na twarzy . - I co fajnie było zobaczyć wampira ? - Spytałam , obserwując jak ledwo utrzymuję się na nogach . - Tylko nie mów , że zaraz zemdleje . - Burknął Lijah. Po chwili jednak dziewczyna rzeczywiście osunęła się na ziemie . - Przesadziłem ? - Spytał Klaus, z niedowierzaniem w głosie . - Tak sądzę . - Odparł drugi wampir . Jakiś czas później obudziła się w moim łóżku , oczywiście wcisnęłam jej kit że była zmęczona i musiało jej się coś przyśnić . Zaczynałam twierdzić , że jestem już w tym coraz lepsza . Rozejrzała się po pokoju , szukając wampirów jednak niczego nie mogła udowodnić . W końcu dała sobie spokój i wieczorem wróciła do domu . - Teraz rozumiesz , dlaczego nasze istnienie trzymane jest w tajemnicy ? - Spytał Elijah , podchodząc do okna . - Lepiej się odsuń , bo jeszcze wróci . - Jęknęłam opadając na krzesło . - Jak można tyle gadać ?! - Odparł . - Nie codziennie spotyka się wampira . - Stwierdziłam w końcu . - Od jej gadania boli mnie głowa . - Odezwał się Klaus . Chyba jeszcze nigdy nie zasnęłam tak szybko , nie przeszkadzała mi nawet obecność wampirów . Coś jednak zakłóciło mój spokój . Zerwałam się z łóżka w środku nocy , słyszałam jedynie jak szybko waliło mi serce . - Co jest ? - Zapytał wampir . - Miałam dziwny sen , był bardzo... Realny . - Powiedziałam . - Co ci się śniło ? - Spytał Christian . Widziałam w nim swoją śmierć ! - Odparłam poważnie przerażona .
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
